مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

اگر خدای ناکرده همگی تان یک وقت بگویید،ما می خواهیم این

کاررا ببوسیم وکناربرویم،عقیده ندارم که این میدان خالی خواهد

ماند؛نه،عقیده ی من این است که بارخدا،زمین نمی ماند.گردونه

ی الهی دارد روی غلتک می رود،ماعقب می مانیم،ما پرت می

شویم ازآن گردونه،از آن ارابه ی عظیمی که دارد می رود.بار

خدا زمین نمی ماند،این رابدانید.یک روزگاردیگراین باربه سر

منزل خواهد رسید.خوش به حال کسی که توفیق پیداکند این بار

را اوبکشد.اصلا بزرگترین افتخاراین است که خدا ما را بنده ی

خودش بداند واز ما بخواهد که این بار را برداریم.لذاست که من

عرض می کنم:شما باید تلاش کنید تا جبهه خودی وآن جمع سیصد

وسیزده نفری بدرکبرای امروز سایش پیدا نکند.