مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

خداوند،جهان را برای بشر وبشر را برای تکامل ورشد وقرب معنوی آفرید.او جهان آفرینش را

مسخّر ما نمود وفرشتگان رابه تدبیرامور ما وادار کرد.انبیاء واولیا را برای هدایت ما فرستاد و

آنان تا سرحدّ مرگ وشهادت پیش رفتند.فرشتگان را برای آدم به سجده واداشت،روح الهی را در

انسان دمید وبهترین صورت وسیرت را به انسان عطا کرد، وقابلیّت تا بی نهایت را در اوبه ودیعه

گذاشت،او را با عقل،فطرت و انواع استعدادها مجهز نمود وتنها در آفرینش او، به خود آفرین گفت.

«فتبارک الله أحسن الخالقین»

حال سوال اینجاست؟آیا این گل سرسبد هستی،با آن همه امتیازات مادی ومعنوی، باید خود را در

اختیار هر کسی قرار دهد؟امام کاظم (ع) فرمود:به هرصدایی گوش فرا دهی، برده ی او هستی.

آیا حیف نیست ما برده یک خواننده ی کذائی باشیم؟!

آیا شما حاضرید هر صدایی را روی نوار کاست ضبط کنید؟ پس چگونه ما هر صدایی را روی

نوار مغزمان ضبط می کنیم؟

عمر،فکرو مغز، امانتهایی است که خداوند به ما داده تا در راهی که خودش مشخص کرده صرف

کنیم واگر هر یک از این امانتها را در غیر خدا صرف کنیم به آن امانت خیانت کرده ایم ودرقیامت

باید پاسخگو باشیم.قرآن با صر احت درسوره ی اسراء می فرماید:«انّ السمع والبصر والفؤاد کلّ

اولئک کان عنه مسئولا» گوش وچشم ودل همگی مورد سئوال قرار می گیرند.آری انسان باید

نگهبان چشم وگوش ودل خود باشد واجازه ندهد هر ندایی وارد آن شود.در حدیث می خوانیم:دل

حرم خداست ، نگذارید غیرخدا وارد آن شود.

اسلام،برای برطرف کردن خستگی وایجاد نشاط ، راه های مناسب وسالمی را به ما ارائه کرده

است؛ ما را به سیر وسفر،ورزش وشنا،کارهای متنوع ومفید،دید وبازدید،گفتگوهای علمی وانتقال

تجربه،رابطه با فرهیختگان ومهم تر از همه ارتباط با آفریدگارهستی ویاد او که تنها آرام بخش

دلهاست،سفارش کرده است.پس چرا خود را سرگرم لذت هایی کنیم که پایانش،ذلت وآتش باشد.

حضرت علی (ع) می فرماید:«لا خیر فی لذة من بعدها النّار»،در لذت هایی که پایانش دوزخ است

خیری نیست.«من تلذد لمعاصی الله اورثه الله ذلا»هر کس با گناه واز طریق آن لذت جویی کند،

خداوند او را خوار وذلیل می نماید.      

                                                            حجت الاسلام  والمسلمین محسن قرائتی،تفسیر سوره لقمان،ص22-23