مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

حکمت 28 نهج البلاغه: زهد واقعی

وَ قَالَ (علیه السلام): أَفْضَلُ الزُّهْدِ، إِخْفَاءُ الزُّهْدِ.

و فرمود (علیه السلام): برترين پارساييها آن است كه در نهان باشد.

مدارا کردن با بيمارى:

امام(علیه السلام) در این گفتار حکمت آمیز خود به یک اصل مهم بهداشتى و درمانى اشاره مى کند مى فرماید: «با بیمارى ات بساز مادامى که با تو همراهى مى کند»; (امْشِ بِدَائِکَ مَا مَشَى بِکَ).
اشاره به این که تا زمانى که بیمارى فشار شدید نیاورده بگذار بدنت بدون نیاز طبیبان و دارو آن را دفع کند. این مسئله شاید در آن روز که امام این را مى فرمود روشن نبود; اما امروز روشن است که بدن خود داراى نیروى دفاعى است و هرگاه بیمارى با استفاده از قدرت دفاعى بدن از بین برود هم زیان هاى دارو و درمان را ندارد و هم بدن را تقویت کرده و براى آینده بیمه مى کند. البته هرگاه نیروى دفاعى بدن عاجز بماند باید با استفاده از طبیب و دارو به کمک او شتافت تا بیمارى را دفع کند.
اضافه بر این بسیارى از بیمارى ها دورانى دارد که با پایان دورانش خود به خود دفع مى شود. از این گذشته انسان وقتى در مقابل بیمارى تسلیم مى شود و با مختصر ناراحتى در بستر مى خوابد به خودش تلقین بیمارى مى کند، تلقین خود اثر تخریبى دارد. به عکس اگر برخیزد و کار روزانه خود را ادامه دهد عملا تلقین سلامت کرده و در روح او بسیار مؤثر است.
این نکته امروز بر همه روشن است که هر دارو هرچند اثر درمانى داشته باشد، زیانى نیز با خود همراه دارد. در حدیثى از امام کاظم(علیه السلام) نقل شده است که فرمود: «لَیْسَ مِنْ دَوَاء إِلاَّ وَهُوَ یُهَیِّجُ دَاءً وَلَیْسَ شَیْءٌ فِی الْبَدَنِ أَنْفَعَ مِنْ إِمْسَاکِ الْیَدِ إِلاَّ عَمَّا یُحْتَاجُ إِلَیْهِ; هیچ دارویى نیست مگر این که دردى را تحریک مى کند و هیچ چیز در بدن سودمندتر از امساک جز نسبت به چیزى که به آن نیاز دارد نیست».(1)
در حدیث دیگرى از همان امام(علیه السلام) مى خوانیم: «ادْفَعُوا مُعَالَجَةَ الاَْطِبَّاءِ مَا انْدَفَعَ الْمُدَاوَاةُ عَنْکُمْ; از معالجه طبیبان پرهیز کنید تا زمانى که بیمارى به شما فشار نیاورده است».(2)
این سخن به بیان دیگرى نیز از امیر مؤمنان(علیه السلام) نقل شده است که مى فرماید: «لاَ تَضْطَجِعْ مَا اسْتَطَعْتَ الْقِیَامَ مَعَ الْعِلَّةِ; تا زمانى که مى توانى با داشتن بیمارى سرپا باشى در بستر نخواب».(3) و نظیر این روایت روایات دیگرى نیز هست.
تکرار مى کنیم: مفهوم این سخنان این نیست که انسان با طبیب و دارو خود را معالجه نکند بلکه مفهومش آن است که در مراجعه به طبیب و استفاده از داروها ـ که معمولاً آثار زیان بارى دارد ـ عجله ننماید.
بعضى از شارحان، براى این حدیث به جاى این معناى طبى و درمانى مفهوم اخلاقى ذکر کرده اند و گفته اند: انسان باید در برابر حوادث و مشکلات و بیمارى ها خویشتن دار باشد و تا مى تواند با مشکلات بسازد و زبان به شکایت نگشاید که با روح رضا و تسلیم سازگار نیست. ولى این معنا با ظاهر جمله و روایات مشابهى که در این زمینه وارد شده چندان سازگار نیست.(4)
*****
پی نوشت:
(1). بحارالانوار، ج 59، ص 68، ح 18 .
(2). همان، ص 63، ح 4.
(3). همان، ج 78، ص 204، ح 7.
(4). سند گفتار حکیمانه: از جمله کسانى که این کلام حکمت آمیز را در کتاب خود نقل کرده اند مرحوم آمدى در غررالحکم است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 25). همچنین قطب الدین راوندى در کتاب الدعوات آن را ذکر کرده است و در کتاب تمام نهج البلاغه این جمله با چند جمله مناسب آن در ضمن اندرزنامه امام به فرزندش امام حسن مجتبى(علیه السلام) آمده ولى این کتاب مدرکى براى آن ذکر نکرده است

حکمت27 نهج البلاغه: روش مقابله با بیماری ها

وَ قَالَ (علیه السلام): إمْشِ بِدَائِكَ، مَا مَشَى بِك.

و فرمود (علیه السلام): تا درد همراه توست تو نيز با او همراهى كن.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

«إیّاکَ وَ ما یَستَهجَنُ مِنَ الکَلامِ فَإنَّهُ یَحبِسُ عَلَیکَ اللِّئامَ وَ یُنَفِّرُ عَنک الکِرامَ».

