مدرسه علمیه زینبیه کرج (سطح 2)

زمان ها خودشان هیچ مزیتی ندارند بعضی بر بعضی، زمان یک موجود ساری متحرک است و متعین و هیچ فرقی ما بین قطعه ای با قطعه ای دیگر نیست. شرافت زمان ها یا نحوست زمان ها به واسطه قضایائی است که در آنها واقع می شود.
 
بزرگترین حادثه عالم
زمان ها خودشان هیچ مزیتی ندارند بعضی بر بعضی، زمان یک موجود ساری متحرک است و متعین و هیچ فرقی ما بین قطعه ای با قطعه ای دیگر نیست. شرافت زمان ها یا نحوست زمان ها به واسطه قضایائی است که در آنها واقع می شود. اگر چنانچه شرافت زمان به واسطه حادثه ای است که در آن زمان واقع می شود، باید عرض کنم که روز بعثت رسول اکرم(ص) در سرتاسر دهر ” من الازل الی الابد” روزی شریفتر از آن نیست، برای اینکه حادثه ای بزرگتر از این حادثه اتفاق نیفتاده است . حوادث بسیار بزرگی در دنیا اتفاق افتاده است.

بعثت انبیا بزرگ، انبیاء اولوالعزم و بسیاری از حوادث بسیار بزرگ، لکن حادثه ای بزرگتر از رسول اکرم  در عالم وجود نیست غیر از ذات مقدس حق تعالی و حادثه ای بزرگتر از بعثت او هم نیست. بعثتی که بعثت رسول ختمی است و بزرگترین شخصیت های عالم امکان و بزرگترین قوانین الهی، و این حادثه در یک همچو روزی اتفاق افتاده است و این روز را بزرگ کرده است و شریف، و همچو روزی ما دیگر درازل و ابد نداریم و نخواهیم داشت.

تزکیه نفوس
اول آیه ای که به رسول اکرم (ص) به حسب روایات و تواریخ وارد شده است ، آیه ” اقرا باسم ربک” است و این آیه اولین آیه ای است که به حسب نقل، جبرئیل بر رسول اکرم خوانده است و از اول به قرائت و به تعلم دعوت شده است ” اقرا باسم ربک الذی خلق” و در همین سوره است که ” ان الانسان لیطغی ان راه استغنی” این سوره اولین مورد وحی (است) و دراولین نزول وحی این آیه دراین سوره وارد شده است که ” کلا ان الانسان لیطغی ان راه استغنی” معلوم می شود که طغیان و طاغوت بودن از اموری است که در راس اموراست. و برای طاغوت زدائی باید تعلیم کتاب و حکمت و تعلم کتاب و حکمت کرد و تزکیه کرد. انسان اینطوری است، وضع روحی همه انسان ها اینطور است که تا یک استغنائی پیدا می کند طغیان می کنند.

(آدمی) استغنای مالی که پیدا می کند به حسب همان مقدار طغیان پیدا می کند، استغنای علمی که پیدا می کند به همان مقدار طغیان می کند، مقام که پیدا می کند به مقدار طغیان می کند، مقام که پیدا می کند به مقداری که مقام پیدا کرده است طغیان می کند.

فرعون را که خدای تبارک وتعالی می گوید طاغی است ، برای همین است که مقام پیدا کرده بود و انگیزه الهی در او نبود و این مقام او را به طغیان کشیده بود. کسانی که چیزهائی که مربوط به دنیاست آنها را بدون تزکیه نفس پیدا می کنند، اینها هر چه پیدا بکنند طغیانشان زیادتر خواهد شد و وبال این مال و این منال و این مقام و این جاه و این مسند از چیزهایی است که موجب گرفتاری های انسان است در اینجا و بیشتر در آنجا .

انگیزه بعثت این است که ما را از این طغیان ها نجات دهد و ما خودمان را تزکیه کنیم، نفوس خودمان را صفا دهیم  و نفوس خودمان را ازاین ظلمات نجات بدهیم. اگر این توفیق برای همگان حاصل شد ، دنیا یک نوری می شود نظیر نور قرآن و جلوه نور حق.

تمام اختلافاتی که بین بشر هست، اختلافاتی که بین سلاطین هست، اختلافاتی که بین قدرتمندان هست ریشه اش همان طغیانی است که در نفس هست ریشه این است که انسان دیده است که خودش یک مقام دارد طغیان کرده است و چون قانع نمی شود به آن مقام، این طغیان اسباب تجاوز می شود، تجاوز که شد اختلاف حاصل می شود و این فرق نمی کند. از آن مرتبه نازلش طغیان است تا آن مرتبه عالی آن. از مرتبه نازلی که در یک روستا بین افراد اختلاف حاصل می شود ، ریشه اش همین طغیان است تا مرتبه بالاتر و هر چه بالاتر برود طغیان زیادتر می شود. فرعونی که طغیان کرد و” انا ربکم الاعلی” گفت، این انگیزه در همه است فقط در فرعون نیست . اگر انسان را سر خود بگذارند” انا ربکم الاعلی” خواهد گفت:

انگیزه بعثت این است که این نفوس سرکش را  این نفوس طاغی و یاغی را از آن سرکشی و از آن طغیان و از آن یاغیگری نجات دهد و تزکیه کند نفوس را.

همه اختلافاتی که در بشر هست برای این است که تزکیه نشده است. غایت بعثت این است که تزکیه کند مردم را تا به واسطه تزکیه، هم تعلم حکمت کند و هم تعلم قرآن  و کتاب و اگر چنانچه تزکیه بشوند طغیان پیش نمی آید. کسی که تزکیه کرد خود را هیچ گاه خودش را مستغنی نمی داند ” ان الانسان لیطغی ان راه استغنی” وقتی که خودش را می بیند و برای خودش مقام قائل است وبرای خودش عظمت قائل است این خودبینی اسباب طغیان است.

اختلافاتی که بین هم بشر هست، اختلافاتی که بر سر دنیا بین همه بشر هست این اختلافات ریشه اش طغیانی است که در نفس هاست و گرفتاریی است که انسان در گرفتاری به خود دارد و به هواهای نفسانیه. اگر انسان تزکیه بشود و نفس انسان تربیت بشود ، این اختلافات برداشته می شود.

تحول عرفانی در جهان
مساله مبعث و ماهیت آن و برکاتش چیزی نیست که بتوان با زبان های الکن ما از آن ذکری کرد و به قدری ابعاد آن زیاد است و جهات معنوی و مادی آن زیاد است که گمان ندارم حتی بتوان حول آن صحبتی کرد.

مساله بعثت یک تحول علمی- عرفانی در عالم ایجاد کرد که آن فلسفه های خشک یونانی را که به دست یونانی ها تحقق پیدا کرده بود و ارزش هم داشت و دارد، مبدل کرد به یک عرفان عینی و یک شهود واقعی برای ارباب شهود…

اگر کسی سیر کند در فلسفه های قبل ازاسلام و فلسفه های بعد از اسلام و خصوصاً قرن های آخر و عرفای قبل از اسلام و آن کسانی که در هندوستان و امثال آن یک همچو مسائلی داشتند، و عرفای بعد از اسلام که به تعلم اسلام در این امر وارد شده اند، می فهمد که چه تحولی بعد (از آن ) حاصل شده است. در صورتی که عرفای بزرگ اسلام هم راجل هستند در کشف حقایق قرآن. لسان قرآن که از برکات بعثت، از برکات بزرگ بعثت رسول خداست، لسانی است که سهل و ممتنع است. بسیاری شاید گمان کنند که قرآن را می توانند بهفمند، از باب اینکه به نظرشان سهل است.

 بسیاری از ارباب معرفت و ارباب فلسفه گمان می کنند که قرآن را می توانند بفهمند، برای اینکه آن بعدی که برای آنها جلوه کرده است و آن بعدی که درپس این ابعاد است ، برای آنها معلوم نشده است. قرآن دارای ابعادی است که تا رسول اکرم صلی الله علیه و اله و سلم مبعوث نشده بودند و قرآن متنزل نشده بود از آن مقام غیب ، نازل نشده بود از آنجا ، و با آن جلوه نزولی اش در قلب رسول خدا جلوه نکرده بود، برای احدی از موجودات ملک و ملکوت ظاهر نبود بعد از آنکه اتصال پیدا کرد مقام مقدس نبوی ولی اعظم با مبدأ فیض به آن اندازه ای که قبل اتصال بود، قرآن را نازلتاً و منزلتاً کسب کرد. در قلب مبارکش جلوه کرد و با نزول به مراتب هفتگانه به زبان مبارکش جاری شد.

قرآنی که الان در دست ماست ، نازله هفتم قرآن است و این از برکات بعثت است و همین نازله هفتم آنچنان تحولی در عرفان اسلامی، درعرفان جهانی بوجود آورد که اهل معرفت شمه ای از آن را می دانند و همه ابعاد آن و جمیع ابعاد آن برای بشر( هنوز) معلوم نشده است و معلوم نیست معلوم شود. و این از برکات بعثت است اینقدری که معرفت برای اهل معرفت حاصل شده است. این ازنازله کتاب خداست به وسیله نزول بر قلب رسول الله که آن هم از اسرار بزرگ است.

 کیفیت وحی از اموری است که غیر از خود رسول خدا و کسانی که در خلوت با رسول خدا بودند ، یا اینکه از او الهام گرفته اند کسی آنرا نمی تواند بفهمد و لهذا هر وقت خواستند معرفی هم بکنند با زبان ما عامی ها معرفی کردند، چنانچه خدای تبارک و تعالی با زبان آن بشرعامی خودش را با شتر معرفی می کند، با آسمان معرفی می کند، با زمین معرفی می کند، با خلق  امثال اینها، برای این است که بیان قاصر است از اینکه آن مطالبی که هست ادا بشود و تا آن حدی که بیان می توانسته اداکند قرآن ادا کرده است و هیچ کتاب معرفتی ادا نکرده است، آنهایی که ادا کردند به تبع قرآن ادا کردند.

