مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

آقا جان چه قدرغریبانه به شهادت رسیدید.آقا جان روز شهادت شما شیعه یک مصیبت ندارد بلکه دو مصیبت همزمان دارد یکی از آن مصیبتها شهادت جانسوز و غریبانه ی شماست و دیگری غیبت فرزند بزرگوارتان که سالهاست پشت پرده ی غیبت  منتظر یارانش مانده است.

آقا جان شرمنده ام که فقط حرف می زنیم در حالیکه فرزند دلبندتان غریبانه هنوز در پس پرده ی غیبت هستند و این همه تقصیر ماست

تقصیر ماست غیبت طولانی شما

بغض گلو گرفته ی پنهانی شما

بر شوره زار معصیتم گریه می کنی

جانم فدای دیده ی بارانی شما

یا امام حسن عسگری(ع) از روی شما شرمنده ایم

که فرزندتان سالها منتظر 313 یار است اما ما…

به خدا شرمنده ایم اما نمی دانیم این شرم تا کی ادامه دارد؟!!