مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

برخی آداب تلاوت قرآن

تلاش برای حفظ قرآن

سوره قمر، آیه ۱۷

وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ترجمه: و یقینا ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، آیا پند گیرنده ای هست؟

 توضیح: این آیه، چهار بار در سوره قمر ذکر شده است و بندگان را به بهره گیری از نعمت بزرگ قرآن فرا می‌خواند. از امتیازات قرآن نسبت به کتب آسمانی دیگر، این است که حقایق عالی و پیچیده را با زبانی شیوا و قابل فهم برای همگان تنزل داده است. قرآن تنها کتاب دانشمندان و علمای ربانی نیست؛ بلکه عموم مردم به فراخور افق های مختلف و و درکشان از آن بهره می برند. زبان قرآن زبان جهانی فطرت است که آسان، قابل فهم و پر از شواهد بیرونی و درونی است.
از آیه فوق یکی دیگر از امتیازات قرآن نیز برداشت شده است و آن اینکه از میان کتب آسمانی، قرآن تنها کتاب آسمانی است که به دلیل شیوایی و جذابیت ادبی و محتوایی، قابل حفظ کردن و تلاوت است.‌ بسیاری از مفسران، مقصود از ذکر در آیه را علاوه بر تذکر و پند گیری حفظ کردن نیز دانسته‌اند.

? حدیث: امام صادق(ع): “اَلْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ اَلْعَامِلُ بِهِ مَعَ اَلسَّفَرَةِ اَلْكِرَامِ اَلْبَرَرَةِ؛ حافظ قرآن که به آن عمل نماید، همراه سفیران گرامی و نیک کردار پروردگار خواهد بود”

?کافی، ج۲ ص ۶۰۳ ح ۲