مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

دیده و شنیده شده است که اشخاصی در مشاهد مشرفه به امامی که صاحب ضریح است، سلام کرده و جواب سلام را شنیده‌اند. شخصی گفته است: هر وقت برای زیارت حضرت امام رضا علیه‌السلام به مشهد مشرف می‌شوم ـ شاید در هر سال یک زیارت بیشتر نمی‌کرده است ـ در هر بار در زیارت اول، با وجود ازدحام جمعیت، تا ضریح راه برایم باز می‌شود، به ضریح نزدیک می‌شوم و زیارت می‌کنم و حضرت رضا علیه‌السلام خرجی راه و حتی مقداری پول برای خرید سوغات را نیز به من می‌دهند. در خانه‌ای که ما در مشهد بودیم نیز علویه‌ای بود که می‌گفت: هر وقت که برای زیارت به حرم می‌روم، برای من هم راه به سوی استلام ضریح باز می‌شود.

حرم مطهر حضرت امام رضا علیه‌السلام نعمت بزرگ و گران‌قدری است که در اختیار ایرانی‌هاست، عظمتش را خدا می‌داند، به‌حدی که امام جواد علیه‌السلام می‌فرماید: «زِیارَةُ أَبی أَفْضَلُ مِنْ زِیارَةِ الْحُسَینِ علیه‌السلام لأِن الْحُسَینَ علیه‌السلام یزُورُهُ الْعامةُ وَ الْخاصةُ، وَ أَبی لایزُورُهُ إِلا الْخاصةُ؛ زیارت پدرم از زیارت امام حسین علیه‌السلام افضل است، زیرا امام حسین علیه‌السلام را عامه و خاصه زیارت می‌کنند، ولی پدرم را جز خاصه (شیعیان دوازده امامی) زیارت نمی‌کنند».

لذا کرامات از ضریح آن حضرت بیشتر از ضریح امام حسین علیه‌السلام ظاهر می‌شود. بنابراین، ایرانی‌ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا علیه‌السلام را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند.

منبع : در محضر بهجت، ج١