مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

 امام شناسی

دعاي نوراني وجود مبارك امام صادق(عليه‌السلام)نخستين وظيفه انسان اهل انتظار را تبيين مي‏كند:

اللّهمّ! عرّفني نفسك، فانّك إن لم‏تعرّفني نفسك لم أعرف نبيّك. اللّهمّ! عرّفني رسولك، فإنّك إن لم‏تعرّفني

رسولك لم أعرف حجّتك. اللّهمّ! عرّفني حجّتك، فإنّك إن لم‏تعرّفني حجّتك ضللت عن ديني. 

شناخت امامت و امام، اولين وظيفه مؤمن اهل انتظار است، كه بر اساس معرفت توحيد و شناخت

نبوّت استوار مي‏گردد، چون دانستيم پيامبر خليفه خداوند است و بر اساس امر و وحي او سخن مي‏گويد و

كار مي‏كند، آن‏گاه مي‏بايست امام را در پرتو معرفت پيامبر بشناسيم، وگرنه مي‏ پنداريم مسئله امامت را مي‏توان

تحت لواي سقيفه به سامان رسانيد.

از آنجا كه امامت جز نيابت رسالت نيست و نائب جز سخن منوب عنه را نمي‏گويد، آن كه منوب عنه را شناخت،

به معرفت نائب او بار مي‏يابد و چون بدين پايه رسيد، مشكلات علمي و عملي‏اش حل خواهد شد؛ يعني وقتي

به اين معرفت بار يافت و از مجراي امامت و نبوّت به توحيد مرتبط شد، آن‏گاه در فكر و عمل، به غير دين سر

نخواهد سپرد و در تمامي عرصه‏هاي زندگي دين ‏سالار خواهد بود. در عرصه امور اجتماعي، به مردم ‏سالاري

غير ديني تن نخواهد داد و قانون را بر محور «امر الله» خواهد دانست نه «امر الناس»، از اين‏رو به قانوني جز

قوانين الهي كه از بيان و بنان و تبيين مقام والاي نبوّت و امامت جاري مي‏گردد تسليم نخواهد شد.

  پويايي و تلاش

ادراك صحيح و روشن معناي انتظار اقتضا مي‏كند كه انسانِ منتظر حركتي دائمي و تلاشي پويا داشته باشد،

تا بر اثر آن خود و جامعه خويش را مهياي ظهور امام منتظَر(عج) سازد. فرمايش وجود مبارك امام صادق

(عليه‌السلام) كه ليعدنّ أحدكم لخروج القائم و لو سهماً چراغ روشنايي‏ بخش اين راه خجسته است.

لحظه ميمون ظهور ناپيداست و اين خود سبب مي‏شود تا هر لحظه بي‏ صبرانه در انتظار طلوع مباركش باشيم.

اين انتظار عاقلانه در پرتو كلام نوراني صادق آل‏ محمّد(عليهم‌السلام) ما را بر آن مي‏دارد كه خويش را با حركت

و تلاش در راه استعداديابي و زمينه ‏سازي ظهور حضرتش و فراخور خود حتي به اندازه مهيا كردن تيري، آماده

حضورش سازيم. آنچه هست اين تير، گاه تير بيان و بنان است و گاه تيري درخور ساير عرصه‏ هاي علمي و نظامي.

يا بايد توانمند باشيم كه معارف الهي را شرح و تفسير كنيم و توسعه دهيم و نشر و ابلاغ كنيم و با تمييز عقل

از حسّ و قياس و وهم و استحسان و خيال و مغالطه، در صيانت اين چراغ نوراني بكوشيم؛ يا با تسلط به فن‏آوري‏هاي

گوناگون در عرصه‏ هاي مختلف به ويژه در زمينه دفاع نظامي مهيّاي رويارويي با آناني باشيم كه زعم خاموشي شعله

فروزان وحي را در سر مي‏پرورانند، گرچه داشتن هر دو سلاح، مطلوب‏تر است.

آن كه به انتظاري تهي از رزم‏آوري و مجاهده دل خوش مي ‏دارد و گمان مي‏كند بي‏آمادگي براي جهاد و شهادت

مي‏ توان منتظر موعود موجود بود، خيالي باطل دارد و كار انتظارش به سامان نخواهد رسيد.

 تخلق به کرائم اخلاقی

شكي نيست كه منتظران وجود مبارك ولي عصر(عج) كه در مكتب انتظار صادقانه درس صلاح و اصلاح آموخته ‏اند،

مي‏بايد افزون بر دعاي زباني براي تعجيل در فرج وجود مبارك امامشان، با زبان حال و استعداد نيز چنان باشند.

بر همين اساس، آن‏كه انتظارش حقيقي و ترقّبش صادق باشد، مي‏تواند از عمق جان خويش با زبان حال و قال

فرج ميمون و خجسته امام خويش را از خداوند سبحان مسئلت دارد.

براي نيل به چنين مرتبه‏اي انسان منتظر مي‏بايست به دانش خود عمل كند و مجهولات را بپرسد؛ نيز خيرخواه

همگان باشد و كينه كسي را در دل نپرورد، چرا كه قلب كين‏آلوده شايسته بذرافشاني معرفت و محبت ولي

عصر(عج) نيست.