اگر قرآن نبود باب معرفت الله بسته بود الی الابد، و آن فلسفه یونانی یک باب دیگری است که در محل خودش بسیار ارجمند است برای اینکه با استدلال ثابت می کند، نه معرفت حاصل می شود، وجود خدای تبارک و تعالی از باب دلیل اثبات می شود و معرفت غیر اثبات وجود است و قرآن آمده است که هم اثبات بکند به همان طریقه های متعارف و طریقه های بلکه گاهی نازل تر از آن و هم پرده دیگرش عرفان قرآن است که آن را… در هیچ کتابی نمی یابید، حتی در کتب عرفانی اسلامی که متحول شده است و با عرفان قبل از اسلام بسیار فرق دارد. و تعبیرات قرآنی غیر از آنی است که آنها دارند.

یک نحوه دیگری هست، یک لطایف دیگری در قرآن هست و اینها همه از برکات بعثت است و برکات بعثت آن مقداری که در معنویات هست ، در مادیات ظاهر نشده است، لکن آن مقداری هم که در مادیات ظاهر شده است ، قبل از اسلام نبوده است. اتصال معنویت به مادیت و انعکاس معنویت در همه جهات مادیت از خصوصیات قرآن است که افاضه فرموده است.

رفع ظلم
بعثت رسول خدا برای این است که راه رفع ظلم را به مردم بفهماند، راه اینکه مردم بتوانند با قدرت های بزرگ مقابله کنند به مردم بفهماند.

بعثت برای این است که اخلاق مردم را، نفوس مردم را، ارواح مردم را و اجسام مردم را، تمام اینها را از ظلمت ها نجات بدهد، ظلمات را بکلی کنار بزند و به جای او نور بنشاند، ظلمت جهل را کنار بزند و به جای او نورعمل بیاورد، ظلمت ظلم را به کنار بزند و به جای او عدالت بگذارد، نور عدالت را به جای او بگذارد و راه او را به ما فهمانده است. فهمانده است که تمام مردم، تمام مسلمین برادر هستند و باید با هم وحدت داشته باشند، تفریق نداشته باشند.

ختم نبوت
انبیاء سلف هم کشف داشتند و هم بسط، اما نه بطوراطلاق بلکه فی الجمله.

اگر چه در این معنی مختلف بودند؛ چنانچه اولوالعزم ها، کشف و بسط حقایق را بیشتر داشتند و وجود نازنین احمدی(ص) که کشف تام و بسط تمام و تام داشت، خاتم شد و خاتم پیامبران گردید؛ یعنی به آن نحوی که ممکن است حقیقت کشف شود، برای حضرت محمد(ص) کشف بود و به آن قدری که ممکن است حقایق بسط شود برای حضرت بسط نمود.

لذا دیگر ممکن نیست کشف و بسط ،  اَتـَم ازاین باشد تا نبوت دیگری حاصل آید.

منبع : سایت آوینی

ریسک پایین به همراه سودآوری بالا در فعالیت‌های غیر مولد به گسترش سوداگری در اقتصاد

ایران دامن زده و باعث گردیده انگیزه‌ی تولید و سرمایه‌گذاری مولد کاهش یابد و به جای آن،

سوداگری و دلال بازی رواج یابد که خود دارای پیامدها و عوارض منفی متعددی است‬. ‫حال

سؤال این است راهکارهای خروج از این وضعیت چیست‬؟
 
نگاهی به نام‌گذاری سال­های اخیر از سوی مقام معظم رهبری نشان از این دارد که عرصه‌ی

اقتصادی ضرورت و اولویت اصلی است و هم‌چنان که شاهد گسترش تحریم­‌های اقتصادی

کشورهای استثمارگر غربی هستیم، محوریت مباحث کشور نیز حول مقابله با این تهدیدها

و  تحریم‌­هاست.

در کنار بحث تحریم­های اقتصادی، مروری بر سند چشم انداز 1404 کشور حاکی از این است

که دست‌یابی به قدرت اول اقتصادی همراه با علم و فن­آوری در سطح کشورهای منطقه‌ی

آسیای جنوب غربی نیز باید به عنوان آرمان ملی ملاک اقدام‌ها، برنامه‌ها، تدابیر و

سیاست­ گذاری‌ها باشد. از این رو از دو بعد یعنی گسترش و تأکید مکرر غرب بر تحریم­های

اقتصادی و دیگری محوریت چشم­انداز نظام بر تحقق قدرت اول اقتصادی در منطقه،

اهمیت مسایل اقتصادی مبرهن و آشکار است.

بدین منظور به نظر راهکارهای زیر می‌توانند برای رونق تولید ملی راهگشا باشند:

راهکارهای ایجابی:

1. بهبود فضای کسب و کار و سرمایه‌گذاری در کشور؛

2. اجرای دقیق و کامل سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی؛

3. برطرف نمودن پدیده‌ی دیوان‌سالاری پیچیده‌ی فرا روی سرمایه‌گذاری و تولید؛

4. هدایت و تخصیص منابع بانکی و تأمین نقدینگی لازم برای فعالیت‌های مولد اقتصادی؛

5. ارزش نهادن به کار و تلاش و فرهنگ‌سازی در این خصوص؛

6. اصلاح مدیریت کلان اقتصادی و تجاری در کشور؛

7. گسترش مناسبات و پیوندهای منطقه‌ای و حضور فعال در بازارهای جهانی با هدف

توسعه‌ی مبادلات اقتصادی و تجاری؛

8. حمایت از نوسازی و تجهیز بنگاه‌های تولیدی به دانش فنی روز با هدف ارتقای بهره‌وری و رقابت پذیری؛

9. توسعه‌ی بسترهای تحقق اقتصاد دانایی محور؛

10. هدایت برنامه‌ریزی شده درآمدهای ارزی نفت به سمت سرمایه‌گذاری­های مولد پایدار؛

11. مدیریت کلان در ایجاد زنجیره‌ی ارتباطی بین بنگاه‌های کوچک و متوسط با بنگاه‌های بزرگ

ملی جهت نظام‌مند و هدفمند نمودن تولیدهای بنگاه‌های تولیدی کوچک و متوسط؛

12. بسترسازی برای تأمین امنیت اقتصادی با تکیه بر حفظ حقوق مالکیت معنوی و تسریع در

امر رسیدگی به جرایم اقتصادی.

راهکارهای سلبی:

1. کاهش ریسک و مطمئن نبودن فعالیت‌های مولد اقتصادی؛

2. افزایش ریسک فعالیت‌های غیر مولد اقتصادی؛

3. شناسایی گلوگاه‌های سوداگری در اقتصاد ایران و برنامه‌ریزی مدبرانه برای حذف و خشکاندن آن‌ها؛

4. جلوگیری از واردات بی­رویه‌ی کالاهای خارجی و اتخاذ تدابیر و سیاست­های صحیح فرا روی واردات؛

5. کاهش بی­ثباتی و تغییرات مکرر قوانین و مقررات فرا روی تولید و کار؛

6. شناسایی، مقابله و ریشه‌کنی مفاسد اقتصادی و رانت‌های مختلف؛

7. مبارزه‌ی جدی با قاچاق کالا و افزایش جرایم متخلفان

منبع : سایت شهید آوینی

قال رسول الله(ص):

یوم غدیر خم افضل اعیاد امتى و هو الیوم الذى امرنى الله تعالى ذکره فیه بنصب اخى على
بن ابى طالب علما لامتى، یهتدون به من بعدى و هو الیوم الذى اکمل الله فیه الدین و اتم
على امتى فیه النعمة و رضى لهم الاسلام دینا. امالى صدوق: 125، ح 8.

رسول خدا(ص) فرمود:

روز غدیر خم برترین عیدهاى امت من است و آن روزى است که خداوند بزرگ دستور داد;
آن روز برادرم على بن ابى طالب را به عنوان پرچمدار (و فرمانده) امتم منصوب کنم، تا بعد
از من مردم توسط او هدایت‏شوند، و آن روزى است که خداوند در آن روز دین را تکمیل و
نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به عنوان دین براى آنان پسندید.

شیخ صدوق در کتاب «امالى» از امام باقر(علیه السلام) و آن حضرت از جدش چنین نقل می ‏کند: روزى رسول گرامى اسلام(صلی الله علیه و آله) به امیرمومنان(علیه السلام) فرمود: اى على، خداوند آیه «یاایهاالرسول بلغ ما انزل الیک من ربک» را در باره ولایت تو بر من نازل کرد. اگر آنچه به من امر شده تبلیغ نکنم، عملم باطل است و کسى که خدا را بدون ولایت تو ملاقات کند، کردارش باطل است. اى على، من جز سخن خدانمی ‏گویم.*
امالى شیخ صدوق، مجلس، 74، ص 400

حضرت آیت الله نوری همدانی در پیامی تصریح کردند: شهادت مظلومانه و همراه

با صلابت شهیدعزیز محسن حججی توانست فصل جدیدی از فرهنگ شهادت باز

کند و مرز حقیقت و انسانیت و شرافت را با خباثت و تکفیر و آدم کشی به

جهانيان  نمایان سازد.

به گزارش پایگاه خبری - اطلاع رسانی حوزه های علمیه خواهران، متن پیام تبریک

و تسلیت حضرت آیت الله نوری همدانی به مناسبت شهادت رزمنده دلاور مدافع

حرم محسن حججی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم

کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا

سلام و درود به ارواح مقدس همه شهدا خصوصا شهدای مدافع حرم که با

جوانمردی و ایثار باردیگر برای دفاع از ارزشهای ناب به عرصه جهاد پانهاده تا

فرهنگ بزرگ ايثار و شهادت را زنده نگهدارند و خواب را از همه مستکبران و

متجاوزان بگیرند و سلام درود بر خانواده های آنان که با الگو پذیری ازبانوی

صبر و استقامت زینب کبری سلام اللهعلیها حماسه مقاومت خلق کردن و اما

اين روزها شهادت مظلومانه و همراه با صلابت شهید عزیز محسن حججی

توانست فصل جدیدی از فرهنگشهادت باز کند و مرز حقیقت و انسانیت

و شرافت را با خباثت و تکفیر و آدم کشی به جهانيان نمایان سازد امید

آنکه مدعيان دروغین آزادی و دموکراسی و حقوق بشر از خواب غفلت بیدار

شوند و دست از حمایت گروهای تکفیری بردارند و سرنوشت هر ملتی را به

خود آنان واگذارند در خاتمه ضمن احترام و تکریم به همه شهدا خصوصا

شهدای مدافع حرم و خانواده های آنان شهادت شهید محسن حججی را

تبریک و تسلیت می گویم .

