مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

پیامبر(ص) بر این نکته انگشت می‏گذارد که اگر انسان جوینده حقیقت باشد و برای کشف حقیقت ‏خود را بیطرف

و خالص بکند، در این صورت قلب اوهرگز به او خیانت نخواهد کرد و او را در مسیر صحیح هدایت ‏خواهد کرد.

اساسا انسان تا زمانی که جوینده راستین حق و حقیقت است، و در جاده حق گام بر می‏دارد هر چه که به او برسد

حق و حقیقت است. و البته این نکته ظریفی است که اغلب باعث اشتباه می‏شود. آنجا که انسان به گمراهی کشیده

می‏شود دلیلش این است که از ابتدا جهت‏گیری خاصی داشته و جویای حقیقت ‏خالص نبوده است. پیامبر در جواب

کسی که سؤال کرده بود «برّ» چیست، جواب داداگر تو واقعا به دنبال برّ هستی، آنگاه که قلبت به چیزی آرام

می‏گیرد و وجدانت آسوده می‏شود بدان که آن برّ است. ولی آنگاه که به چیزی راغب هستی اما دلت آرام و قرار

نمی‏گیرد مطمئن باش که آن اثم(گناه) است.و در جای دیگر از پیامبر درباره معنای ایمان می‏پرسند. پیامبر(ص)

می‏فرماید: آنکه هرگاه کار زشتی انجام می‏دهد، دچار ناراحتی و پشیمانی می‏شود و هر گاه کارشایسته‏ای انجام

می‏دهد، خوشحال و شاد می‏گردد، او از ایمان بهره مند است.از حضرت امام صادق(علیه السلام) نقل می‏کنند

که فرمود: مؤمن وقتی از گرفتاری تعلق به دنیا آزاد شد حلاوت دوستی خدا را در قلب خود احساس می‏کند

و در این هنگام، گویی دیگر زمین برایش کوچک می‏شود و با تمام وجود می‏خواهد که از این عالم ماده رها شود

و بیرون برود. و این واقعیتی است که اولیاءالله و مردان خدا با زندگی خود درستی آن را به اثبات رسانده‏ اند.

در تاریخ زندگی پیامبر نوشته‏اند روزی بعد از نماز صبح به سراغ اصحاب صفه رفت.اینان مردمی فقیر بودند

که از مال دنیا هیچ نداشتند و در مدینه در کنار مسجد پیامبر روزگار می‏گذرانیدند. پیغمبر چشمش به یکی از

آنان بنام زید یا حارث بن زید افتاد، دید که رنجور و نزار است و چشمهایش در کاسه سرش فرو رفته است.

پرسید حالت چطور است؟ جواب داد در حالی صبح کرده‏ام که اهل یقین شده‏ام. پیامبر فرمود: ادعای بزرگی

می‏کنی، علامت آن چیست؟ گفت علامت ‏یقین من این است که شبها خواب از من گرفته شده و روزها همواره

درروزه بسر می‏برم و شب تا به صبح بی‏تاب عبادتم. پیامبر فرمود کافی نیست بیشتر بگو. او هم شروع کرد به

گفتن سایر علائم. عرض کرد یا رسول الله من الان در حالتی هستم که گویی اهل بهشت و اهل جهنم را می‏بینم

و صدایشان را می‏شنوم اگر به من اجازه دهی باطن یک یک اصحاب تو را بگویم. پیامبر(ص)فرمود: سکوت،

سکوت، بیشتر نگو. اما چه آرزویی داری، عرض کرد آرزوی جهاد در راه خدا.

قرآن می‏گوید صیقل زدن دل، انسان را به چنان مقامی می‏رساند که به قول امیرالمؤمنین(علیه السلام) اگر پرده

از جلوی او برداشته شود، چیزی بر یقینش افزوده نمی‏گردد. آنچه که قرآن در تعلیماتش مد نظر دارد، پرورش

انسانهایی است که هم از سلاح عقل بهره‏مندند و هم از اسلحه دل و قلب و این هر دو رابا بهترین شیوه و

عالیترین کیفیت در راه حق بکار می‏گیرند. انسانهایی که نمونه‏ های زنده و مجسمش امامان (علیهم السلام) و شاگردان

شایسته و راستین آنها هستند.

آیت الله شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج1