مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

ولایت از منظر عرفا یعنی قیام عبد به حق است در مقام فنای نفس خود واین وقتی حاصل می شود که حق عهده دار امور بنده گردد تا اورا به مقام قرب نهایی برسد.امام خمینی (ره) می فرمایند:«بنده ای که با قدم عبودیت به سوی خداوند گام برمی دارد وقتی از خانه طبیعت به سوی خدا هجرت نمود وجذبه های حبی نصیب او شد.خداوند با تجلی فعلی خود بر او جلوه می کند ووقتی که در تجلی ظهوری استقامت نمود وعالم نزد او فانی واو به قرب رسید.صاحب ولایت می شود واین ولایت تجلی وباطن ربوبیت است که کنه وحقیقت بنده،ربوبیت حق تعالی در او تجلی می کند.

علی(ع) ولی مطلق

علی (ع) می فرماید:من نقطه زیر با بسم الله هستم.وهمه قرآن در من جمع است.اکنون پرسش این است که مقصود از نقطه چیست که علی(ع) خود را آن معرفی می کند؟برخی معتقدند که حرف باء حرف سببیت بوده ونقطه سر آن سببیت وعلی سر سببیت است.حرف باءدر اصطلاح عرفا نیز ظهور مطلق معنا شده است. ونخستین تعین آن ظهور وتجلی عبارت از مرتبه اعلای وجود است که از آن به مرتبه ولایت مطلقه یاد می شود پس ممکن است مراد از سر توحیدی همان نخستین ظهور وجود یعنی ولایت مطلقه محمدی وعلوی باشد.

با توجه به تعاریف وتوضیحاتی که از ولایت شد.به معنای قرب ونزدیکی و… وهمچون فنای عبد در حق و… به راستی کجا می توان مصداقی غیرازعلی (ع) بر این اوصاف یافت؟! او چنان شیفته محبوب می شد که در دعای کمیل عرضه می دارد:«الهی وسیدی ومولای وربی صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک»

آتش جهنم به تعبیر قرآن آتشی است که به دلها نیزمی رسد. امام علی (ع) این آتش را سهل وآسان از فراق یار می بیند وچنان به خدا نزدیک شده وفانی در او گشته بود که می فرماید:«اگر نبینم عبادتش نمی کنم» آیا این همان ولی مطلق نیست .او چنان در حق ذوب گشته بود که متوجه خروج تیر از پای مبارکش نمی شود. زیرا خودی نمی دید که درد را احساس کند. سرانجام این عشق وفنای در حق،او را به محراب عبادتی می کشاند که محل شهادت اوست آنسان که شمشیر دشمن بر فرق مبارکش فرود آمد تبسمی بر لبانش نقش بست گویی تشنه ای است که پس از مدتها به چشمه آب رسیده است این نه تعبیر من  بلکه تعبیر خود مولی است.

این تبسم،تبسم وصال به حق وفراق از دیار طبیعت بوده که برایش زندانی بیش نبوده است. در خطبه متقیان مولی می فرماید:«اگر نبود مدتی که خدا بر اهل تقوا مقدر نموده در دنیا بماند هر آن روح از بدنشان جدا می شود» وچگونه ممکن است اهل تقوا چنین باشد امام تقوا جز این؟! سر انجام ندای« فزت ورب الکعبه »د رمحراب نماز مولی متقیان علی ابن ابیطالب (علیه السلام) طنین انداز شد.