حسین نوری همدانى

اندام و زیبایی هایت ، تراش و هندسه بدنت ،

هنـر خـداست

 راستی هنر تو در چیست؟ از خودت چه داری؟ پوشاندنش هنر می خواهد…

و لباس پرهیزکاری بهترین جامه است.

«آیت‌الله حق‌شناس(ره) »از اساتید فقید اخلاق تهران توصیه‌های جالبی پیرامون

شب قدر و فضیلت اعمال ماه مبارک رمضان دارند. ایشان می‌گویند: در روایت

وارد شده است که هر کس این دو شب (نوزدهم و بیست‌ و یکم) احیاء را

به مذاکره علمبگذراند؛ هر یک ساعت ثواب یک احیای تام و تمام را در بردارد.

مذاکره علم همین است، همین «قال‌الصادق» و «قال‌الباقر»است. اگر

بخواهید از امیرمومنان(ع) تبعیت بکنید؛ باید به این نکات توجه بفرمایید.

امیرمومنان(ع) عرضه داشت: یارسول‌الله! افضل اعمال در این ماه کدام

است؟ حضرت فرمودند: «الورع عن محارم‌ الله».

مقام ورع اقسامی دارد. یک قسم آن برگشتن از نادانی، فسق و عمل

بد به عمل صالح است. اگر این مرحله ورع را به کار بستی؛ از امام علی

(ع) پیرویکرده‌ای و به مقام توبه نصوح‌ دست‌یافته‌ای. فرمود: «حب علیٍ

حسنة لاتضر معها‌السیئة» محبت علی(ع) حسنه‌ای است که با بودن آن،

گناه ضرر نمی‌رساند. یک کسی عبای امیرمومنان(ع) را بوسید. حضرت

(علیه السلام)فرمودند: «این معنای محبت نیست». معنای محبت پیروی

از امیرمومنان و مقام عترت(ع) است.

مرحله دوم ورع، پرهیز از مشتبهات است. مرحله سوم هم مقام متقین

است که شخص حرف نمی‌زند، مبادا اگر تعریف کسی را بکند؛ یک‌کسی

بگوید: این‌طور نیست (و غیبت پیش بیاید).خطاب آمد که ای خاتم‌الرسل!

باید به توبه‌کنندگان سلام کنی! به‌به! به‌به! شخص اول امکان - اول ما

خلق‌الله نوری- باید به استقبال توبه‌کنندگان برود و به آن‌ها سلام بکند.

(انعام/54)  حضرت ثامن‌الحجج(ع) وقتی از درون مسجد می‌گذشتند،

یک نفرگفت: «استغفرالله». حضرت به مقام ولایتی به قلب او نگاه کرده

و فرمودند: تو استغفارکننده نیستی، زیرا خیال بازگشت به همان معصیت

را داری.

دو ملک الهی با هم سخن می‌گویند که ای‌کاش مردم خلق نمی‌شدند.

حال که خلق شده‌اند، بدانند برای چه خلق شده‌اند. - شما را برای چه

به دنیا آورده‌اند؟- و حال که نمی‌دانند برای چه خلق شده‌اند، به

دانسته‌های خودشان عمل کنند. حال که عمل به دانستنی‌های‌شان

نمی‌کنند، از بدی‌هایی که کرده‌اند، توبه کنند. اول قدم، توبه است.

«لاخیر فی نسک لاورع معه؛ عبادتی که پرهیز از گناه با آن نباشد،

سودی ندارد.» (کافی/1/36) ورع یعنی این‌که دهان و زبانم را نگه دارم.

سفره ی دوست-ویژه ماه مبارک رمضان

هشت راه برای افزایش خوش بینی:

1.حداقل یک اتفاق خوب را در هر روز پیدا کنید.

2.به اتفاق یا اتفاق های خوشایند روزانه ی خود فکر کنید و یا با فردی دیگر پیرامون آنها صحبت کنید.

3.روز خود را با قلبی قدردان و شکرگزار آغاز نمایید.

4.فهرستی از توانایی های خود را آماده و چگونگی استفاده از آنها را بررسی کنید.

5.هدف دست یافتنی خود را مشخص و فرایند رسیدن به ان را یادداشت نمایید.

6.عوامل استرس زا را شناسایی کنید و به دنبال راه های کنترل انها باشید.

7.لبخند بزنید و با اطرافیان خود مهربان باشید.

8.در لحظه زندگی کنید و به جای افسوس بر گذشته و نگرانی از آینده، بر حال تمرکز کنید.

آمده دخت پر از مهر حسین(ع)

دلبر و دلبرده و عشق حسین(ع)

روشن است چشمان عالم هرزمان

از قدوم احسن بنت حسین(ع)

ولادت حضرت رقیه (س) مبارک

ارزش معنوى اعتكاف

انقطاع از مادیات و امور دنیوى و ملازمت مسجد و دوام ذكر و عبادت خدا، به تنهایى و بدون اعتكاف نیز داراى ارزشى والا و اهمیتى فراوان است كه در این زمینه آیات، روایات و احادیث زیادى را با چنین مضمونى مى‏توان یافت، اما اهمیت اعتكاف به طور مشخص در قرآن و احادیث مورد تاكید قرار گرفته است.

 در بنیاد اولین خانه توحید (كعبه) به دست دو پیامبر الهى، حضرت ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام سخن از عهد و پیمانى به میان مى‏آید كه از جانب خداوند، جهت تطهیر«بیت الله‏» براى طواف كنندگان، معتكفین و نمازگزاران از آنان گرفته شده است.

 مطالعه در تعالیم ادیان الهى نشان مى‏دهد كه همواره شیوه‏هایى از درون‏ گرایى و دورى از جمع در ادیان آسمانى وجود داشته است.

منبع: سایت شهید آوینی 

اعمال ماه رجب و شعبان

 حمد (سه مرتبه ) . ایه الکرسی (سه مرتبه ). کافرون ( سه مرتبه ) . توحید (سه مرتبه ) . فلق( سه مرتبه ) . ناس ( سه مرتبه )

سُبحانَ اللهِ وَ الحَمدُ للهِ وَلااِلهَ اِلاّاللهَ وَ اللهُ اَکبَر وَ لا حَولَ وَ لا قُوّه اِلّا بِاللهِ العَلیِ العَظیمِ  ( سه مرتبه )

الّلهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مّحَمَّدٍ  ( سه مرتبه )

اَلّلهمَّ اغفِر لِلمومِنینَ وَالمومِنات  ( سه مرتبه )

استَغفِرُ اللهَ وَ اَتوبُ اِلَیه  (400 مرتبه )

منبع: مفاتیح الجنان 

دهه فجر ،‌ سرآغاز طلوع اسلام،‌ خاستگاه ارزشهای اسلامی، مقطع رهایی

ملت ایران و بخشی از تاریخ ماست كه گذشته را از آینده جدا ساخته است.

در دهه فجر اسلام تولدی دوباره یافت و این دهه در تاریخ ایران نقطه ای تعیین

كننده و بی مانند بشمارمیرود. تا قبل از انقلاب اسلامی،‌در ایران نظام

اسلامی وجودنداشت و رابطه پادشاهان با مردم رابطه ی «غالب و مغلوب» و

«سلطان و رعیت » بود وپادشاهان احساس می‌كردند كه فاتحینی هستند

كه بر مردم غلبه یافته اند و حضرت امام رضوان الله تعالی علیه این سلسله

معیوب را قطع كردند و نقطه ی عطفی در تاریخ ایران بوجودآوردند و شمشیر

اسلام مردم را علیه دشمنان اسلام،‌ مردم و استعمارگران به كار گرفتند.

دهه انقلاب از رشحات اسلام است و آئینه ای است كه خورشید اسلام در او

درخشید و این دهه باید با عظمت هرچه تمامتر برگزارشود. این مراسم را با

هیجانهای عاطفی صحیح باید با طراوت و تازه كرد. در مذهب ما،‌ احساسات،‌

گریه و شادی، حب و بغض و عشق و نفرت جایگاه والایی دارد. از این رو

جشنهای دهه فجر می بایستی همچون مراسم و اعیاد مذهبی گرامی

داشته شود و مردمی باشد. باید كلیه مساجد فعال شوند و مردم با

حضور در مساجد خاطره ی فراموش نشدنی حضرت امام و پیروزی انقلاب

اسلامی را جشن بگیرند.

صداوسیما باید فیلمها و سریالهای تلویزیونی و برنامه هایی بمناسبت دهه

فجر تهیه كند كه یادآور خاطره های خوش انقلاب باشد و حضور همه جانبه ی

مردم و حل شدن آنان را در دوران انقلاب نشان دهد.

متن کامل پیام تسلیت رهبر انقلاب اسلامی در پی ارتحال آیت ‌الله هاشمی رفسنجانی

بسم‌الله الرحمن الرحیم

انّا لله و انّا الیه راجعون

با دریغ و تأسف خبر درگذشت ناگهانی رفیق دیرین، و همسنگر و همگام دوران مبارزات

نهضت اسلامی، و همکار نزدیک سالهای متمادی در عهد جمهوری اسلامی جناب

حجت‌الاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ اکبر هاشمی رفسنجانی را دریافت کردم.

فقدان همرزم و همگامی که سابقه‌ی همکاری و آغاز همدلی و همکاری با وی به

پنجاه و نه سال تمام می‌رسد، سخت و جانکاه است. چه دشواریها و تنگناها که در

این دهها سال بر ما گذشت و چه همفکریها و همدلیها که در برهه‌های زیادی ما را

با یکدیگر در راهی مشترک به تلاش و تحمل و خطرپذیری کشانید. هوش وافر و

صمیمیت کم‌نظیر او در آن سالها، تکیه‌گاه مطمئنی برای همه‌ی کسانی که با وی

همکار بودند به ویژه برای اینجانب به شمار می‌آید. اختلاف نظرها و اجتهادهای متفاوت

در برهه ‌هائی از این دوران طولانی هرگز نتوانست پیوند رفاقتی را که سرآغاز آن در

بین‌الحرمین کربلای معلّی بود به کلی بگسلد و وسوس ه‌ی خناسانی که در سال های

اخیر با شدت و جدیت در پی بهره برداری از این تفاوت های نظری بودند، نتوانست در

محبت شخصی عمیق او نسبت به این حقیر خلل وارد آورد.

او نمونه ‌ی کم نظیری از نسل اول مبارزان ضد ستم شاهی و از رنج دیدگان این راه پر خطر

و پر افتخار بود.

