مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

بی تو آسمان دلم آبی نیست آقا نه دل من آسمان هیچ جا آبی نیست آقا،

باران هم کم میبارد خیلی کم، هرچند باران اشک آسمان است در فراق تو

ولی انگار اشک آسمان خشک می شود، در این زمانه خشکسالی و قحطی

همه چیز نایاب است حتی اشک، آقا بی تو هیچ چیز خودش نیست باور نمی کنی

بیا ببین حتی میوه ها هم دیگر مزه میوه ندارند،

باران که نمی بارد زمین خشک می شود، زمین که خشک شود گرد وخاک

زیاد می شود،گردو خاک که زیاد شود فضا غبارآلود می شود،در فضای غبار آلود فتنه ها

جا می گیرند، منافقان جای پا بازمی کنند و شغال ها دلیر می شوند،

خورشید کم سو می شود،چقدر سخت است

راه یافتن در این فضا، خورشید که کم شود هوا هم سرد می شود

سرد و خشک هوای سرد زوزه گرگ ها را شدیدتر می کند،

«هوا بس ناجوانمردانه سرد است آی…. »

وقتی بچه دستش در دست های پدر باشداز هیچ چیز نمی ترسد زوزه گرگ، واق واق سگ، 

هیچ چیز حتی نعره شیر،اما وقتی که تنهاست از همه چیز می ترسد، از همه کس حتی کوچه تاریک و خالی.

آقا بی تو ترس جانمان را گرفته است.

بی تو مرده ایم، زندگیمان تکرار مردن است . آقا بگیر دستهای سردمان را، آقا جوانیمان تمام شد بیا!

آقا بیا که شوق پریدن دارداین دلهای سرد ما، شوق عروج

«یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت

یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد»