مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

توليت محترم آستانه مقدسه حضرت معصومه (علیهاالسلام) نقل مى كنند: روزى، حضرت آية الله بهجت (رحمه‌الله) به من فرمودند: «مطلبى هست كه فقط به تو مى گويم تا بدانى در چه موقعيتى قرار دارى. گاهى از اوقات حضرت رضا (علیه السلام) برآورده شدن بعضى از حاجات را به حضرت معصومه (علیهاالسلام) ارجاع مى دهند. همين روزها آقايى پيش من آمد و گفت: حاجتى داشتم و به زيارت حضرت رضا (علیه السلام) مشرف شدم و عرض حال كردم، به من گفته شد: بايد بروى قم نزد حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها). به قم آمدم و محضر آن حضرت عرض حاجت كردم، حاجتم برآورده شد. مواظب باش ببين كجا هستى، در حرم حضرت معصومه (علیهاالسلام) فرشتگانى هستند كه ناظر اعمال و رفتار كسانى مى باشند كه آنجا مى روند.»(1)

مقام شفاعت حضرت معصومه (علیهاالسلام) 

امام صادق (علیه السلام) مى فرمايند: «آگاه باشيد براى خدا حرمى است و آن مكّه است؛ براى رسول خدا (صلی الله علیه وآله) حرمى است و آن مدينه است؛ براى اميرمؤمنان على (علیه السلام) حرمى است و آن كوفه است و قم كوفه كوچك است. بدانيد كه بهشت داراى هشت در است كه سه در آن، از قم گشوده مى شود…». تا اين جاى حديث، درباره فضيلت شهر قم است ـ مانند احاديث متعدّد و مختلفى كه در فضيلت اين شهر وارد شده است ـ ولى ادامه گفتار حضرت، به صورت مستقل درباره حضرت معصومه (علیهاالسلام) است. حضرت مى فرمايند: «تُقبَضُ فيها امراةٌ مِن وُلدى، اسمها فاطمة بنتُ مُوسى و تَدخُلُ بشفاعتها شيعتى الجنّةَ بأجْمَعِهِم» «در قم بانويى از فرزندان من كه نامش فاطمه دختر موسى بن جعفر است از دنيا مى رود، بانويى كه به شفاعت او در روز قيامت همه شيعيانم وارد بهشت مى شوند».
در روايتى ديگر مى فرمايند: «و سَتُدْفَنُ فيها اِمرأةٌ من اَولادى تُسمّى فاطمةُ فَمَنْ زارَها وَجَبَتْ له الجَّنةُ» (2)؛ به زودى در قم بانويى از فرزندان من به نام فاطمه دفن مى شود، كسى كه مرقد او را زيارت كند بهشت بر او واجب مى گردد.»

حضرت معصومه (علیهاالسلام) نمايى از حضرت زهرا (علیهاالسلام)

مرحوم آية الله العظمى مرعشى نجفى (رحمه‌الله) از پدر بزرگوار خود، آية الله سيدمحمود مرعشى، نقل مى كند كه او در نجف اشرف زندگى مى كرد و بسيار مشتاق بود به طريقى محل دفن جده اش حضرت زهرا (علیهاالسلام) را پيدا و زيارت كند. براى اين مقصود ختم مجرّبى را ـ كه شامل چهل شب عبادت در حرم اميرالمؤمنين (علیه السلام) و امور ديگر بود ـ انجام داد تا شايد حضرت على (علیه السلام) او را به محلّ قبر شريف حضرت زهرا (علیهاالسلام) راهنمايى كند. شب چهلم، بعد از انجام ختم و توسّل فراوان، به بستر خواب رفت. در عالم خواب به محضر امام باقر (علیه السلام) يا امام صادق (علیه السلام) رسيد. امام به او فرمود: «عليك بكريمة اهل البيت؛ ـ به زيارت كريمه اهل بيت (علیهم السلام) برو ـ» پدرم تصور كرده بود منظور امام، زيارت حضرت زهرا (علیهاالسلام) است؛ لذا به امام عرض مى كند: قربانت گردم؛ من نيز برنامه ختم را براى همين منظور انجام داده ام تا قبر آن حضرت را نشانم دهيد. امام مى فرمايد: «منظور من قبر شريف حضرت معصومه (علیهاالسلام) در قم است. محلّ دفن حضرت زهرا از اسرار الهى است. طبق وصيت خانم بايد قبر مخفى بماند و من نمى توانم قبر حضرت فاطمه (علیهاالسلام) را بر خلاف وصيّت او معلوم كنم. به زيارت حضرت معصومه (علیهاالسلام) برو گويا به زيارت حضرت زهرا (علیهاالسلام) رفته اى.»(3)
سپس حضرت آية الله مرعشى نجفى قدس سره مى فرمايند: به سفارش پدرم براى زيارت قبر حضرت زهرا (علیهاالسلام) به زيارت حضرت معصومه (علیهاالسلام) در قم مشرف شدم اما مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى ـ مؤسس حوزه علميه قم ـ مرا در قم نگه داشتند.