سال ها زندان و تحمل شکنجه های ساواکم و مقاومت در برابر این همه و آن گاه

مسئولیت های خطیر در دفاع مقدس و ریاست مجلس شورای اسلامی و مجلس

خبرگان و غیره، برگ های درخشان زندگی پر فراز و نشیب این مبارز قدیمی است.

با فقدان هاشمی اینجانب هیچ شخصیت دیگری را نمی شناسم که تجربه ای مشترک

و چنین دراز مدت را با او در نشیب و فرازهای این دوران تاریخ ساز به یاد داشته باشم.

اکنون این مبارز کهنسال در محضر محاسبه‌ی الهی با پرونده‌ای مشحون از تلاش و

فعالیت گوناگون قرار دارد، و این سرنوشت همه‌ی ما مسئولان جمهوری اسلامی است.

غفران و رحمت و عفو الهی را برای وی از صمیم قلب تمنا می‌کنم و به همسر گرامی

و فرزندان و برادران و دیگر بازماندگان ایشان تسلیت عرض می کنم.

غفرالله لنا و له

سید علی خامنه ای

19 دیماه1395

يا رب چه قشنگ است و چه زيبا حرم قم

چون جنت اعلا، حرم محترم قم

بانوي جنان، اخت رضا، دختر موسی

دردانه زهرا و ملائك خدم قم

اين مژده بس او را كه بهشت است جزايش

هر كس كه زيارت كندش در حرم قم

وفات  حضرت  فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی درگذشت عالم مجاهد

مرحوم حجة‌الاسلام شیخ محمّدعلی شرعی را تسلیت گفتند.متن پیام رهبر انقلاب

اسلامی به این شرح است:

بسمه تعالی

درگذشت عالم مجاهد مرحوم حجة‌الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ محمّدعلی

شرعی رحمة‌ الله‌علیه را به خاندان و بازماندگان و ارادتمندان به ایشان تسلیت عرض

می‌کنم.

این روحانی پُر توان و پُر کار و خدوم و با اخلاص، عمر با برکتی را در خدمت اسلام و

انقلاب و مردم گذرانید و فرزند طلبه‌ی جوان خود را نیز تقدیم درگاه شهادت کرد. رحمت

خدا بر او و حشر او با اولیاء  اطهارش باد ان‌شاءالله.

سیّد علی خامنه‌ای

۱۴/ دی ماه/ ۱۳۹۵

ای هشتمین بهار ولا یا ثامن الحجج(ع)                 

 گل می‌كنـی به  سینه ما ثامن الحجج(ع)

عـمری  اسـیر فاصـله‌هـای تنیـده‌ایـم                     

بـا  خاطـرات مانـده به جا ثامن الحجج(ع)

بـا  یـاد تـو بـه غربـت شب‌ها نشسته‌ایم                   

یك شب به خواب ما تو بیا ثامن الحجج(ع)

یك شب بیا تو بتاب به چشمان بسته‌ام                      

بشـكن سـكوت پنجره را ثامن الحجج(ع)

تــا  چــون كبوتــران حــرم از دل قفـس                      

پـَر  واكنـم به سوی شما ثامن الحجج(ع)

یـك جرعه از نگاه غزل‌های تو بس است                         

  ای آفتــاب عاطفــه یـا ثـامن الحجـج (ع)

منصور علی اصغری

حقا که غدیر بهر ما نوروز است
میزان عدالت است و ظالم سوز است
جمهوری اسلامی ما با صلوات
از یمن ولایت علی پیروز است

*************

عیدی چو غدیر این قدر معظم نیست
حبلی چو ولایتش چنین محکم نیست
بر رشته ی محکم ولایت صلوات
بیچاره بود هر آن که مستعصم نیست
عید سعید غدیر خم مبارک باد

************

غافل مشو از عید غدیر و برکات
امروز خدا گشوده است باب نجات
جبریل و ملائک همه با امر خدا
سر داده ز گل دسته ی هستی صلوات
عید سعید غدیر خم مبارک باد

***********

در عید غدیرخم بسی مسرورم
از نور جمال مرتضی مسحورم
امید که در حشر به ذکر صلوات
با حب علی خدا کند محشورم
عید سعید غدیر خم مبارک باد

دیده و شنیده شده است که اشخاصی در مشاهد مشرفه به امامی که صاحب ضریح است، سلام کرده و جواب سلام را شنیده‌اند. شخصی گفته است: هر وقت برای زیارت حضرت امام رضا علیه‌السلام به مشهد مشرف می‌شوم ـ شاید در هر سال یک زیارت بیشتر نمی‌کرده است ـ در هر بار در زیارت اول، با وجود ازدحام جمعیت، تا ضریح راه برایم باز می‌شود، به ضریح نزدیک می‌شوم و زیارت می‌کنم و حضرت رضا علیه‌السلام خرجی راه و حتی مقداری پول برای خرید سوغات را نیز به من می‌دهند. در خانه‌ای که ما در مشهد بودیم نیز علویه‌ای بود که می‌گفت: هر وقت که برای زیارت به حرم می‌روم، برای من هم راه به سوی استلام ضریح باز می‌شود.

حرم مطهر حضرت امام رضا علیه‌السلام نعمت بزرگ و گران‌قدری است که در اختیار ایرانی‌هاست، عظمتش را خدا می‌داند، به‌حدی که امام جواد علیه‌السلام می‌فرماید: «زِیارَةُ أَبی أَفْضَلُ مِنْ زِیارَةِ الْحُسَینِ علیه‌السلام لأِن الْحُسَینَ علیه‌السلام یزُورُهُ الْعامةُ وَ الْخاصةُ، وَ أَبی لایزُورُهُ إِلا الْخاصةُ؛ زیارت پدرم از زیارت امام حسین علیه‌السلام افضل است، زیرا امام حسین علیه‌السلام را عامه و خاصه زیارت می‌کنند، ولی پدرم را جز خاصه (شیعیان دوازده امامی) زیارت نمی‌کنند».

لذا کرامات از ضریح آن حضرت بیشتر از ضریح امام حسین علیه‌السلام ظاهر می‌شود. بنابراین، ایرانی‌ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا علیه‌السلام را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند.

منبع : در محضر بهجت، ج١

آن بانوي بسيار بزرگ جهان، با اين که حريم عفاف و حجاب را به طور کامل رعايت مي‏کرد،

در عين حال، در بحراني‏ترين حوادث سياسي و اجتماعي، حضور و ظهور داشت.

روزي مرد نابينايي با کسب اجازه به محضر حضرت زهرا(س) آمد. حضرت از او فاصله گرفت

و خود را پوشانيد، پيامبر اکرم(ص) که در آن جا حضور داشت از حضرت زهرا(س) پرسيد:

«با اين که اين مرد نابيناست و تو را نمي‏بيند، چرا خود را پوشاندي»؟ حضرت زهرا(س) در

پاسخ فرمود: «اگر او مرا نمي‏بيند، من که او را مي‏بينم، وانگهي او بو را استشمام مي‏کند».

پيامبر(ص) (به نشانه تأييد شيوه و گفتار حضرت زهرا«س») فرمود: «أَشْهَدُ اَنَّکِ بَضْعَةٌ

مِنّي؛4 گواهي مي‏دهم که تو پاره تن من هستي».

اميرمؤمنان علي(ع) فرمود: روزي همراه گروهي در محضر رسول خدا(ص) نشسته بوديم.

آن حضرت به ما رو کرد و فرمود: «بهترين کار براي زنان چيست؟» هيچ کدام از حاضران

نتوانستند جواب صحيح بدهند. هنگامي که متفرّق شدند، من به خانه بازگشتم، و همين

موضوع را از حضرت زهرا(س) پرسيدم، و ماجراي سؤال پيامبر(ص) و پاسخ صحيح ندادن

اصحاب را براي حضرت زهرا(س) تعريف کردم، و گفتم هيچ يک از ما نتوانستيم پاسخ صحيح

بدهيم. حضرت زهرا(س) فرمود: ولي من پاسخ به اين سؤال را مي‏دانم، و آن اين است

که: «خَيْرٌ لِلنِّساءِ اَنْ لايَرِينَ الرِّجالَ وَلايَراهُنَّ الرِّجالُ؛ صلاح زنان در آن است که آنها مردان

نامحرم را نبينند، و مردان نامحرم آنها را نبينند».

 حجاب در اسلام به معناي پرده نشيني نيست، بلکه به معناي پوششي معقول براي

جلوگيري از فساد، و حفظ کرامت زن است.

من به محضر رسول خدا(ص) بازگشتم و عرض کردم: «اي رسول خدا! از ما پرسيدي که چه

کار براي زنان برتر است، پاسخش اين است که برترين کار براي زنان اين است که آنها

مردان نامحرم را نبينند، و مردان نامحرم آنها را نبينند».

پيامبر(ص) فرمود: «چه کسي به تو چنين خبر داد، تو که اين‏جا بودي و پاسخي نگفتي؟»

علي(ع) عرض کرد: «فاطمه(س) چنين فرمود».

پيامبر(ص) از اين پاسخ خشنود شد، و سخن فاطمه(س) را پسنديد و به نشانه تأييد او

فرمود: «اِنَّ فاطِمَةُ بضْعَةٌ مِنّي؛5 همانا فاطمه، پاره تن من است».

نيز روايت شده: روزي جابر بن عبدالله انصاري همراه رسول خدا(ص) به سوي خانه فاطمه

(س) رهسپار شدند. وقتي که به در خانه رسيدند، پيامبر(ص) اجازه ورود طلبيد. فاطمه

(س) اجازه داد، پيامبر(ص) فرمود: شخصي همراه من است، آيا اجازه هست با او وارد

خانه شويم؟ فاطمه(س) عرض کرد: «اي رسول خدا «قِناع» (يعني مقنعه و روسري)

ندارم.» پيامبر(ص) فرمود: «يا فاطِمَةُ خُذِي فَضْلَ مَلْحَفَتِک فَقِنِعِي بِهِ رأسَکِ؛ اي فاطمه!

زيادي لباس بلند روپوش خود را بگير و سرت را با آن بپوشان».

حضرت فاطمه(س) همين کار را کرد، آن گاه پيامبر(ص) و جابر، با کسب اجازه وارد خانه

شدند.

