مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

میرسد روزی که بی چون و چرا می بینمت

میرسد روزی که ای شاه وفا می بینمت

عامل وصل من و تو ذوق بارانی بود

میرسد روزی که با حال بکا می بینمت

میرسد روزی که تکیه میدهی بر کعبه و

در کنار خانه ی امن خدا می بینمت

پناه می برم از اینکه حسد کردم 

از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلا نمی دانستم

از اینکه زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم

از اینکه در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم

از اینکه مرگ را فراموش کردم

از اینکه در راهت سستی و تنبلی کردم

از اینکه عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم

از اینکه در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم

از اینکه منتظر بودم دیگران به من سلام کنند

از اینکه شب بهر نماز شب بیدار نشدم

از اینکه دیگران را به کسی خنداندم غافل از اینکه خود خنده دار از همه هستم

از اینکه لحظه ای به ابدی  بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم

…………

شهید علیرضا محمودی

پرسش : آیا آنچه صوفیان درباره کرامات خود از باب کشف و شهود و رویا می گویند، صحت دارد؟

پاسخ اجمالی: به گفته یکی از دانشمندان، حالتی که از شنیدن موسیقی فرحزا یا غم انگیز

حاصل می شود، نوعی خواب مغناطیسی است؛ همچنین اوهام و خیالات و تلقینات نیز تاثیر

زیادی در دیدن خواب یا تصویر خیالی در بیداری دارند. لذا گفتن اذكاری مثل یا هو، با ریتم و

استماع اشعار از حنجره خوش آوازان باعث خروج از حالت تعادل روحى و تقويت نيروى توهم

شده و در اثر تلقينات قبلى، قوه عاقله تخدير مى گردد. رياضتها هم که قوه خيال را تحریک

كرده است، موجب می شود ناگاه سالك در حال خواب يا بيدارى خیالاتش را در برابر چشمانش

مجسم ببیند.

پاسخ تفصیلی: موضوع کشف و رویا از نظر اینکه سند و مدرک بسیارى از عقاید و اعمال صوفیه

است و غالب اذکار اختراعى و مرشد سازیها و … به آن منتهى مى شود، باید مورد دقت و توجه

فراوان قرار گیرد تا معلوم شود که شالوده کارشان بر چه پایه سستى است و انصافا اگر این دو

موضوع (کشف و رویا) از دست آنها گرفته شود، دستشان خالى شده و دستگاه کرامات آنها

همه به هم خواهد خورد.

این نکته را هم ناگفته نگذاریم که دعوى کشف و شهود، اختصاص به جمعیت صوفیه ندارد؛

بلکه بسیارى از فلاسفه هم در این قسمت با آنها شریک هستند، منتهى آنها در عین این که

به کشف عقیده دارند براى براهین عقلیه نیز ارزش فراوانى قائلند.

به هر حال چون این موضوع جداً مربوط به روح و روان است، باید از نظر روان شناسى مورد

بررسى دقیق قرار گیرد، لذا چند قانون مربوط به این موضوع را پیگیرى می کنیم.

1. خواب مغناطیسى با چه وسایلى تولیدمى شود؟

یکى از دانشمندان این علم در کتابى که در موضوع «تنویم مغناطیسى» یا «هیپنوتیسم»

نگاشته است، چنین اظهار مى دارد: خواب مغناطیسى تنها آن مرتبه قویه اى که به توسط

«عامل» (خوابکننده) در «سوژه» (خواب رونده) پیدا مى شود نیست، بلکه تمام امورى که

باعث بیرون رفتن روح از حالت تعادل طبیعى مى شود، یک مرتبه (ولو ضعیف باشد) از خواب

مغناطیسى را تولیدمى کند یعنى تمام اسبابى که موجد سرور و یا باعث حزن و اندوه است

و همچنین آهنگهاى مختلف موسیقى و شنیدن نغمه ها و صداهاى فرح انگیز یا غم انگیز

هر کدام به نوبه خود یک مرتبه از خواب مغناطیسى را در انسان تولیدمى کند و در اثر آنها

