مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

حضرت علی^{علیه السلام} فرمود:همانا پس ار من روزگاری بر شما فرا خواهد رسید که چیزی پنهان تر از حق و

آشکار تر از باطل وفراوان تر از دروغ به خدا وپیامبرش نباشد.ونزد مردم آن زمان کالایی زیانمندتر از قرآن نیست

اگر آن را درست بخوانند وتفسیر کنند،ومتاعی پر سود تر از قرآن یافت نمی شود آنگاه که آن را تحریف کنند ومعانی

دلخواه خود را رواج دهند.در شهرها چیزی ناشناخته تر از معروف،وشناخته تر از منکر نیست.حاملان قرآن ،آن را

واگذاشته وحافظان قرآن آن را فراموش می کنند،پس در آن روز قرآن وپیروانش از میان مردم رانده ومهجور

می گردند،وهر دو غریبانه د ریک راه ناشناخته سرگردانند،وپناهگاهی میان مردم ندارند.پس قرآن وپیروانش در میان

مردمند اما گویا حضور ندارند؛با مردمند ولی از آنها بریده اند،زیرا گمراهی وهدایت هرگز هماهنگ نشوند گر چه در

کنار یکدیگر قرار گیرند.مردم درآن روز،در جدایی وتفرقه هم داستان، ودر اتحاد ویگانگی پراکنده اند،گویی آنان

پیشوای قرآن بوده و قرآن پیشوای آنان نیست.پس از قرآن جز نامی نزدشان باقی نماند،وآنان جز خطی از قرآن

نشناسند، ود ر گذشته نیکوکاران را کیفر داده،وسخن راست آنان را بر خدا دروغ پنداشتند،وکار نیکشان را پاداش

بد دادند.وهمانا آنان که پیش از شما زندگی می کردند،به خاطر آرزوهای دراز، وپنهان بودن زمان اجل آنها،نابود

گردیدند،تا ناگهان مرگ وعده داده شده بر سرششان فرود آمد،مرگی که عذرها را نپذیرد، ود رهای باز توبه را ببندد،

وحوادث سخت ومجازات های پس از مردن را به همراه آورد.

نهج البلاغه،خطبه 147،ص269

می گویم چه حقیقت تلخی؛ قرآن وپیرو واقعی آن امام زمان (عج)،در میان ما چقدر مهجور وغریب

مانده اند؟ آیا جزنامی از ایشان چیزی در نزد ما هست؟آیا با رفتار وکردارخود آنها را مهجورتر

کرده ایمیا محبوبتر؟چقدر به عنوان یک طلبه برای رفع این مهجوریت گام برداشتهایم؟ بیایید کمی

تامل کنیم؟