منابع :

علاّمه مجلسي، بحار، ج43، ص91

علاّمه علي بن عيسي (اِرْبِلي، کشف الغمّه، ج2، ص23 و 24.

ماه رحمت رو به پايان است و براي بهره بردن از فيض و رحمت اين ماه، چند روزي بيشتر

فرصت نداريم. معمولا آخرين روزها، حساس تر است. وقتي لحظات پاياني بهره مندي از

يک موهبت بي انتها نزديک مي شود، دل ها بي قرارتر مي شوند. قرار است در پايان

يک ضيافت يک ماهه، پاداش بدهند؛ پاداش يک ماه بندگي را. براي آنان که طعم اين

ضيافت را چشيده اند، ميل و رغبت به بهره بردن از اين لذت بي انتها بيشتر و بيشتر

مي شود. به همين دليل است که در آموزه هاي اسلامي، دهه پاياني ماه مبارک رمضان

يا «العشر الاواخر»، از جايگاهي ممتاز و ارزشمند برخوردار است؛ دهه اي که با بهترين و

برترين شب سال آغاز مي شود؛ با شب قدر. بندگي و اظهار نياز به اوج خود مي رسد.

شور کسب رحمت و رضايت خداوند، سراپاي بندگان مؤمن را فرا مي گيرد. دهه پاياني،

دهه برداشت ثمره يک ماه بندگي است. دهه تعيين سرنوشت يک سال انسان است.

دهه اي است که در آن رسول خدا(ص) و ائمه معصومين(ع) رحل اقامت در مسجد

مي افکندند و شب و روزشان را وقف عبادت مي کردند.

بررسي آيات نوراني قرآن کريم، روايات اهل بيت(ع) و ديدگاه هاي محدثان و فقهاي عادل

و متقي، نشان مي دهد که ماه مبارک رمضان، برترين ماهِ سال و شبِ قدر آن، برترين

شبِ سال است، با اين حال منابع ديني و روايي ما نگاهي ويژه به دهه آخر ماه مبارک

رمضان دارند؛ دهه اي که در کلام رسول خدا(ص) و اهل بيت(ع)، به «العشر الاواخر من

شهر رمضان» مشهور است.

روايات متعدد و متقني درباره برتري اين دهه بر دهه اول و دوم ماه مبارک رمضان وجود

دارد. آداب و عبادات ويژه اي براي اين دهه توصيه شده است. واقع شدن دو شب، از

شب هاي قدر در اين دهه، نشان دهنده فضيلت و برتري اين دهه و لزوم توجه جدي

مؤمنان به آن است.

دهه اي که آغازش شب قدر است

دهه سوم ماه مبارک رمضان با شب قدر آغاز مي شود. دو شبي که احتمال قدر بودن

آن ها وجود دارد، در اين دهه قرار دارند. چنان که شهرت دارد و عموم مردم نيز از آن آگاهند،

احتمال قدر بودن شب بيست و يکم ماه مبارک رمضان بيش از شب نوزدهم و احتمال

قدر بودن شب بيست و سوم بيش از شب بيست و يکم ماه مبارک رمضان است.

در واقع، احتمال قدر بودن شب بيست و سوم بسيار قوي است و اين موضوع در روايات ما

مورد اشاره قرار گرفته است. در رواياتي که در اختيار ماست، شب بيست و سوم ماه مبارک

رمضان به «ليلة جهني» يا شب جهني مشهور شده است. يکي از اصحاب رسول خدا

(ص) به نام عبدا…بن انيس انصاري به محضر ايشان رسيد و عرض کرد: اي پيامبرخدا!

منزل من از مدينه دور است و نمي توانم زياد در محضر شما باشم؛ به من توصيه ها

و ارشاداتي بفرماييد تا بتوانم با انجام عبادات و مناجات به مراقبه بپردازم و از برکات

ماه مبارک رمضان بهره مند شوم.

پيامبر گرامي اسلام(ص) او را به مراقبت از شب بيست و سوم ماه مبارک رمضان امر

کردند و فرمودند: اگر نتوانستي شب هاي نوزدهم و بيست و يکم را درک کني، بکوش

تا شب بيست و سوم را از دست ندهي. اين روايت را مرحوم شيخ صدوق در کتاب

ارزشمند «من لا يحضره الفقيه» (جلد دو، صفحه 160 و 161) آورده است. اين روايت

نشان مي دهد که دهه سوم ماه مبارک رمضان، در آموزه هاي اسلامي، از چه ارزش

و جايگاهي برخوردار است.

مناجات هاي خاص

موضوع ديگري که عظمت و جايگاه دهه آخر ماه مبارک رمضان را نشان مي دهد، ادعيه

و مناجاتي است که براي اين دهه وارد شده است. ثقة الاسلام کليني در کتاب

شريف «کافي» (جلد 4، صفحه 160) و جناب شيخ صدوق در «من لايحضره الفقيه»

(جلد 2، صفحه 161)

دعايي را از امام صادق(ع) روايت کرده اند که خواندن آن در همه شب هاي دهه پاياني

ماه مبارک رمضان سفارش شده است. البته اين دعا را مي توان در تمام شب هاي

ماه مبارک رمضان قرائت کرد اما قرائت آن در دهه آخر اين ماه مؤکداً توصيه شده است.

در اين دعاي شريف مي خوانيم:« أَعُوذُ بِجَلاَلِ وَجْهِکَ الْکَرِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي شَهْرُ

رَمَضَانَ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِي تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُعَذِّبُنِي عَلَيْهِ» پروردگارا!

به عظمت و جلالت و به وجهِ کريمت پناه مي برم؛ از اينکه ماه رمضان بر من بگذرد و

شب و روزش سپري شود، در حالي که هنوز بار گناهانم سنگين است و قلم عفو و

بخشش تو بر سياهه اعمالم کشيده نشده و پيامد اين رفتارهاي ناصوابم، عذاب تو است.

دهه سوم، خاستگاه دعاي فرج

همان طور که مؤمنان و روزه داران آگاهند، در روايات معصومين(ع) آمده است که از روز

نخست ماه مبارک رمضان تا بيستمين روز اين ماه، در شب هاي فرد، يعني يکم، سوم،

پنجم الي نوزدهم، غسل کردن از اعمال مستحب و پرثواب است. ولي از شب بيستم

تا پايان ماه مبارک رمضان، هر شب توصيه به غسل مستحبي شده است.

افزون بر اين، در اعمال شب بيست و سوم، دو غسل مستحبي، در ابتدا و انتهاي اين

شب، سفارش شده که بيانگر اهميت و همچنين توجه به مسائل عبادي در دهه پاياني

ماه مبارک رمضان است. موضوع ديگري که بايد به آن اشاره کنيم، اهتمام و توجه به دعا

براي ظهور امام عصر(عج) در دهه پاياني ماه مبارک رمضان است.

جناب کليني در «کافي» و شيخ صدوق در «تهذيب» و نيز بزرگاني مانند سيد بن طاووس

در «اقبال» با نقل رواياتي درباره عظمت و جايگاه والاي دهه پاياني ماه مبارک رمضان،

آورده اند که از اعمال پرثواب و مورد تأکيد در دهه پاياني ماه مبارک رمضان و به ويژه

شب بيست و سوم اين ماه، قرائت دعاي فرج است.

شايسته است مؤمنان در هر جا و در هر حالتي، از نشسته، ايستاده يا خوابيده،

پيوسته اين دعا را بخوانند که:« اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِيِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَعَلى

آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي کُلِّ ساعةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْکِنَهُ

أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً.» در حقيقت خاستگاه دعاي مشهوري که ما در طول سال

و در مناسبت هاي مختلف زمزمه مي کنيم، در اعمال دهه پاياني ماه مبارک رمضان وارد

شده و اين خود نشان دهنده جايگاه و عظمت اين دهه است.

شب قدر به اين جهت قدر ناميده شده كه تمامى مقدرات بندگان در تمام سال در آن شب

تعيين مي‏شود. شاهد اين معنى سوره دخان است كه مي‏فرمايد: (انا انزلناه فى ليله مباركه

انا كنا منذرين فيها يفرق كل امر حكيم)؛(1) ما اين كتاب مبين را در شبى پر بركت نازل

كرديم و ما همواره بيم دهنده بوده‏ايم، در آن شب هر امرى بر طبق حكمت خداوند تنظيم

و تعيين مي‏گردد.

در اين كه ليله القدر در ماه رمضان است هيچ شك و ترديدى نيست چرا كه آيات قرآن نشان

دهنده اين مسأله است؛ چرا كه از سوى خداوند مي‏فرمايد كه قرآن در ماه مبارك رمضان نازل

شده (شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن)؛(2) و از سوى ديگر مي‏فرمايد: (انا انزلناه فى ليله

القدر)؛(3) قرآن در شب قدر نازل شده است. ولى در اين كه كدام شب از شب‏هاى ماه مبارك

رمضان شب قدر است ميان علما اختلاف نظر وجود دارد و در اين زمينه تفسيرهاى زيادى

شده، از جمله شب هفدهم، شب نوزدهم، شب بيست و يكم، شب بيست و سوم، شب

بيست و هفتم و شب بيست و نهم.

ولى مشهور و معروف در روايات اين است كه اين شب در دهه آخر ماه رمضان و شب بيست

و يكم و يا بيست و سوم قرار دارد. در روايتى از رسول خدا(ص) پرسيدند كه شب قدر كدام

يك از اين شب‏هاست؟ حضرت فرمودند: «اِلهتَمِسَوُها فِى العَشرِ الاواخِرِ مِنه شَهرِ رَمَضان)؛(4)

آن را در دهه آخر ماه رمضان جستجو كنيد. و در روايتى از امام صادق(ع) آمده است كه شب

قدر بيست و يكم يا بيست و سوم است. حتى هنگامى كه راوى اصرار كرد كدام يك از

اين دو شب؟ حضرت فرمود: اگر من نتوانم هر دو شب را عبادت كنم كدام يك را انتخاب نمايم

امام(ع) تعيين نفرموده و افزود: «ما ايسر ليلتين فيما نظلب»؛(5) چه آسان است دو شب

براى آنچه مي‏خواهي. و همچنين از امام باقر(ع) درباره (انا انزلناه فى ليله مباركه)، سؤال

كردند حضرت فرمود: «نَعَم ليله القدر و هِيَ فى كُلَّ سَنَه فى شهرِ رمضان فى

العَشرِ الاواخر»؛(6) بله، اين شب، شب قدر است و آن در هر سال در ماه رمضان و در دهه

آخر آن است.