یک حالت تخدیر مخصوص که در حقیقت یک مرتبه ضعیف از خواب است، در مغز حاصل

مى گردد.(دقت کنید)

همه امورى که اسباب خستگى و ملالت خاطر مى شود، مانند تکرار زیاد یک عمل و مکرر

شنیدن یکصداى غیر موسیقى، مانند ضربات متوالى یک چوب بر روى میز، همه داراى این

اثر مى باشد و هر تاثیر به سزایى در ایجاد یک درجه ضعیف از خواب مغناطیسى دارند.

زنگ هایى که در گردن حیوانات مى بندند و موزیک هایى که در هنگام نبرد مى نوازند، همه

داراى این خاصیت هستند و در نتیجه آن، حیوان یا انسان در حالت تخدیرِ فکرىِ مخصوصى

فرو رفته و به این جهت زحمت و رنج نمى برد و یا باربرى و راهپیمایى را کمتر احساس مى کند.

مادرهاى اطفال براى خواب کردن بچه ها (بر اثر تجربیاتى که دارند) از این قانون استفاده کرده

و بوسیله گفتن (لالایى) و ضربات آهسته متوالى در پشت بچه او را خواب مى کنند.

استادان فن هیپنوتیسم با وسایل مختلف از این راه براى خواب کردن افراد استفاده مى کنند و

ساده ترین اقسام آن این است که چوبى را به طور متوالى بر روى میزى مى زنند که در اصطلاح

آن را «مذکر سمعى» مى نامند و معتقدند در آن محیط هایى که آهنگهاى غم انگیز یا فرح زا

نواخته می شود، عمل خواب هیپنوتیکى آسانتر انجام مى گیرد.

بر اثر همین موضوع است که دانشمندان روان شناس عقیده دارند اگر انسان بخواهد مطلبى را مورد

قبول کسى قرار بدهد بهتر این است که آن را در هنگام غم و یا فرح شدید به او پیشنهاد کند، زیرا در

این موقع روح حالت تعادل خود را از دست داده و زودتر مطالب را مى پذیرد.

از این سخنان چنین نتیجه مى گیریم که گفتن اذکارى از قبیل لا اله الّا اللّه و یاهو و ذکرهاى چهار

ضرب و «آورد و برد!» به طور متوالى و پى در پى و خسته کننده، خصوصاً اگر با آهنگ و وزن

مخصوصى توام باشد، آن گونه که در مجالس صوفیان معمول است و همچنین استماع اشعار مثنوى

و غیر آن، با آن الحان مخصوص و از حنجره خوش آوازها، تاثیر فراوانى در برهم زدن حالت تعادل

روحى داشته و هر کدام به نوبه خود تاثیر به سزایى در تخدیر مغز خواهند داشت، البته اگر مضمون

آن اشعار نیز یک سلسله مطالب ذوقى و عرفانى و ادبى باشد تاثیر آن زیادتر خواهد بود، به طورى

که ممکن است انسان از شنیدن آنها عرشهایى را سیر کند!

2. اثر تلقین از نظر روان شناسى

بنا به گفته همان دانشمند روانشناس مصرى، عقیده و تلقین هم در مبحث «تنویم مغناطیسى»

نقش مهمى را بازى مى کند، از این جهت استادان این فن براى خواب کردن اشخاص، به این

موضوع نیز متوسل مى شوند و با کلماتى از قبیل «الان نزدیک است به خواب روى!» و «خودت را

آرام بدار که خوابت نزدیک شد!» و «پلکهاى چشمانت سنگین شده نزدیک است روى هم بیفتد» و

نظایر اینها، طرف را تلقین کرده و نتایج مثبتى از آن مى گیرند! راه دور نرویم! بسیارى از افراد این

موضوع را در زندگى خود تجربه کرده اند که ممکن است عقاید اشخاص را در اثر تلقین زیاد و پى در

