مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

      وای که عجب  غمی دل  بشر را می  جوشاند ! ناله های مادرم را می گویم.

      مادر عشق،مادر تشیع، مادر نبوت،مادر خلقت، همسر ولایت و بهانه خلقت.

        اگر نگاهی  هزار و چهارصد و یازده سال به آن سوی تاریخ بیفکنید،

        می بینید که چطور فاطمه بر فراز آن صخره های آذرین نشسته است.

        می بینید که چگونه او را به سایه نخل های بیرون از مدینه رانده اند.

         این صخره های کبود بیت الاحزان عجب سیلی درد آوری از تاریخ خورده است و

     هنوز هم ضربه می خورد. خورشید در ایام فاطمیه با چشمانی پرخون  سر از دریای اشک بر می آورد،

     فریاد مظلومیت های مادرمان را از چهار رکن گیتی بغض می کند و در گلوی فرزندان او می  ریزد.

                                                                                هدیه  به بی بی دو عالم

                                                                               سیده نساء العالمین

  محقق : مرضیه ابراهیمی.سال پنجم