منتظر حقيقي را بايسته است كه به غير خدا تكيه نكند و جز به او اميد نبندد و مراقب سرزمين قلبش باشد

و اين كالاي ثمين را به ثمن بخس شهوت و غفلت نفروشد، زيرا ارائه دهنده چنين كالايي جز دشمن آشكار

انسان نيست و ابليس چون چنين معامله‏اي كند، ثمن و مثمن را با هم مي‏برد و چيزي جز خسران و زيان بهره

فروشنده نخواهد شد.

آن كه دين و اخلاقش را به شيطان بفروشد، شيطان تمام هويت انساني او را مي‏ستاند و چون چنين كرد،

همه را در مسير تباب و تباهي خويش هزينه خواهد كرد و آن‏گاه چنين انساني مصداق بارز ﴿خَسِرَ الدُّنيا والاخره)

خواهد بود.

ترك تعلق به مظاهر دنياي مذموم، زمينه طهارت روح و پاكي ضمير انسان منتظر را فراهم مي‏آورد؛ آن‏گاه به لطف

خداي سبحان صاحب شامّه‏اي مي‏شود كه عطر دل‏انگيز حضور مولاي خويش را استشمام مي‏كند و مستانه مي‏سرايد:

«سحر ازبسترم بوي گل آيو».  نه تنها با اين شامّه بوي خوش يار را درمي‏يابد، رايحه عفن دنيازدگي، دنياخواهي،

نفاق و تفرقه‏افكني را نيز تشخيص مي‏دهد و از حريم هلاكت‏بار آن نيز دوري خواهد كرد.

  تعالي فرهنگ، مديريت، شهامت و شجاعت

معناي حقيقي انتظار، تحصيل شرايط حضور و ظهور ولي عصر(عج) است و هر كه در اين مسير مجاهده نكند،

انتظارش به حقيقتِ انتظار موصوف نمي‏شود.

برپايه روايات تشريح وقايع پس از ظهور، هنگام قيام ولي عصر(عج) دست لطف الهي بر سر امت كشيده و

عقل‏هايشان كامل مي‏گردد و بردبار مي‏شوند. اين رشد و بالندگي چيزي نيست كه نيازي به زمينه‏ سازي نداشته

و انسان‏ها ناگاه و يكباره از ناداني به دانايي رسند. تعالي سطح فرهنگ، تعقل و فهم عمومي، نخستين زمينه

لازم جهت ادراك پيام انسان كامل و ظهور ولي مطلق خداست و اين مهم از گرانمايه‏ترين وظايف منتظران آن

حضرت است، زيرا جامعه‏ اي كه از سطح فرهنگ والاتر و بالاتري برخوردار باشد، معارف الهي را كه امام

(عليه‌السلام)عرضه خواهد كرد بهتر ادراك و در برابر هجوم امواج جهل و كينه بهتر ايستادگي و دفاع مي‏كند.

نه خود گرفتار جهل و تجاهل مي‏گردد و نه اجازه مي‏ دهد از جهل ديگران سوء استفاده شود.

وظيفه ديگر اهل انتظار، رشد و تعالي بخشيدن به تدبير امور، مديريت‏هاي اجتماعي و اكمال ملكات شهامت و شجاعت

است، زيرا دين و اجراي احكام حيات‏بخش آن همواره به اين چهار عنصر محتاج است و به فرموده امام باقر(عليه‌السلام)

شجاعت، صلابت و نفوذ در اجراي احكام الهي از ويژگي‏هاي ياران وجود مبارك امام زمان(عج) است: اجري من ليث

و أمضي من سنان و چون جامعه اسلامي دررشد و تعالي فرهنگ و خرد ورزي از سويي و بالندگي شجاعت، شهامت

و مديريت از سوي ديگر به نصاب خود رسيد، زمينه ظهور حجت مطلق الهي فراهم مي‏گردد.

  اقتدا به سنت و سيره پيامبر و امامان(عليهم‌السلام)

امام عصر(عج) احيا كننده آموزه‏ هاي نوراني قرآن و معارف پيامبر اكرم و ائمّه هدي(عليهم‌السلام) است.

رهاورد امام عصر(عج) همان اسلام ناب و معارف والاي پيامبر عظيم المنزله اسلام است كه از خزائن الهي

عرضه داشت و امامان معصوم(عليهم‌السلام) يكي پس از ديگري اين حقيقت را در بيان و سيره خويش پاس داشتند.

راه امام عصر(عج) جز راه قرآن و عترت نيست و منتظر امام عصر(عج)، مي‏ بايست با قرآن و آموزه ‏هايش از سويي و با

سيره و معالم عترت از سويي ديگر آشنا باشد، تا بتواند خويش را در پرتو انوار روح ‏بخش آن‏ها نهد و با اقتداي به آنان

خود را براي حضور در محضر امام زمان(عج) آماده سازد.

برگرفته از کتاب امام مهدی موجود موعود(عج)،حضرت آیت الله جوادی آملی

مرضیه ابراهیمی