مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

در هیچ دینی ازادیان دنیا به اندازه اسلام از عقل یعنی ازحجیت عقل واز سندیّت

واعتبارعقل حمایت نشده است.شما اسلام را با مسیحیت مقایسه کنید.مسیحیت

درقلمرو ایمان،برای عقل،حق مداخله قائل نیست.می گوید آنجایی که انسان

باید به چیزی ایمان بیاورد،حق ندارد فکر کند،فکر کردن مال عقل است عقل

در این نوع مسائل حق مداخله ندارد.آنچه را باید به آن ایمان داشت نباید درباره

آن فکر کرد ونباید اجازه فکر کردن وچون وچرا کردن را به عقل داد.وظیفه

یک مؤمن،مخصوصا وظیفه یک کشیش وحافظان ایمان مردم این است که

جلوی فکر واستدلال وعقل را به حوزه ایمان بگیرند.اصلا تعلیمات مسیحیت

بر همین اساس است.

در اسلام قضیه درست بر عکس است.در اصول دین اسلام،جز عقل هیچ چیز

دیگری حق مداخله ندارد،یعنی اگر از شما بپرسند که یکی از اصول دین شما

چیست،می گویید«توحید» وجود خدای یگانه،اگر دوباره بپرسند به چه دلیل به

خداایمان آورده اید(شما باید دلیل عقلی بیاورید) اسلام جز از راه عقل از شما

قبول نمی کند.اگر بگوئید من خودم قبول دارم که خدا یگانه است،دلیلی هم ندارم،

تو چه کار داری؟«خذ الغایات واترک المبادی» تو نتیجه رابگیر،به مقدمه چه

کارداری؟من از قول مادربزرگم یقین پیدا کرده ام،ولو از قول مادربزرگم باشد،

ولو خواب دیده باشم! اسلام می گوید نه، ولو به وجود خدای یگانه اعتقاد داشته

باشی ولی آن اعتقادی که ریشه اش تقلید از پدر ومادر یا تأثیر محیط است،مورد

قبول نیست.جزتحقیقی که عقل تو با دلیل وبرهان مطلب را دریافت کرده باشد،

هیچ چیز دیگر راما قبول نداریم.

 

مرتضی مطهری ،مجموعه آثار،ج23،ص186