مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

قال المهدی علیه السلام:

فَلیَعمَل کُلُ امِرءٍ مِنکُم ما یُقَرِبُ بِه مِن مَحَبتِنا

هر یک از شما باید به آنچه اورا به محبت ما نزدیک می سازد عمل نماید.

الاحتجاج.ج2

پیام ها:

1. عملکرد انسان باید در مسیر کسب رضایت و محبت خدا و اهل بیت علیه السلام باشد.

2. انسان باید برای انجام عمل خداپسندانه برنامه ریزی داشته باشد.

3. محبت به اهل بیت علیه السلام برای انسان فرصت و عمل مهم در رسیدن به سعادت است.

4. جلب محبت اهل بیت علیه السلام یک تکلیف است.

5. محبت حقیقی ما به اهل بیت علیه السلام سبب محبت آنها به ما می شود.

ادب

اخلاق، یكی از عناصر مهم شخصیت انسان است، و كاشف كیفیت ذات، و درون اوست.

امام رضا علیه‌السلام به اخلاق عالی و ممتاز، آراسته بودند، و بدین سبب دوستی عام و خاص را، به خود جلب كردند، همچنین انسانیت آن

حضرت، یگانه و بی‌مانند بود،و در حقیقت تجلی روح نبوت، و مصداق رسالتی بود كه خود آن حضرت، یكی از نگهبانان و امانت‌داران و

وارثان اسرار آن به شمار می‌رفت. از ابراهیم بن عباس صولی نقل شده، كه گفته است:

من ابوالحسن الرضا علیه السلام را هرگز ندیدم در سخن گفتن، با كسی درشتی كنند.من ابوالحسن الرضا علیه السلام را هرگز ندیدم سخن

كسی را پیش از فراغ از آن، قطع كند. هرگز درخواست كسی را ،كه قادر به انجام دادن آن بود، رد نفرمودند. هرگز پاهای خود را، جلو

همنشین، دراز نمی‌كردند. هرگز در برابر همنشین تكیه نمی‌كردند. هرگز او را ندیدم،كه غلامان و بردگان خود را بد گویند. هرگز او را

ندیدم، كه آب دهان بیندازند. هرگز او را ندیدم، كه قهقهه بزند، بلكه خنده‌اش تبسم بود. تا آنجاكه می‌گوید: هر كه بگوید در فضلیت، كسی

را مانند او دیده، از او باور نكنید.

زهدامام علی بن موسی الرضا علیه السلام جامع تمام فضائل بودند، به طوری كه تمام صفات عالی در ایشان جمع شده بود. خصایص شریف

امام رضا علیه السلام قسمتی از صفات جدش، بزرگترین پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بود كه از میان پیامبران ممتاز بودند.

ایشان درباره زهد به نقل از پدرانشان می‌فرمودند زاهد آن است كه حلال دنیا را از ترس حساب و كتاب و حرام دنیا را از ترس عقاب ترك می‌كند.

صبر و مقاومت

یكی از اصول مشترك در زندگانی امامان كه همواره در زندگی آنها مشاهده گردیده صبر و مقاومت است. این بزرگواران الگوی بزرگ صبر

و قهرمان مقاومت بودند.در بررسی زندگی امام رضا علیه السلام می‌بینیم كه ایشان نیز همچون دیگر امامان نمونه كامل این صفت اخلاقی بودند.

شاید بتوان از موقعیت‌های دشواری كه ایشان با آن رو به رو شدند زمانی كه مأمون این بزرگوار را به خراسان دعوت كرد نام برد.

ایشان برای وداع خانه خدا به مكه رفتند لحظه جدایی آن حضرت از فرزندش ابی جعفر محمد بن علی جواد (علیه السلام) بود كه ایشان با دلی

استوار و مطمئن به قضا و قدر الهی این مصیبت را تحمل كردند شكیبایی و بردباری آن حضرت در دوره خلافت مامون در برابر سیاست‌ها

مرموز و پشت پرده او به ویژه جریان ولایتعهدی درجه صبر و تحمل آن حضرت را برای ما آشكار می‌كند.

سخاوت

از اصول اخلاقی كه در زندگی همه‌ی امامان فراوان دیده شده است جود و سخاوت است. سخاوت در مقابل بخل قرار دارد،  یعنی انسان از

امكانات مادی و معنوی كه در اختیارش وجود دارد فقط خودش استفاده نكند بلكه با بخشش به دیگران قسمتی از مشكلات آنها را حل كند و

دیگران را از نعمت‌هایی كه خداوند به او داده،چه نعمت مادی و چه نعمت‌های معنوی مانند علم برخوردار كند.

سخاوت از «سخاء» گرفته شده است و «سخا النار و یسخوها»، یعنی این كه اگر خاكستر آتش را از آتش پاك كنیم، بهتر می‌سوزد و

روشنایی‌اش بیشتر می‌شود،‌ بنابراین تعریف سخاوت كه از همین ریشه است موجب روشنایی و گرم كردن كانون خانواده‌های بینوایان

می‌شود شاید بهترین تعریف درباره سخاوت بیان امام رضا علیه السلام باشد كه فرمودند:

«السخی یاكل من طعام الناس لیاكلوا من طعامه و البخیل لایاكل من طعام الناس لئلا یاكلوا من طعامه»؛

انسان سخاوتمند از غذای دیگران می‌خورد تا از غذای او بخورند، ولی انسان بخیل از غذای دیگران نمی‌خورد تا از غذای او نخورند.»