از به زبان آوردن سخنان زشت بر حذر باش. زیرا فرومایگان را گرد تو جمع می کند و گرانمایگان را از تو فراری می دهد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ح4174 ص214

حکمت 26 نهج البلاغه: رنگ رخساره خبر می‌دهد از سرّ درون

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً، إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ.

و فرمود (ع): هيچكس چيزى را در دل نهان ننمود، مگر آنكه، در سخن نابجايى كه از دهانش مى پرد،

يا در صفحات چهره اش، هويدا شود.

به گزارش روابط عمومی مرکز خدمات حوزه‌های علمیه، عینیت بخشی به آرزوی خدمات غیرحضوری، سیاستی دیرینه است که هم در کلان حاکمیت و هم به صورت بخشی، توسط دستگاه‌های مختلف دنبال شده، ولی هنوز به صورت کامل جامه عمل به این سیاست پوشانده نشده است.
مرکز خدمات حوزه‌های علمیه، به عنوان نهاد پشتیبان حوزه و روحانیت که امر خطیر حمایت از تمامی طلاب و روحانیون کشور، اعم از مرد و زن، ایرانی و غیر ایرانی، متأهل و مجرد و شیعه و سنی را بر عهده دارد، چند سالی است حرکت خود به سمت سازمان الکترونیک و ارائه خدمات به صورت غیرحضوری را شروع کرده و بخش زیادی از فرایندهای خود را مکانیزه نموده است.
هم اکنون که به دلیل شیوع ویروس کرونا، ضرورت جلوگیری از مراجعات حضوری ارباب رجوع سازمانی دو چندان شده است، مرکز خدمات حوزه‌های علمیه درصدد است با بهره‌گیری از ظرفیت‌های سازمانی و نیروی انسانی خبره، با بهره‌گیری مؤثر از تجربیات مفید گذشته، گامی بلند در راستای ارائه خدمات غیرحضوری و ارتقاء و تسهیل فرایندهای خدمت‌رسانی بردارد.
بر اساس پیش‌بینی‌های به عمل آمده در این طرح، ارباب رجوع محترم می‌تواند انواع خدمات خود را در قالب پیگیری اینترنتی یا برقراری تماس تلفنی دریافت نموده و نیازی به مراجعه حضوری برای دریافت خدمات نخواهد بود. لذا، در طول دوره برگزاری رزمایش (ماه مبارک رمضان) پذیرش ارباب رجوع حضوری متوقف شده و خدمات به صورت غیرحضوری، در قالب «خدمات اینترنتی» و «خدمات تلفنی» ارائه خواهد شد.
نسبت به اقشار خاص جامعه هدف (مانند کهنسالان ارجمند) پس از برقراری تماس تلفنی، شیوه مطلوب خدمات رسانی به این عزیزان معین می‌گردد.
نسبت به موارد احتمالی پیش بینی نشده، هم در سامانه خدمات اینترنتی (بخش ارتباط با طلبه) تدبیر لازم در نظر گرفته شده است و هم کاربران پاسخگویی تلفنی (سامانه 31200-025) راهنمای افراد خواهند بود.
این رزمایش از اول ماه مبارک رمضان در استان قم و از دهم ماه مبارک رمضان، در سراسر کشور اجرا خواهد شد.

به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه و موسسه آموزش عالی حوزوی زینبیه جلسات مستمر با حضور مدیریت و کادر و موضوع شرح و تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی در ماه مبارک رمضان برگزار می شود.

 
در اولین جلسه خانم عظیمی ضمن قرائت  آیه 186 سوره بقره ، وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا گفت: دعا زمانی دعا، محسوب می شود که در آن اخلاص وجود داشته باشد، یعنی فقط و فقط از خداوند متعال درخواست کنیم و بدون نادیده گرفتن سلسله اسباب و علت ها که امور عالم در آن جریان دارد، امید و تکیه گاه اصلی صرفاً به پروردگار باشد.

معاون فرهنگی اذعان کرد:  زمانیکه دعا حقیقتاً محقق شود و البته موانع استجابت دعا در میان نباشد، حتماً استجابت صورت خواهد گرفت. دقیقا همانگونه که درباره‌ی توبه گفته می شود که تنها وقتی می توان گفت که توبه محقق شده است که دو شرط اصلی داشته باشد: پشیمانی جدی از انجام گناه و عزم جدی در ترک گناه و سایر شروط، برای قبولی توبه یا کمال آن است.

در ادامه وی افزود: زمانی که آیه شریفه « أَمَّنْ یجِیبُالْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ » را قرائت می کنیم به معنای این است که شخصی که دعا می کند حتما اضطرار داشته باشد و ذره ای به غیر خدا امید نداشته و در دعای خود اخلاص داشته باشد.

خانم عظیمی در خاتمه جلسه خاطر نشان کرد: بالاترین دعا استغفار است، ماه رمضان فرصت دعا و استغفار است. و لازم است با درک این موضوع، تلاش نماییم تا از لحظه لحظه این ماه مبارک بهره کافی و وافی را ببریم.

لازم به ذکر است در این جلسه زیارت آل یس و زیارت امین الله قرائت گردید.