پى تا حد زیادى تغییر داد، یا به کلّى وارونه کرد. مثلا: اشخاصى که از خوردن بعضى طعامها متنفر و

منزجرند، ممکن است در اثر تلقین طورى شوند که نه تنها از آن متنفر نشوند؛ بلکه به خوردن آن

راغب و مایل گردند و بر عکس مى توان طعامهایى را که مورد علاقه کسى است، با تبلیغات و

تلقینات مخالف، مورد تنفر و انزجار او قرار داد. مطالبى که مى خواهند آنها را تلقین کنند اگر در لباس

ادبى و شعر بیرون آورند، تاثیر آن زیادتر مى شود و پاره اى از اوقات آثار حیرت انگیزى نشان خواهد

داد.

حکایات بسیارى در حالات شعرا و در تواریخ نقل شده که اثر مثبت تلقین و عقیده را بر روى افکار و

احساسات روشن مى کند که اگر وقت و کتاب اجازه مى داد قسمتى از آن را در اینجا نقل مى کردیم

و بسیارى از مردم نمونه هایى از آن را شنیده اند.

البته همان تاثیرى که تلقین هاى دیگران در انسان دارد، در تلقینات خود او هم نسبت به خودش

موجود است. مثلا: کسانى که داراى ضعف اراده و حالت تردید و یا کم رویى غیر متعارف مى باشند،

مى توانند در اثر تلقین خودشان آن را تغییر داده و یا لااقل تفاوتى در آن ایجاد کنند.

مبحث الهامو تلقین همچنان که از نظر روان شناسى مورد توجه فراوان است، از نظر علم اخلاق

نیز شایان توجه مى باشد و بزرگان این علم توانسته اند استفاده هاى زیادى از این راه در قسمتهاى

مختلف تعلیم اخلاق و تربیت نفوس بکنند.

3. تجسم اوهام!

موضوع دیگرى که از همه اینها مهمتر است این است که: ممکن است در اثر اشتغال فراوان فکر به

یک موضوع و تکرار آن در مغز، کم کم صورت خارجى به خود بگیرد، به این معنى که در برابر دیدگان

فکر کننده مجسم شود.

این موضوع گاهى در عالم خواب به صورت «رویا» و زمانى در حالت بیدارى اتفاق مى افتد و در

صاحبان ارواح ضعیفه بیشتر دیده مى شود، شاید بیشتر افراد این موضوع را تجربه کرده اند که

مطالبى را که در روز مورد توجه و تفکر زیاد قرار مى دهند، در هنگام شب آن را به صورت خواب

«رویا» مى بینند.

بعضى از مردم مى گویند: جنهاى سم دار! را در حمامهاى خلوت در موقع سحر و یا هنگام شب دیده

اند. البته ما شکى در وجود جن و این که یکى از مخلوقات الهى است نداریم ولو اینکه از نظر ما

پنهان باشد، زیرا در قرآنمجید مکرر تصریح به وجود آن شده، ولى آیا او همان است که مردم به

صورت انسان یا حیوان سم دارى در حمام خلوت دیده اند؟! بعضى هم شاید غولهاى خیالى را در

بیابانهاى دور دست و یا در قبرستانها در هنگام شب دیده باشند، ولى این امور جز مجسم شدن

اوهام چیز دیگرى نیست.

موضوع تجسم اوهام یکى از پدیده هاى مورد بحث در علم روان شناسى است و بسیارى از مردم

مکرر آن را در مدت زندگى خود تجربه کرده اند.