منابع:

1.المکتبه الاسلامیه.محمدباقر مجلسی ص90-91

2.عیون اخبار الرضا.ابن بابویه.صدوق.ج1.ص628

3.عیون اخبار الرضا.ابن بابویه.صدوق.ج2.ص529

4.اصول اخلاقی  امامان.محمد مهدی اشتهاردی.ص53

غم ِ غم می خورم و غم شده مهماندارم

غیر غم کس نبود تا که شود غمخوارم

گرچه از زهر هلاهل جگرم می سوزد

می دهد خاطره ی کوچه فقط آزارم

خانه ی امن مرا همسر من میران کرد

محرمی نیست که گردد زمحبت یارم

هرچه می خواست به او هدیه نمودم اما

پاسخی نیست به جز سینه ی آتش بارم

روزه بودم طلبیدم چو از او جرعه ی آب

خون دل شد زجفا قوت من و افطارم

می زند زخم زبان لیک نگوید گنهم

خود نداند زچه برخاسته بر پیکارم

من همان زادهی عشقم که بطفلی محزون

شاهد مادر خود بین درو دیوارم

هرگز از از خاطره ام محو نشد کودکیم

پاره پاره جگر از میخ در و مسمارم

تیر باران شده از کینه تن و تابوتم

تحفه از همسر بی مهر  و وفایم دارم

قبر ویران شده از خاک بقیع می گوید

بهر مظلومی من این سند و آثارم

                                 «حبیب اله موحد»

رحلت جانگداز پیامبر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله تسلیت باد

کم گریه کن که گریه امانت بریده است

                                                    گویا که وقت رفتن بابا رسیده است

 حق داری از غمش به سرو سینه می زنی

                                                   چون مثل او کسی به دو عالم ندیده است

 در روز آخرش چه شده این چنین نبی

                                                    جز اهل بیت تو زهمه دل بریده است

 بر روی سینه اش حسنین ناله می زنند

                                                    اشکش بر ای هر دو زغم ها چکیده است

 برگو که مرتضی چه شنیده کنار او

                                                    رنگش چنین زطرح مسائل پریده است

 اینجا همه برای شما گریه می کنند

                                                     چون از سقیفه بوی جسارت وزیده است

 این روزها به پشت در خانه ات مرو

                                                     گویا عدو که نقشه ی قتلت کشیده است

 جان حسین و جان حسن جان مرتضی

                                                     کم گریه کن که گریه امانت بریده است

                                     « کمال مومنی»

_{آية المنافق ثلاث : اذا حدث كذب واذا وعد اخلف واذا اؤتمن خان
نشان منافق سه چيز است : 1 - سخن به دروغ بگويد . 2 - از وعده تخلف كند .3 - در امانت خيانت نمايد .}

_{«صحيح مسلم ، كتاب الايمان ، ح89»}

_{لا ینال شفاعتی من اخر الصلوة بعد وقتها
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید.}

_{(بحارالانوار،ج،83ص20)}

_{خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ.
بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار}

_{(تنبیه الخواطر، ج2، ص123 )}

_{مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ
هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.}

(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال)

«و من يخرج من بيته مهاجرا الي الله و رسوله ثم يدرکه الموت فقد وقع اجره علي الله»نسا-100

درگذشت عالم رباني، معلم اخلاق مرحوم مغفور حضرت آيت‌الله مجتبي تهراني که عمري طولاني

را در خدمت به اسلام و مسلمين و مذهب حقه اهل بيت عليهم السلام و حوزه‌هاي علميه ديني

به ويژه حوزه علميه تهران سپري و طلاب و فضلاي بسياري از محضرش بهره‌مند شدند،

ثلمه‌اي است جبران ناپذير. اين عالم رباني، عمر شريف خود را در راه کسب علوم ديني وترويج

و گسترش معارف و فرهنگ اسلامي سپري نمود و طلاب و فضلا و جوانان بسياري از مکتب

درس اخلاق او بهره بردند. حضرت آيت‌الله تهراني عمر پربرکت خويش را صرف احياي دين و تبيين و

نشر احکام و معارف نوراني الهي نمود و شاگردان زيادي از محضر او سيراب گشتند و بدون ترديد

طلاب و فضلاي حوزه‌هاي علميه برادران و خواهران به ويژه حوزه علميه تهران خدمات اين عالم جاهد

را از ياد نخواهند برد.

حوزه‌هاي علميه خواهران اين ضايعه بزرگ را به محضر حضرت ولي عصر(عج)، رهبر معظم انقلاب اسلامي

مدظله العالي، بيت مکرم و معزز ايشان و تمامي پويندگان راه اخلاق و فضيلت و پژوهندگان فقه جعفري

تسليت مي‌گويد و براي آن عالم فرهيخته و مجاهد علو درجات از خداوند منان مسئلت دارد.

مرکز مديريت حوزه‌هاي علميه خواهران سراسر کشور