 فداها ابوها!

يكى از احاديث شگفت پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) جمله اى است كه بارها درباره حضرت فاطمه (علیهاالسلام) فرموده اند؛ «فداها ابوها»؛ «پدرش به فدايش باد» جالب اين جا است كه همين جمله را حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام) در مورد حضرت معصومه (علیهاالسلام) بيان فرموده اند.

روزى جمعى از شيعيان براى تشرف به محضر امام موسى بن جعفر (علیه السلام) و ارائه پرسش هاى خود وارد مدينه شدند. وقتى به منزل آن حضرت رسيدند، با خبر شدند كه آن بزرگوار در شهر نيست و تا زمان خروج آنها نيز بازنخواهد گشت. به ناچار پرسش هاى خود را نوشتند و به افراد خانواده امام كاظم (علیه السلام) سپردند تا در سفر بعد پاسخ آن سؤالات را بگيرند. آنها پس از سپردن آن نامه مدتى در مدينه ماندند. وقتى براى خداحافظى به خانه امام كاظم (علیه السلام) آمدند، پاسخ پرسش هاى آنها كه در نامه اى نوشته شده بود به آنها داده شد. نكته اى كه مايه تعجب آنها شد اين بود كه دريافتند پاسخ سؤالات را حضرت معصومه (علیهاالسلام) ـ با اينكه در آن عصر حدود شش سال بيشتر نداشت ـ نوشته و آماده نموده است. هنگام مراجعت و در بين راه، با امام كاظم (علیه السلام) كه از سفر باز مى گشت، ملاقات نمودند و ماجرا را به اطلاع آن حضرت رساندند. امام (علیه السلام) نوشته را از آنها طلبيد و مطالعه كرد و پاسخ هاى حضرت معصومه (علیهاالسلام) را درست يافت، آنگاه به نشان تمجيد از حضرت معصومه (علیهاالسلام) و تصديق او سه بار فرمود: «فداها ابوها»؛ پدرش به فدايش باد.

 دفاع از ولايت

شباهت ديگر حضرت معصومه (علیهاالسلام) با حضرت زهرا (علیهاالسلام) ، دفاع از ولايت تا سرحدّ شهادت است. اين مورد را مى توان از فضائل اكتسابى حضرت دانست. حضرت معصومه (علیهاالسلام) در راستاى دفاع از ولايت حضرت رضا (علیه السلام) و به امر ايشان، همراه كاروانى از امامزادگان، از مدينه هجرت كرده و به سوى خراسان حركت نمود. سرپرستى اين كاروان به عهده ابراهيم و هارون پسران بزرگوار امام موسى بن جعفر (علیه السلام) بود. در راه رسيدن به ساوه، گروهى وابسته به خلفاى عباسى، به كاروان حمله كردند و هارون و جمع ديگرى از امامزادگان را به شهادت رساندند و جمعى را مجروح نمودند. حضرت معصومه (علیهاالسلام) ـ در اثر غم و اندوه اين واقعه يا غذاى مسمومى كه به وى خورانده شد ـ بيمار شد و تقاضا كرد او را به قم ببرند و بعد از هفده روز اقامت در قم رحلت نمودند.