روايات متعددى از اهل بيت(عليهم السلام) نقل شده كه شب بيست و سوم تكيه شده

است در حالى كه روايات اهل سنت بيشتر روى شب بيست و هفتم تأكيد دارد كه به

چند مورد در اينجا اشاره مي‏شود:

الف) «عن اُبّى بن كعب قال قال اُبى فى ليله القدر و الله اِنّى لاعلمها و اكثر علمى هى

الليله التى أمرنا رسول الله(ص) بقيامها هى ليله سبع و عشرين»؛(7) از ابى بن كعب

نقل شده كه در مورد شب قدر گفت به خدا قسم من شب قدر را مي‏دانم و اكثر علم

من آن شبى است كه رسول خدا(ص) ما را به قيام آن شب امر كرد و آن شب، شب

بيست و هفتم است.

ب) عايشه روايت كرد كه: «انّ رسول الله(ص) قال: تحروا ليله القدر فى الوتر من العشر

الاواخر من رمضان»؛(8) رسول خدا(ص) فرمود: ليله القدر را در يكى از شب‏هاى فرد دهه

آخر ماه رمضان بيابيد.

د) ابن عباس روايت مي‏كند كه پيامبر فرمود: «التمسوها فى العشر الاواخر من رمضان

ليله القدر فى تاسعه تبقى فى خامسه تبقي»؛(9) شب قدر را در دهه آخر ماه رمضان

جستجو كنيد؛ در نُه شبى كه باقى مانده و در هفت شبى كه باقى مانده و در پنج شبى

كه باقى مانده است و فلسفه مخفى بودن شب قدر در ميان شب‏هاى سال، يا در ميان

شب‏هاى ماه مبارك رمضان براى اين است كه مردم به همه اين شب‏ها اهميت دهند،

همان گونه كه خداوند رضاى خود را در ميان انواع طاعات پنهان كرده تا مردم به همه طاعات

روى آورند و غضبض را در ميان معاصى پنهان كرده تا از همه بپرهيزند و دوستانش را در

ميان مردم مخفى كرده تا همه را احترام كنند و اجابت را در ميان دعاها پنهان كرده تا به

همه دعاها رو آورند و اسم اعظم را در ميان نام‏هايش مخفى ساخته تا همه را بزرگ دارند

و وقت مرگ را مخفى ساخته تا در همه حال آماده باشند.

در مورد فضيلت و ارزش شب قدر روايات زيادى وجود دارد كه ما به دو نمونه از آنها

اشاره مي‏كنيم:

الف) از پيامبر اكرم(ص) روايت شده: «من احيا ليله القدر حول عنه العذا بالى السنه

القابله»؛ كسى كه شب قدر را احيا بدارد عذاب تا سال آينده از او دفع مي‏شود.(10)

ب) از امام باقر(ع) روايت شده: «من احيا ليله القدر غفرت له ذنوبه عدد نجوم السمأ

و مثاقيل الجبال و مكابيل البحار»؛(11) كسى كه شب قدر را احيا بدارد گناهانش آمرزيده

شود، هر چند گناهانش به عدد ستارگان آسمان و وزن كوه‏ها و مقدار آب درياها باشد.

اما در مورد اين كه اگر كسى در شب قدر به چيزى دست بزند طلا مي‏شود! چنين چيزى

در آيات و روايات ديده نمي‏شود و امكان ندارد، بله شب قدر ارزش و فضيلت‏هاى زيادى دارد

كه ما به چند نمونه از آنها اشاره كرديم و روايات زيادى وجود دارد كه در شب قدر درهاى

رحمت الهى گشوده مي‏گردد و گناهان انسان آمرزيده مي‏شود.

پی نوشتها

(1).سوره دخان، آيه‏هاى 3 - 4،

(2).سوره بقهر، آيه 185،

(3).سوره قدر، آيه 1،

(4).بحارالانوار، مجلسي، ج 94، ص 10، باب ليله القدر و فضلها،

(5).نورالثقلين، ج 5، ص 625، ح 58،

(6).فروع كافي، كليني، ج 4، ص 158، باب فى ليله القدر،

(7).صحيح، مسلم، ج 6، ص 43، باب ليله القدر و قيامها،

(8).صحيح، بخاري، ج 3، ص 103، كتاب فضل ليله القدر،

(9).همان، ج 3، ص 103، كتاب فضل ليله القدر،

(10).بحارالانوار، ج 98، ص 145، روايه 3، باب 7،

(11).همان، ج 98، ص 146، روايه 3، باب 7،

    اعمال شب های قدر بر دو نوع است؛

یکی آنکه در هر سه شب باید انجام داد و دیگر اعمالی که مخصوص هر شب است و

به همین مناسبت اعمال مخصوص شب بیست و سوم ماه رمضان را مرور می کنیم.

اعمال مشترک این سه شب شامل غسل، نماز دو رکعتی با هفت مرتبه توحید و هفتاد

مرتبه استغفرالله و اتوب الیه، قرآن به سر گرفتن، زیارت امام حسین (ع)، خواندن نماز صد

رکعتی و احیا داشتن این شب هاست.

 در شب بیست و سوم علاوه بر این اعمال بر چند عمل تاکید شده است:

اول- غسل که یکی در اول شب و یک غسل هم در آخر شب سفارش شده است.

دوم- تاکید بر شب زنده داری؛ امیرمومنان (ع) فرمود: پیامبر خدا در دهه آخر ماه رمضان،

بستر خود را جمع می کرد و کمرش را می بست و شب بیست و سوم، خانواده خود را

بیدار می کرد و در آن شب، به صورت خفتگان، آب می پاشید.

همچنین در روایتی آمده است که فاطمه زهرا (س) نمی گذاشت که کسی از خانواده اش

در شب بیست و سوم بخوابد و خواب آنان را با کم خوردن درمان می کرد و از روز برای

آن شب، آماده می شد و می فرمود محروم، کسی است که از خیر آن بی بهره بماند.

سوم- تاکید بر زیارت امام حسین (ع)؛ امام رضا (ع) فرمود: کسی که در ماه رمضان، امام

حسین (ع) را زیارت می کند؛ مواظب باشد که نزد قبر آن امام بودن را در شب بیست و

سوم از دست ندهد؛ شبی که امید است شب قدر باشد.

چهارم- خواندن سوره های عنکبوت، روم و دخان؛ امام صادق (ع) خطاب به ابوبصیر فرمود:

هر کسی سوره های عنکبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان بخواند؛

به خدا قسم او از اهل بهشت است و هرگز در این سخن استثنا نمی کنم و نمی ترسم

که خداوند، در این سوگند گناهی بر من بنویسد. این دو سوره نزد خداوند، جایگاهی

والا دارند.

پنجم ـ خواندن هزار بار سوره قدر؛ امام صادق (ع) فرمود: اگر کسی در شب بیست

و سوم ماه رمضان، هزار بار سوره قدر را بخواند؛ در حالی صبح خواهد کرد که یقین او،

با اعتراف به آنچه مخصوص ماست استوار خواهد بود و این نیست، مگر به سبب آنچه

در خواب خود می بیند.

ششم - دعا برای امام زمان (ع)، از امامان معصوم (ع) نقل شده است که این دعا

را در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در حال سجده، ایستاده، نشسته و در همه

حالات تکرار می‌کنی و نیز در همه اوقات این ماه و هر قدر که می‌توانی و هر موقع از

دوران زندگی‌ات به یادت آمد می‌خوانی.

بعد از تمجید خدای و درود بر پیامبر(ص) می‌گویی اللّهم کن لولیک الحجة بن الحسن،

فی هذه الساعة و فی کل ساعة، ولیا و حافظا، و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه

ارضک طوعا و تمتعه فیها طویلا.

- مصرف مقادیر کافی آب بین افطار و هنگام خواب برای پیشگیری از کم آبی بدن

- مصرف مقادیر کافی از سبزیجات در وعده ی غذایی و مصرف میوه در پایان وعده ی

غذایی

- اجتناب از مصرف مواد غذایی پر ادویه

- اجتناب از زیاده روی در مصرف مواد غذایی حاوی قند بالا مانند شیرینی و شکلات به

ویژه در سحر

توصیه به مصرف کربوهیدرات های پیچیده برای سحر

- اجتناب از مصرف مقادیر زیاد نوشیدنی های کافئین دار مانند قهوه، چای و نوشابه به

خصوص در هنگام سحر.

کافئین موجود در این نوشیدنی ها باعث دفع زیاد ادرار و در نتیجه کم آبی و از دست دادن

مواد معدنی مورد نیاز بدن در طول روز می شود، بنابراین سه تا پنج روز قبل از ماه رمضان

به تدریج دریافت این نوشیدنی ها را کاهش دهید. البته به خاطر داشته باشید که کاهش

ناگهانی کافئین منجر به سردرد، تغییرات رفتاری و تحریک پذیری می شود.

- اجتناب از پرخوری به ویژه در سحر

- پرهیز از مصرف غذاهای چرب و سرخ شده، غذاهای چرب باعث سوزش سر دل سوء

هاضمه و اضافه وزن می شوند.

- سیگار یک عامل خطر برای سلامتی است اگر نمی توانید یکدفعه سیگار را ترک کنید

چند هفته قبل از ماه رمضان به تدریج شروع به کاهش استعمال سیگار نمایید.

- تهیه انواع و اقسام خوراکی ها در مهمانی های افطار موجب از بین بردن اثرات معنوی

روزه و منجر به پرخوری و اسراف می شود.

روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان علاوه بر آثار روحی و معنوی، اثرات جسمانی بسیار

ارزشمندی دارد. اما بدون شک زمانی می توان از تاثیرات مثبت روزه بهره مند شد که

تغذیه در هنگام افطار و سحر منطبق با یک رژیم متعادل و متنوع باشد. در طول این

ماه نیازی به پرخوری نیست؛ زیرا در طول روزه داری بدن مکانیسم های تنظیمی خود

را از قبیل مصرف بهینه ی ذخیره ی چربی و کاهش سوخت و ساز بدن باعث حالت هایی

چون کرختی، بی حالی و کاهش دمای بدن می شود که این امر در زوزهای طبیعی

است و جای نگرانی ندارد.

