این دعاهای صحیفهی سجّادیّه بحر موّاج معارف اسلامی است.
شما این دعای اوّل صحیفهی سجّادیّه را که در[بارهی] توحید است نگاه کنید،
دعای دوّم را که دربارهی پیغمبر است نگاه کنید، دعای سوّم را که دربارهی
مؤمنین است نگاه کنید، ببینید اصلاً چه هست؛ دعای پنجم صحیفهی سجّادیّه:
«اللَّهُمَّ أَغْنِنی عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِینَ بِهِبَتِک، وَ اکفِنی وَحْشَةَ الْقَاطِعِینَ بِصِلَتِک»
اینها حرفهای خیلی مهمّی است؛ قطع قاطعین شما را وحشتزده نکند وقتی
به خدا متّصلید. اینکه میگوید «وَ اکفِنی» این در واقع دارد درس میدهد به
ما؛ فقط خواستن از خدا نیست، خواستن از خدا هم هست امّا فقط آن نیست.
دارد به ما میگوید شما اکتفا کن به صلهی با پروردگار. بگذار همهی دنیا
[ارتباطشان را] قطع کنند، به قول خودشان [تو را] منزوی کنند.
به درک! انزوای آنها چه ضرری به ما میزند؟ حالا از انزوا خارج شدیم،
چه خیری بردیم؟ حالا مثلاً از انزوا خارج شدیم، کجاست [آن منفعت]؟
چه فایدهای را از خروج از انزوا [بردیم]؟ اینها ببینید معارف اسلامی است.
«أَغْنِنی عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِینَ بِهِبَتِک» هبهی تو مهم است، بخشش تو مهم است،
هبهی وهّابین چه اهمّیّت دارد که به ما هبه کنند و بخشش کنند و کمک
کنند؟
بیانات مقام معظم رهبری (دام ظله العالی) / 1395/12/5