منبع سایت آیه الله العظمی مکارم شیرازی 

چند کلامی با همه دوستان و آشنایام؛ بدانید من برای هیچ چیز به سوریه نرفتم که اهداف مادی داشته باشم. راه برای هدف مقدس دفاع از نوامیس و کیان مسلمین و برای مقابله با استکبار و راس آن رژیم جعلی و سفاک اسرائیل، رژیم کودک کش و جنایت پیشه رژیم
صهیونیستی هرچه در توان دارید بر این این رژیم جعلی فریاد بکشید و خشم و نفرتتان را نثار آن کنید. کینه های انقلابیان رسوب نگیرد و فراموش نکنید که همه ما شیعه علی ابن ابی طالب هستیم. شیعه علی علیه السلام ذلت نمی پذیرد.
آقا و مولای ما حسین ابن علی علیه السلام هم تن به ذلت نداد. آشنایان و دوستان خوبم همه شما مرا حلال کنید. از پدرم خانم و پدر خانم عزیزم نیز التماس دعای شدید دارم و مهر و محبت همه شما در قلب من است. از مادر خوبم، خواهرهای خوبم، خواهر خانم ها و بستگان می خوام مراقب خانواده من باشند و صله رحم فراموشتان نشود، رفت و آمدتان را با خانواده بعد از من ادامه دهید.
همه شما را به خدای سبحان می سپارم. ظهور حضرت مهدی(عج) نزدیک است و چه بسا (اگر لیاقت داشته باشیم) دوباره رجعت کنیم (انشالله). همیشه پشت سر رهبر فرزانه انقلاب حرکت کنید. از دوستان و آشنایانی که فراموش کردم نامشان را ببرم پوزش می خواهم.
یا علی، علی تمام زاده (ابوهادی)

«آیت‌الله حق‌شناس(ره) »از اساتید فقید اخلاق تهران توصیه‌های جالبی پیرامون

شب قدر و فضیلت اعمال ماه مبارک رمضان دارند. ایشان می‌گویند: در روایت

وارد شده است که هر کس این دو شب (نوزدهم و بیست‌ و یکم) احیاء را

به مذاکره علمبگذراند؛ هر یک ساعت ثواب یک احیای تام و تمام را در بردارد.

مذاکره علم همین است، همین «قال‌الصادق» و «قال‌الباقر»است. اگر

بخواهید از امیرمومنان(ع) تبعیت بکنید؛ باید به این نکات توجه بفرمایید.

امیرمومنان(ع) عرضه داشت: یارسول‌الله! افضل اعمال در این ماه کدام

است؟ حضرت فرمودند: «الورع عن محارم‌ الله».

مقام ورع اقسامی دارد. یک قسم آن برگشتن از نادانی، فسق و عمل

بد به عمل صالح است. اگر این مرحله ورع را به کار بستی؛ از امام علی

(ع) پیرویکرده‌ای و به مقام توبه نصوح‌ دست‌یافته‌ای. فرمود: «حب علیٍ

حسنة لاتضر معها‌السیئة» محبت علی(ع) حسنه‌ای است که با بودن آن،

گناه ضرر نمی‌رساند. یک کسی عبای امیرمومنان(ع) را بوسید. حضرت

(علیه السلام)فرمودند: «این معنای محبت نیست». معنای محبت پیروی

از امیرمومنان و مقام عترت(ع) است.

مرحله دوم ورع، پرهیز از مشتبهات است. مرحله سوم هم مقام متقین

است که شخص حرف نمی‌زند، مبادا اگر تعریف کسی را بکند؛ یک‌کسی

بگوید: این‌طور نیست (و غیبت پیش بیاید).خطاب آمد که ای خاتم‌الرسل!

باید به توبه‌کنندگان سلام کنی! به‌به! به‌به! شخص اول امکان - اول ما

خلق‌الله نوری- باید به استقبال توبه‌کنندگان برود و به آن‌ها سلام بکند.

(انعام/54)  حضرت ثامن‌الحجج(ع) وقتی از درون مسجد می‌گذشتند،

یک نفرگفت: «استغفرالله». حضرت به مقام ولایتی به قلب او نگاه کرده

و فرمودند: تو استغفارکننده نیستی، زیرا خیال بازگشت به همان معصیت

را داری.

دو ملک الهی با هم سخن می‌گویند که ای‌کاش مردم خلق نمی‌شدند.

