مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

علی جان!
شریک زندگی‏ ام
زهرایت آمده است تا دستانش را وقف نوازش روح زخمی‏ات کند تا آثار رنج‏های زندگی از خاطرات محو شود.
او از طرف خدا آمده است تا در تنهایی‏های مردانه‏ ات، با تو هم گریه شود.
مگر نه آنکه فرموده‏ اند «جهاد زن، خوب همسرداری است».
زهرای تو، نیت خیر کرده است تا در این جهاد الهی، توفیق شهادت بیابد و نزد خدای عشق روسپید شود.
او هرگز از تو چیزی نخواهد خواست که تو را به سختی بیندازد و یا از توانت فراتر باشد تا فاطمه‏ ات علیهاالسلام هست، اجازه نخواهد داد که شانه‏های مهربانت از اندوه بلرزد و چشمان نازنینت به اشک، تر شود.
زهرا علیهاالسلام در کنارت می‏ماند، تا وقتی که تازیانه‏ ها میان دست او و تو فاصله بیندازد.