روزه به درمان برخی از بیماری سم زدایی بدن و استراحت دستگاه گوارش کمک

می کند و به منظور کاهش وزن کاهش چربی خون و کنترل قند خون به افراد جامعه

توصیه می شود .

ارزش و مقام معلم

شرافت و مرتبت معلم زمانی اهمیت دارد كه بتواند شان خداوند و پیامبران را در وجود

خود محقق سازد و پیوند انسان به هدف متعالی خلقت یعنی عبادت را برقرار سازد.

لذا در این تعریف شهید مرتضی مطهری یكی از آن معلمان راستین است كه اولاً با

نگاه تركیبی به همه معارف بشری نظر می كند و ثانیا تمامی تلاشهای علمی و

عملی را مقدمه ای برای عبادت می داند و در این راه به مرحله سوم دینداری راه

می یابد و با شهادت، عبادت عملی و علمی خود را كامل می سازد. خداوند را می

خوانیم كه او رابا سالار و سرور شهیدان امام حسین (ع) محشور سازد.
هنر معلمی:
معلمی شغل و حرفه نیست، بلکه ذوق و هنر توانمندی است معلمی در قرآن به

عنوان جلوه ای از قدرت لایزال الهی نخست ویژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالی

است. در نخستین آیات قرآن که بر قلب مبارک پیغمبر اکرم (ص) نازل شد، به این

هنر خداوند اشاره شده است:

اقرا باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربک الاکرم، الذی علم

بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم. (علق: ۱ـ ۵)

بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خون بسته سرشت بخوان

! و پروردگارت کریمترین است همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که

نمی دانست.

در این آیات خداوند، خود را «معلم» می خواند و جالب این که معلم بودن خود را

بعد از آفرینش پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان آورده است.

مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرینش قرارداد. نوعی انسانی را که هیچ نمی دانست،

به وسیله قلم آموزش داد که این از اوج خلاقیت و هنر شگفت خداوند در امر آفرینش

حکایت دارد:

چو قاف قدرتش دَم بر قلم زد هزاران نقش بر لوح عدم زد

از این رو، می توان گفت که هنر شگفت معلمی از آن خداوند عالم است.

 شهید ثانی رحمت الله درباره هنر معلمی خداوند می فرماید:

خداوند از آن جهت به وصف (اکرمیت) و نامحدود بودن کرامتش، توصیف شد که علم

و دانش را به بشر ارزانی داشته است. اگر هر مزیت دیگری، جز علم و دانش، معیار

فضیلت به شمار می رفت، شایسته بود همان مزیت با وصف (اکرمیت) در ضمن این

آیات همراه و هم پا گردد و آن مزیت به عنوان معیار کرامت نامحدود خداوند به شمار

آید. کرامت الهی در این آیات با تعبیر «الاکرام» بیان شده است. چنین تعبیری می

فهماند که عالی ترین نوع کرامت پروردگار نسبت به انسان با والاترین مقام و جایگاه

او، یعنی علم و دانش هم طراز است.به همین جهت امام خمینی (ره) می فرمود:

معلم اول خدای تبارک و تعالی است ….. به وسیله وحی؛ مردم را دعوت می کند

به نورانیت؛ دعوت می کند به محبت؛ دعوت می کند به مراتب کمالی که از برای

انسان است.

داستانی زیبا از رابطه شاگرد و معلم:

بهترین نوع این رابطه که سرشار از ادب و فروتنی است، در داستان حضرت موسی

(ع) به عنوان شاگرد و حضرت خضر (ع) در مقام معلم ـ نمود دارد. موسی (ع) مأمور

شد تا از بنده ای صالح به نام خضر (ع) کسب علم کند. قرآن آغاز گفت و گوی این

معلم و شاگرد را این چنین بیان می کند:

قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشداً * قال انک لن تستطیع

معی صبراً * و کیف تصبر علی ما لم تحط به خبراً * قال ستجدنی ان شاء الله صابراً

و لا اعصی لک امراً * قال فان اتبعتنی فلا تسئلنی عن شی ءٍ حتی احدث لک منه

ذکراً. (کهف: ۶۶ ـ ۷۰)

موسی به او گفت: «آیا از تو پیروی کنم تا از آنچه به تو تعلیم داده شده که مایه

رشد است به من بیاموزی؟ گفت : «تو هرگز هم پای من نمی توانی صبر کنی

و چگونه در مورد چیزهایی که از آن شناخت نداری، شکیبایی می کنی؟» گفت:

«اگر خدا بخواهد، مرا شکیبا خواهی یافت و در هیچ کاری نافرمانی تو نمی کنم».

گفت: اگر به دنبال من آمدی، چیزی از من مپرس تا خودم از آن با تو سخن بگویم.»

معلم در کلام امام خمینی (ره):

نقش معلم در جامعه، نقش انبیاست؛ انبیا هم معلم بشر هستند.

تمام ملت باید معلم باشند؛ فرزندان اسلام تمام افرادش معلم باید باشند و تمام

افرادش متعلم.

معلم در سخنان مقام معظم رهبری:

دست توانای معلم است که چشم انداز آینده ما را ترسیم می کند.

اگر می بینید که امیرمؤمنان، مولای متقیان علی (ع) می فرماید: «من علمنی حرفاً

فقد صیرنی عبداً؛ هرکس چیزی به من بیاموزد، مرا غلام خویش کرده است.» این

بیان برای ما درس است تا معلمان، قدر خود را بدانند و تشخیص دهند که چقدر،

وجود آنها در سرنوشت یک ملت مؤثر است.

معلم در کلام استاد مطهری:

معلم باید نیروی فکری متعلم را پرورش دهد و او را به سوی استقلال رهنمون شود.

باید قوه ابتکار او را زنده کند؛ یعنی در واقع، کار معلم آتش گیره دادن است. فرق

است میان تنوری که شما بخواهید آتش از بیرون بیاورید و در آن بریزید تا آن را داغ

کنید و تنوری که در آن هیزم و چوب جمع است و شما فقط آتش گیره از خارج می

آورید و آن قدر زیر این چوب ها و هیزم ها قرار می دهید که اینها کم کم مشتعل شود.

دوباره سرم در هوای شماست
تمام دلم سر سرای شماست

به سوی خدا رفتم و دیده ام
فقط رد پا رد پای شماست

خدا هم فقط از شما گفته است
گمانم خدا هم خدای شماست

گدایی برازنده ی ایل ماست
برازنده بودن برای شماست

ندارد تفاوت کجا میرسی
که هر انتها ابتدای شماست

خیالم از این و از آن راحت است
گره هام دست دعای شماست

مرا پای حیدر هلاکم کنید
به عشق رضا سینه چاکم کنید

دلی دارم و خانه زاد رضاست
فقط یاد دارد ز یاد رضاست

کم اینجا ندیده است برایش بد است
دلم مستحق زیاد رضاست

فقط می نویسد رضا تا ابد
و شکل خدا بی سواد رضاست

نجف،کربلا رفتم و گفته اند
که راهش دهید از بلاد رضاست

گره می خورد زندگی ام ولی
همین نا مُرادی مراد رضاست

به خود آیم و باز بینم سرم
روی خاک باب الجواد رضاست

جوادش در بسته را باز کرد
گره های من را رضا باز کرد

خبر را مسیح از مسیحا شنید
خبر را ز جبریل موسی شنید

اگر گوش تا گوش دل را دهی می توان
که از کعبه هم ذکر مولا شنید

زمین خشکسالی ترک خورده بود
ولی ناگهان بوی دریا شنید

دل انبیا بر دری می تپید
که از آن صدای شما را شنید

خدا خنده کرد و خدا جلوه کرد
شبی که رضا ذکر بابا شنید

تو هم مادری هستی و می شود
که از قلب تو نام زهرا شنید

فدای نفسهای بابایی ات
فدای تپش های زهراییت

ز تو کوچه ها تا معطر شدند
حسودان این شهر ابتر شدند

به کوری چشمان ناباوران
همه محو روی پیمبر شدند

عسل های کندوی لبهای توست
گر این روزها شهد و شکر شدند

برای تماشای لبخند توست
علی اکبری ها کبوتر شدند

کریمی کرامت،جوادی و جود
چه خوش کُنیه هایت مکرر شدند

شبی که اذان گفت بابا همه
پُر از یاد میلاد اصغر شدند

خدا دید چشم پر احساس تو
از آن ابتدا غرق مادر شدند

کسی را نگاهت معطل نکرد
دو دست مرا هیچ معطل نکرد

تو دریایی و در تماشا رباب
تو در خوابی و غرق لالا رباب

تو تا آمدی آبرو دادی اش
که خندید با تو به زهرا رباب

شبیه حسینی و مات تو اند
همه دور گهواره حتی رباب

تو ذات بزرگی و جایت بلند
تو را داده بر دوش سقا رباب

تبسم کن و خیمه را شاد کن
بیا زنده کن عمه را با رباب

به دستان بابا هواست نبود
که چشمش به راه است آنجا رباب

نگو مادرت را صدا می زدی
به دست پدر دست و پاز میزدی

حسن لطفی

دل را شراره غم تو پر شرار کرد

داغ تو قلب خسته‌دلان، داغدار کرد

ای سرو بوستان ولا از غم تو چرخ

جاری ز دیده اشک، چو ابر بهار کرد

با کشتن تو قاتلت ای هادى امم

خود را به نزد ختم رسل شرمسار کرد

شهادت جانسوز امام هادی(ع) تسلیت باد

آیت الله العظمی میرزا جواد ملکی تبریزی

مرحوم میرزا جوادآقا ملکی تبریزی، استاد بزرگ اخلاق و عرفان، در کتاب شریف و

ارجمند المراقبات درباره دلایل شرافت ماه رجب، می‌‏نویسد: «ماه رجب، یکی از

ماه‏های حرام می‏‌باشد و از اوقات دعاست.[این ماه] حتی در زمان جاهلیت نیز

به این مطلب مشهور بوده و مردم آن زمان منتظر این ماه بودند تا در آن دعا کنند.

هم‏چنین این ماه، ماهِ امیرالمؤمنین علیه السلام است، چنان‏چه طبق روایات شعبان

ماهِ رسول خدا و رمضان ماه خدای متعال می‏‌باشد».

