| « اللهم ارزقنا شفاعه الحسین یوم الورود | پیام رهبری » |
آنقدر سر بر سجده خدا نهاد
که سجده گاهش گود شد
شد گودال!
گرچه عمیق نبود
ولی عمیقا بوی خدا میداد!
و آنقدر ذکر می گفت
که برای ساکت کردنش
مجبور شدند
حنجره اش را از او بگیرند…
گر چه سر هم به حنجره متصل است
ولی
نمی دانم چرا آن بالا هم لبانش تکان می خورد!
گویی اذکار بودند که از او معنا می گرفتند
نه او از آنان تاثیر…
++++
و ای دل من
اگر او آقای توست
چرا زمین تا آسمان با مولایت فرق داری!؟
++++
سجده هایت عمیق نیست…
طولانی که می تواند باشد!
ذکرت با حضور قلب نیست…
مداوم که می تواند باشد!
روح ات منتهی علیه نیست…
بزرگ که می تواند باشد!
زندگی ات شبیه حسین نیست…
آرزویت که می تواند باشد!
++++
آری آرزویم این است
فقط اندکی
به اندازه یک قطره
شبیه شما باشم آقا
البته اگر عنایت کنید
اگر لایق باشم
اگر…
++++
اصلا تمامی داشته هایم به کنار
اصلا بخشایش خدا بی منت!
اما اینبار میخواهم
شاکر باشم
می خواهم شکر گزاری ایم را نذر کنم!
++++
خدایا شکرت که آقایم حسین(ع) است!
چیز دیگری نمی خواهم…
باورکن!
به قلم خانم شیرین رجب پور/ طلبه پایه سوم
موضوعات: دلنوشته
فرم در حال بارگذاری ...
