مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

حقیقت حب الهی شعله ایست در دل انسان که از مجذوب شدن بنده به سوی پروردگار هستی سرچشمه می گیرد. وآتش این عشق را ابتدا خداوند در وجود انسان شعله ور می گرداند وعلاقه ی عبد نیز بازتاب محبتی است که خداوند نسبت به او ابراز نموده است لذا خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید«یحِبُّهم وَ یُحِبُّونَه» خداوند آنان را دوست دارد وآنها نیز خداوند را دوست می دارند.در واقع تنها کسی که سزاوار محبت می باشد ذات اقدس الهی است این محبت اگر برای نفسی حاصل شود نهایت سعادتی است که برای انسان تحقق یافته است.

یکی از بهترین راه های جلب محبت الهی،انس با نماز است.نماز زیباترین نمونه ستایش حسن وجمال الهی است.پیامبراکرم(ص) فرموده اند:«إنّ أحبَّ اعمَالِ إلی اللهِ عزَّوَجَلّ الصلاة وَ البِرُّ وَ الجِهادُ» همانا محبوب ترین کارها نزد خدای چیره ی والا،نماز،نیکوکاری وجهاد برای اوست.نماز نوری از الطاف الهی است که خانه ی دل را روشن می گرداند واین روشنایی موجب جلب محبت الهی می گردد.محبتی که سرآغاز دوستی با خداوند است.«إنَّ الله یُحِبُ الشَبابُّ الذی یفنی شبابَهُ فی طاعة الله»؛خداوند جوانی را که عمر خود را در عبادت خدا سپری می کند دوست دارد.البته عبادت کردن مهم نیست ،عاشق عبادت بودن ،نماز وباطن آن را دوست داشتن مهم است.

امام صادق(ع) می فرماید:خداوند می گوید:هیچ بنده ای با هیچ چیز به من نزدیک نشده است که از فرائض نزد من محبوبتر باشد.همانا بنده به وسیله نافله ها ومستحبات که من فرض نکرده ام ولی او تنها به خاطر محبوبیت آنها نزد من آنها را انجام می دهد به من نزدیک می شود.تا محبوب من می گردد همین که محبوب من گشت من گوش او می شوم که با آن می شنود وچشم او می شوم که با آن می بیند وزبان او می شوم که با آن سخن می گوید ودست او می شوم که با آن حمله می کند واگر مرا بخواند اجابت می کنم واگر از من بخواهد می بخشم.

در حقیقت عبادت از روی معرفت و عشق وآکاهی موجب تقرب وتقرب سبب محبوبیت نزد خداوند متعال است.ویاد خداوند کلید رابطه ی عاشقانه و محبت امیز بین عبد ومعبود است.رسول اکرم (ص) می فرمایند:«من أکثَر ذِکرالله أحَبَّهُ الله»؛کسی که زیاد یاد خدا کند،خداوند او را دوست دارد.

در حقیقت ثمره ی این دوستی آن است که دل در جذبه ی جمال او قرار می گیرد،ومورد لطف ومحبت الهی واقع می شود وقلب مالامال از عشق الهی می گردد.به همین علت در دام دنیا اسیر نخواهد گشت.مصداق بارزآن در حادثه کربلا امام حسین(ع) ویاران واهل بیت وفادارش به خاطر عشق به خداوند خود را در معرض طوفان بلا قرار دادند وجان ومال خویش را در راه معشوق نثار نمودند اما در مقابل دشمنانشان به سبب حب دنیا دین خود رارها نموده وشقاوت ابدی را برای خود خریدند.