حال که خلق شده‌اند، بدانند برای چه خلق شده‌اند. - شما را برای چه

به دنیا آورده‌اند؟- و حال که نمی‌دانند برای چه خلق شده‌اند، به

دانسته‌های خودشان عمل کنند. حال که عمل به دانستنی‌های‌شان

نمی‌کنند، از بدی‌هایی که کرده‌اند، توبه کنند. اول قدم، توبه است.

«لاخیر فی نسک لاورع معه؛ عبادتی که پرهیز از گناه با آن نباشد،

سودی ندارد.» (کافی/1/36) ورع یعنی این‌که دهان و زبانم را نگه دارم.

عالمان ربانی، چلچراغ‏هاى پر فروغى هستند كه در هرعصرى، در آسمان علم و عمل

مى‏درخشندو با كسب نور و گرما از خورشید رسالت و امامت، بر زمینیان تجلى

مى‏كنند و آنان را به سوى منابع نور و بركت دودمان وحى، رهنمون مى‏سازند

و بر بال عرفان ناب محمدى صلى الله علیه وآله نشانده، بر مشكات ملكوت،

عروج مى‏دهند.

در میان دین باوران كفر ستیز، چهره محبوب قرن، فقیه تیزبین سیاست مدار،

فیلسوف، عارف ژرف نگر، عالم متخلق و رهبر و بنیان گذار جمهورى اسلامى،

حضرت امام خمینى رضوان الله علیه، از موقعیتى والا و ویژه برخودار است،

زیرا روزها و ساعت‏ها و لحظه‏هاى عمر او، با مراقبه و محاسبه سپرى شد و

صدها آیه قرآن را مجسم ساخت و عینیت ‏بخشید. در این مبحث به سیره

عملی امام می‌پردازیم تا ره توشه ای برای عاشقان ماه رمضان باشد .

حضرت امام (ره) توجه ویژه‏اى نسبت ‏به ماه رمضان داشته و بدین جهت،

ملاقات‏هاى خودشان را در ماه رمضان تعطیل مى‏كردند و به دعا و تلاوت

قرآن و… مى‏پرداختند.

و خودشان مى‏گفتند: «خود ماه مبارك رمضان، كارى است‏».

یكى از یاران امام، در این باره گفته است : در این ماه، ایشان شعر نمى‏خواندند

و نمى‏سرودند و گوش به شعر هم نمى‏دانند. خلاصه، دگرگونى خاصى متناسب

با این ماه در زندگى خود ایجاد مى‏كردند، به گونه‏اى كه این ماه را، سراسر، به

تلاوت قرآن مجید و دعا كردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان

سپرى مى‏كردند.

ایشان، به هنگام سحر وافطار، بسیار كم مى‏خوردند، به گونه‏اى كه خادم‏شان

فكر مى‏كردند كه امام، چیزى نخورده است!

حضرت امام رحمة الله علیه درباره رمضان چنین مى‏سرایند:

ماه رمضان شد، مى و میخانه بر افتاد

عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد

افطـار بــه مى كـــرد بــرم پیر خرابات

گفتــم كـه تـو را روزه، به برگ و ثمر افتاد

بـا بـاـده، وضو گیـر كه در مـذهب رندان

در حضــرت حـــق ایــن عملت ‏بارور افتاد

عبادت و تهجد

از جمله برنامه‏هاى ویژه‏ حضرت امام (ره) در ماه مبارك رمضان، عبادت و تهجد بود.

امام عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهى مى‏دانستند. و به صراحت ‏بیان مى‏كردند

كه در وادى عشق، نباید به عبادت به چشم وسیله‏اى براى رسیدن به بهشت نگاه كرد.

اكثر آشنایان امام نقل مى‏كنند كه ایشان از سن جوانى، نماز شب و تهجد، جزء

برنامه‏هایشان بود. بعضى از نزدیكان ایشان مى‏گفتند كه وقتى در ظلمت و تاریكى

نیمه‏ شب، آهسته وارد اتاق امام مى‏شدم، معاشقه امام را با ایزد احساس مى‏كردم

و مى‏دیدم كه با خضوع و خشوعى خاص، نماز مى‏خواندند و قیام و ركوع و سجود

را بجا مى‏آوردند كه حقا وصف ناپذیر بود. با خودم فكر مى‏كردم كه شب امام،

حقیقتا، لیلة القدر است.

