مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

چکیده

پژوهش پیش رو با عنوان بررسی تطبیقی نور در قرآن و عرفان به معنای نور و مصادیق و اقسام آن و اشتراکات و افتراقات آنها در قرآن و عرفان پرداخته است. نور همان چیزی است که خودش ظاهر است و غیر خودش را نیز ظاهر می کند. با این تحقیق روشن شد که نور یک امر وجودی است در مقابل ظلمت که امری عدمی است. نور بهترین کلید واژه برای شناخت خدا و چگونگی ارتباط ساحت ربوبی با ماسوی الله است. بنابراین اساس برخی از مهمترین مکاتب فلسفی و عرفانی برنور بنا شده است. به طوری که برای فهم و بررسی این مکاتب ابتدا باید دیدگاه آنها در مورد نور مشخص شود. در قرآن نیز نور وسیله ای برای خداشناسی و انسان شناسی و جهانشناسی است. در نتیجه بررسی تطبیقی آن امری مهم است این پژوهش با رویکردی توصیفی - تحلیلی  و با مراجعه به متون معتبر تفسیری و عرفانی به بررسی تطبیقی نور در قرآن و عرفان پرداخته است. بنابراین نور در منطق بیانی عرفان و قرآن و, در تشریح مبانی ایدئولوژی خود منطقی منحصر به فرد می تواند باشد، منطقی که تنها با استفاده از نمادهای رسا و شیوا و به دور از هرگونه استدلالات پیچیده و دشوار فلسفی، مفاهیم قرآنی و تجارب عالی و غنی عرفانی خود را که شامل خودشناسی و خداشناسی و ولی شناسی می شود را با بیانی روشن و شفاف تبیین و توجیه می کند.

کلید واژه : نور ، قرآن ، عرفان

جهت کسب اطلاع بیشتر پیرامون مقاله فوق با واحد پژوهش مدرسه علمیه تماس حاصل نمایید.