مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

وصايای امام صادق عليه السلام هنگام فوت

او در لحظه  مرگ وصايایي چندي می نماید که برخي در امر امامت

برخي در زمينه مسائل خانوادگي و بخشي در مورد عامه است.

به فرزندان خود گفت: فَلا تَمُوتُنَّ اِلاُّ وَاَنتُم مُسلِموُن بکوشيد که

جز مسلمان نميريد. به کسان و خويشان فرمود: اِنَّ شَفاعَتَنَا

لاتَنالُ مَستَخِفّاَ بِالصَّلاةِ. شفاعت ما به کسي که نماز را کوچک

بشمارد نمي رسد. به خانواده خود وصيت کرد که پس از مرگش

تا چند سال در موسم حج در مني براي او مراسم عزاداري بر پا کنند.

دستور داد براي خويشان و کسان هديه اي بفرستند، حتي هفتاد

دينار براي حسن افطس از خويشان او. و حسن افطس همان

کسي است که با خنجر به امام حمله کرده بود و مي فرمود

مي خواهد آيه قرآن را در مورد صله رحم اجرا کند. درباره امام

پس از خود،امام كاظم عليه السلام را براي چندمين بار منصوب

کرد که او در آن هنگام بر اساس سندي بیست سال داشت.

بخشي از سفارش هاي  وي درباره  غسل و  كفن و قبر خود بود

که احکام اسلامي در اين زمينه وجود دارد. و بالاخره بخشي از

وصيت راجع به مردم بود که رئوس آن دعوت به وقار و آرامش،

حفظ زبان، پرهيز از  دروغ و  تهمت و دشمني، دوري از تجاوز کار،

پرهيز از حسادت و ترک معاصي و… بود.

امام صادق عليه السلام در آخرين لحظات حيات که مرگ را نزديک

ديد، دستور داد که تمام خانواده و خويشان نزديکش بر سر بالينش

جمع گردند و پس از آن که همه آنان در کنار امام حاضر شدند،

چشم بگشود و به صورت يکايک آن ها نظر افکند و فرمود:

«ان شفاعتنا لاتنال مستخفاٌ بالصلوة».