یكى از اعضاى دفتر ایشان، دراین باره مى‏گوید: پنجاه سال است كه نماز شب امام،

ترك نشده است. امام در بیمارى و در صحت و در زندان و در خلاصى و در تبعید،

حتى بر روى تخت ‏بیمارستان قلب هم نماز شب خواندند.

امام توجه خاصى به نوافل داشتند و هرگز، نوافل را ترك نمى‏كردند. نقل شده

است كه امام، در نجف اشرف، با آن گرماى شدید، ماه مبارك رمضان را روزه

مى‏گرفت و با این كه در سنین پیرى بودند و ضعف بسیار داشتند، تا نماز

مغرب و عشاء را به همراه نوافل به‏جاى نمى‏آوردند، افطار نمى‏كردند!

و شب‏ها تا صبح، نماز و دعا مى‏خواندند و بعد از نماز صبح، مقدارى استراحت

مى‏كردند و صبح زود، براى كارهایشان آماده مى‏شدند.

خانم زهرا مصطفوى مى‏گوید: راز و نیاز امام و گریه‏ها و ناله‏هاى نیمه شب ایشان،

چنان شدید بود كه انسان را بى اختیار، به گریه مى‏انداخت.

اكثر آشنایان امام نقل مى‏كنند كه ایشان از سن جوانى، نماز شب و تهجد، جزء

برنامه‏هایشان بود. بعضى از نزدیكان ایشان مى‏گفتند كه وقتى در ظلمت و تاریكى

نیمه‏ شب، آهسته وارد اتاق امام مى‏شدم، معاشقه امام را با ایزد احساس مى‏كردم

و مى‏دیدم كه با خضوع و خشوعى خاص، نماز مى‏خواندند و قیام و ركوع و سجود

را بجا مى‏آوردند كه حقا وصف ناپذیر بود. با خودم فكر مى‏كردم كه شب امام،

حقیقتا، لیلة القدر است.

یكى از اساتید قم نقل مى‏كرد: شبى میهمان حاج آقا مصطفى بودم. ایشان، خانه‏

جداگانه‏اى نداشتند و در منزل امام زندگى مى‏كردند. نصف شب از خواب بیدار

شدم و صداى آه و ناله‏اى شنیدم، نگران شدم كه مگر اتفاقى افتاده است، حاج

آقا مصطفى را بیدار كردم و گفتم: «ببین چه خبر است!». ایشان نشست و گوش داد

و گفت: «صداى امام است كه مشغول تهجد و عبادت است‏».

در ماه مبارك رمضان، این شب زنده دارى و تهجد، وضعیت دیگرى داشت. یكى از

محافظان بیت مى‏گوید در یكى از شب‏هاى ماه مبارك رمضان، نیمه شب، براى

انجام كارى مجبور شدم از جلوى اتاق امام گذر كنم. حین عبور، متوجه شدم كه

امام، زار زار گریه مى‏كردند! هق هق گریه‏ امام كه در فضا پیچیده بود، واقعا مرا

تحت تاثیر قرار داد كه چگونه امام، در آن موقع از شب، با خداى خویش راز و

نیاز مى‏كند.

آخرین ماه مبارك رمضان دوران حیات امام، به گفته‏ ساكنان بیت، از ماه مبارك

رمضان‏هاى دیگر متفاوت بود!

به این صورت كه امام همیشه، براى خشك كردن اشك چشم‏شان دستمالى را

همراه داشتند، ولى در آن ماه مبارك رمضان، حوله‏اى را نیز همراه برمى‏داشتند

تا به هنگام نمازهاى نیمه شب‏شان، از آن استفاده كنند!

توجه ویژه به قرآن

امام خمینى (ره) توجه خاصى به قرآن داشتند، به ‏طورى كه روزى، هفت ‏بار قرآن

مى‏خواندند!