 امام رضا (علیه السلام) و حضرت معصومه (علیهاالسلام) 

* در ميان حدود 37 فرزند حضرت كاظم (علیه السلام) فقط امام رضا (علیه السلام) و حضرت معصومه (علیهاالسلام) از يك مادر، آن هم بانوى بزرگوارى چون نجمه خاتون متولد شدند.
* امام رضا (علیه السلام) 25 سال بزرگتر از حضرت معصومه (علیهاالسلام) بودند؛ زيرا آن حضرت در سال 148 ه. ق به دنيا آمدند و حضرت معصومه (علیهاالسلام) در سال 173 ه. ق.
* حضرت معصومه (علیهاالسلام) 21 سال تحت سرپرستى امام رضا (علیه السلام) بودند؛ زيرا امام كاظم (علیه السلام) در سال 179 ه. ق به دستور هارون زندانى گشت و حضرت معصومه (علیهاالسلام) در آن زمان 6 ساله بودند و تا زمان هجرت امام رضا (علیه السلام) ـ سال 200 ه. ق ـ تحت كفالت حضرت بودند.
* امام رضا (علیه السلام) دو سال بعد از حضرت معصومه (علیهاالسلام) شهيد شدند.

 افتخار قمى ها به حضور حضرت معصومه (علیهاالسلام) در شهر قم

هنگامى كه خبر ورود حضرت معصومه (علیهاالسلام) به ساوه و بيمارى ايشان، به شيعيان اشعرى قم رسيد، آنها تصميم گرفتند به استقبال حضرت معصومه (علیهاالسلام) بروند و از آن حضرت جهت تشريف فرمايى به قم دعوت كنند. در ميان آنها موسى بن خزرج بن سعد اشعرى حضور داشت. او وقتى به كاروان حضرت معصومه (علیهاالسلام) رسيد، مهار شتر ايشان را گرفت و به قم آورد و در خانه خود مهمان نمود. حضرت معصومه (علیهاالسلام) شانزده يا هفده روز در خانه موسى بن خزرج بسترى بودند تا از دنيا رفتند.(5)

 سيره بزرگان

مرحوم آية الله مرعشى نجفى قدس سره ـ كه در ابتداى كتاب، حكايت اقامت ايشان در قم گفته شد ـ در مدت شصت سالى كه در شهر مقدس قم اقامت داشتند سحرها اولين زائر حضرت معصومه (علیهاالسلام) بودند. ايشان در طول سال ـ چه شب هاى سرد زمستان و چه شب هاى كوتاه تابستان ـ قبل از اذان صبح در پشت در حرم به انتظار مى ايستادند تا پس از باز شدن درها اولين زائر حضرت باشند.
مرحوم علامه طباطبايى قدس سره غروب هاى ماه رمضان با پاى پياده با كهولت سن به حرم حضرت معصومه (علیهاالسلام) مى آمدند و با بوسه بر ضريح حضرت معصومه (علیهاالسلام) روزه خود را افطار مى نمودند، سپس به خانه رفته و غذا مى خوردند.(6)
وقتى در عصر مرجعيت عامه حضرت آية الله العظمى بروجردى قدس سره شاه عربستان به ايران آمده بود و توسط سفير عربستان تقاضاى ملاقات با ايشان را نمود، آقا اجازه نفرمودند. اطرافيان گفتند مصلحت است كه شما اجازه ملاقات بدهيد، ايشان فرمودند: او وهابى است اگر به قم بيايد به زيارت حضرت معصومه (علیهاالسلام) نمى رود و اين، هر چند غيرمستقيم، توهينى به ساحت ملكوتى حضرت است.(7)
مرحوم ملاصدرا حكيم متألّه صاحب كتاب اسفار اربعه مدتى در روستاى كهك قم سكنا گزيد و در آن حين به تحقيق و تأليف پرداخت. از ايشان نقل شده است: هرگاه مشكل علمى و مسئله غيرقابل حلّى برايم پيش مى آمد از كهك به قم و حرم حضرت معصومه (علیهاالسلام) مى آمدم و با توسل به حضرت معصومه (علیهاالسلام) مسئله و مشكلم حل مى شد.(8)

منبع:سایت تبیان