امام در هر فرصتى كه به ‏دست مى‏آوردند، ولو اندك، قرآن مى‏خواندند. بارها دیده شد

كه امام، حتى در دقایقى قبل از آماده شدن سفره - كه معمولا به بطالت مى‏گذرد

 قرآن تلاوت مى‏كنند!13 امام بعد از نماز شب تا وقت نماز صبح، قرآن مى‏خواند.

یكى اطرافیان امام مى‏گوید: امام در نجف، چشم‏شان درد گرفت و به دكتر مراجعه

كردند.

دكتر بعد از معاینه‏ چشم امام گفت: «شما باید چند روزى قرآن نخوانید و به چشم‏-_

تان استراحت ‏بدهید» . امام خندیدند و فرمودند: «دكتر، من، چشم را براى قرآن

خواندن مى‏خواهم! چه فایده‏اى دارد كه چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما یك

كارى كنید كه من بتوانم قرآن بخوانم. »

و در ماه رمضان یكى از همراهان امام در نجف، اظهار مى‏كرد كه امام خمینى در ماه

مبارك رمضان، هر روز ده جزء قرآن مى‏خواندند ، یعنى در هر سه روز، یك بار قرآن

را ختم مى‏كردند.

علاوه بر آن، هر سال چند روز قبل از ماه مبارك رمضان ، دستور مى‏دادند كه چند ختم

قرآن براى افرادى كه مد نظر مباركشان بود، قرائت ‏شود.

گزیدهایى از توصیه‏ها و سفارش‏هاى امام به مناسبت ماه مبارك رمضان

شما در این چند روزى كه به ماه رمضان مانده، به فكر باشید، خود را اصلاح كرده،

توجه به حق تعالى پیدا نمایید.

از كردار و رفتار ناشایسته خود ، استغفار كنید! اگر خداى نخواسته، گناهى مرتكب

عادت دهید! مبادا در ماه مبارك رمضان، از شما غیبتى، تهمتى و خلاصه گناهى سر

بزند و در محضر ربوبى، با نعم الهى و در مهمان سراى بارى تعالى، آلوده به معاصى

باشید! شما اقلا، به آداب اولیه‏ روزه عمل نمایید و همان ‏طورى كه شكم خود را از

خوردن و آشامیدن نگه مى‏دارید، چشم و گوش و زبان را هم از معاصى باز دارید!

از هم اكنون بنا بگذارید كه زبان را از غیبت، تهمت، بدگویى و دروغ نگهداشته، كینه،

حسد و دیگر صفات زشت ‏شیطانى را از دل بیرون كنید!

اگر با پایان یافتن ماه مبارك رمضان، در اعمال و كردار شما هیچ گونه تغییرى پدید

نیامد، و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقى نكرد، معلوم مى‏شود روزه‏اى كه از

شما خواسته‏اند، محقق نشده است.

اگر دیدید كسى مى‏خواهد غیبت كند، جلوگیرى كنید و به او بگویید! «ما، متعهد

شده‏ایم كه در این سى ‏روز ماه مبارك رمضان، از امور محرمه خود دارى ورزیم.» و

اگر نمى‏توانید او را از غیبت ‏باز دارید، از آن مجلس خارج شوید! ننشینید و گوش كنید!

باز تكرار مى‏كنم تصمیم بگیرید در این سى روز ماه مبارك رمضان، مراقب زبان، چشم،

گوش و همه‏ اعضاء و جوارح خود باشید.

توجه بكنید كه به آداب ماه مبارك رمضان عمل كنید; فقط دعا خواندن نباشد، دعا به

معناى واقعى‏اش باشد.

منابع:

برداشت‏هایى از سیره‏ امام خمینى( ره)، ج 3، ص 90

 پا به پاى آفتاب، ج 1، ص 286

امام در سنگر نماز، ص 83 / هزار و یك نكته، حسین دیلمى، نكته 129