آیت الله العظمی قاضی طباطبایی:

مرحوم آیت الله العظمی قاضی طباطبایی به شاگردان خود در ماههای رجب،

شعبان و رمضان این توصیه ها را می کردند:

اول: بر شما باد به اینکه نمازهای فریضۀ خود را با نوافل آن که مجموعاً پنجاه و

یک رکعت5 است، در بهترین اوقاتشان انجام دهید؛ و اگر نتوانستید چهل و چهار

رکعت6 آنرا بجا بیاورید. چنانچه باز هم شواغل دنیا شما را بازداشت، حتماً نافلۀ

ظهر را که به او «صلوة أوّابین» می گویند، انجام بدهید. و نماز ظهر را هم در وقت

فضیلت انجام دهید که در قرآن بدان تأکید شده و مراد از صلوة وُسطی» همان

نماز ظهر است.

دوم: امّا در مورد نافلۀ شب بخصوص باید بدانید که: انجام دادن آن در نظر مؤمنین

و سالکان حضرت معبود از واجبات است و هیچ چاره ای جز أتیان آن نیست!

و تعجّب است از کسانی که قصد رسیدن به مرتبه‌ای از مراتب کمال را داشته

ولی به قیام شب و انجام نوافل آن بی‌توجّه هستند! و ما هیچگاه ندیده و نشنیده‌ایم

که احدی به یک مرحله و مرتبه ای از کمال راه یافته باشد مگر بواسطۀ برپاداری

نماز شب.

سوم: بر شما باد به قرائت قرآن کریم در نافله‌های شب که انسان را حرکت داده،

سیر او را سریع می‌نماید و برای او بسیار مفید است. تغنّی به قرآن، انسان را

بخدا نزدیک می‌کند! بخلاف غنای محرم که آدمی را به لهو می‌کشاند. پس تا

می توانید در شبها قرائت قرآن کنید، چرا که قرائت قرآن شراب مؤمنین است.

چهارم: بر شما باد اینکه: به انجام دادن اوراد و أذکاری که هر یک از شما بعنوان

دستور در دست دارید، ملتزم و متعهد باشید! و بر شما باد به مداومت سجدۀ

یونسیّه و گفتن ذکر یونسیّه: «لا إلهَ إلا أنتَ سُبحانکَ إنی کُنْتُ مِن الظالمین»

در سجده از پانصد تا هزار مرتبه.

پنجم: بر شما باد به زیارت مشهد اعظم، که مراد همان حرم مطهر امیرالمؤمنین

و قبر نورانی آن بزرگوار است، و نیز سایر مشاهد مشرفۀ اهل البیت (ع) و مساجد

معظمه مانند: مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد کوفه، مسجد سهله و بطور

کلی هر مسجدی از مساجد! زیرا مؤمن در مسجد، همانند ماهی است در آب دریا!

ششم: و هیچگاه پس از نمازهای واجب خود، تسبیحات حضرت صدیقه صلَوات الله

علیها را ترک ننمائید، زیرا این تسبیحات، یکی از انواع «ذکر کبیر» شمرده شده است.

هفتم: یکی از وظائف مهم و لازم برای سالک إلی الله، دعا برای فرج حضرت حجّت

صلوات الله علیه در قنوت «وَتْر» است. بلکه باید در هر روز و در همۀ اوقات و همۀ

دعاها، برای فرج آن بزرگوار دعا نمود.

هشتم: یکی دیگر از وظائف لازم و مهم، قرائت زیارت جامعه، معروف به«جامعۀ

کبیره» در روز جمعه است.

نهم: لازم است که قرائت قرآن حتماً کمتر از یک جزء نباشد.

دهم: تا می توانید بسیار به دیدار و زیارت برادران نیکوکار خود بشتابید، چرا که

براستی آنها برادرانی هستند واقعی که در تمام مسیر، همراه انسانند و با رفاقت

خویش، آدمی را از کریوه های نفس و تنگناها و عقبات آن عبور می دهند.

یازدهم: به زیارت اهل قبور ملتزم باشید ولی نه بصورت مداوم و همه روزه

(مثلاً در هفته، یک روز انجام بگیرد) و نباید زیارت قبور در شب واقع گردد.

امام خمینی(ره)

بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران حضرت آیت الله العظمی روح الله الموسوی الخمینی

در باب فضیلت ماه رجب و دعاهای این ماه معتقد است: این دعاهایی که در ماهها

هست، در روزها هست، خصوصاً، در ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، اینها

انسان را همچو تقویت روحی می کند- اگر کسی اهلش باشد… همچو راه را برای

انسان باز می کند و نور افکن است برای اینکه، این بشر را از این ظلمتها بیرون بیاورد

و وارد نور بکند که معجزه آساست.!»

همچنین امام خمینی(ره) در جای دیگری اشاره می کند: این سه ماه رجب و شعبان

و ماه مبارک رمضان، برکات بسیار نصیب انسان، انسانهایی که می توانند استفاده

کنند از این برکات، شده است.البته مبدأ همه مبعث است و دنبال او تمام جهاتی

که هست. در ماه رجب، مبعث بزرگ و ولادت مولا علی بن ابی طالب- سلام اللَّه

علیه- و بعض ائمه دیگر، و در ماه شعبان ولادت حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه

علیه- و ولادت حضرت صاحب- ارواحنا له الفداء- و در ماه مبارک، نزول قرآن بر قلب

مبارک پیغمبر اکرم بوده است. و شرافت این سه ماه در زبانها و در بیانها و در

عقلها و در فکرها نمی گنجد. و از برکات این ماهها ادعیه ای است که وارد شده

است در این ماهها.»

مقام معظم رهبری

مقام معظم رهبری در فضیلت ماه رجب می فرمایند: ماه رجب فرصت خوبى است؛

ماه دعاست، ماه توسل است، ماه توجه است، ماه استغفار است. دائم هم باید

استغفار کنیم. هیچ کس هم خیال نکند که من از استغفار مستغنى‌ام. پیغمبر خدا

می فرماید که: «انّه لیغان على قلبى و انّى لأستغفر اللَّه فى کلّ یوم سبعین مرّة».

بلاشک پیغمبر هم حداقل روزى هفتاد مرتبه استغفار میکرد. استغفار براى همه است؛

بخصوص ماها که در این تحرکات مادى، در این دنیاى مادى غرقیم و آلوده‌ایم. استغفار

بخشى از این آلودگى را پاکیزه میکند و از بین میبرد. ماه استغفار است؛ ان‌شاءاللَّه

فرصت را مغتنم بشماریم. حلول این ماه را به شما تبریک عرض می کنیم. ان‌شاءاللَّه

که بر ما و شما این ماه مبارک باشد و از این ماه وقتى وارد ماه شعبان می شویم،

بخشى از کار را به توفیق الهى انجام داده باشیم.

همچنین معظم له جای دیگر اظهار می دارند: رجب، بیشتر ماه نماز است. شعبان،

بیشتر ماه دعا و روزه است…در این سه ماه، آن‌چه مى‌توانید، براى ذخیره‌گیرى

معنوى استفاده کنید؛ چون این متکى به روح جوانى است و براى شما ماندگار

خواهد شد. همه‌ى چیزهاى جامعه این‌گونه است. هر چیزى که به جوانان متکى

باشد، این در جامعه اولاً ماندگار است، ثانیاً همیشه باطراوت و تر و تازه است.

آیت الله العظمی عبدالله جوادی آملی

آیت الله العظمی جوادی آملی اظهار میدارند: ماه پربرکت رجب در پیش است، تا

می‌توانید در ماه رجب روزه بگیرد، مخصوصا کسانی که قدرت جوانی دارند، از

روزه‌های این ایام و مبعث و ایام اعتکاف فراموش نشود، درس و بحث گوشه‌ای از

کار است، اساس کار جای دیگر است، اگر این اساس کار را رعایت بکنیم، آن وقت

لذت علم و طهارت را می‌چشیم، اگر لذت طهارت را بچشیم هیچ چیزی جای آن

را نمی‌گیرد، اگر عالم را به وی بدهیم، برایش گزنده است.

همچنین حضرت آیت الله جوادی آملی در ماه رجب سفارش می کند: درست است

که بعضی از کارهای بدی که کردیم از ما ظرفیت را گرفته است ولی ظرفیت‌ده

همچنان بخشنده است از او ظرفیت طلب کنید, استحقاق طلب کنید, لیاقت طلب

کنید و بعد از خداوند مسئلت کنید که به این ظرفیت, پاسخ مثبت بدهد و مظروف

را عطا کند.

آیت الله العظمی وحید خراسانی

این مرجع تقلید شیعیان درباره فضیلت ماه رجب اظهار می دارند: روزه هفت روز اول

ماه رجب، باعث بسته شدن  هفت در جهنم خواهد شد و سفارشات زیادی در

روایات شیعه بر اهمیت این ماه شده است.

همچنین وی با تاکید بر لزوم برپایی عزاداری در سوم رجب شهادت امام هادی

علیه السلام و اهمیت سوگواری در این روز معتقد است: اراده امام هادی علیه

السلام متصل به اراده خدای متعال است؛ به طوری که عنایت امام دهم به

شیعیان ویژه می‌باشد و باعث نجات خیلی‌ها از هلاکت گشته است.

آیت الله العظمی شبیری زنجانی

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی در فضیلت ماه رجب می فرماید:

همان گونه که از روایات به دست می آید ثواب اعمال خیر در ماه رجب زیاد است.

پس بهتر است انسان در این ماه مبارک عبادتی را برگزیند که آن عبادت افضل

از سایر عبادات است. یکی از عباداتی که ما را به انجام آن تشویق کرده اند

همین رسیدگی به نیازمندان و رفع گرفتاری آنهاست. همه ما باید نسبت

به مشکل اطرافیان خود احساس وظیفه کنیم.

استاد شهید مرتضی مطهری

استاد مرتضی مطهری، درباره خاطراتش از ماه رجب می‌‏نویسد: «ما که بچه

بودیم در منزل خود، انتظار آمدن ماه رجب را می‌‏کشیدیم و چند روز مانده به آمدن

ماه، همه جا صحبت از این ماه شریف بود. شب اول آن برای مشاهده هلال رجب،

در مسجد جمع می‌‏شدیم».

ایشان هم‏چنین درباره انتقال فرهنگ اهتمام به سنت‏‌های اسلامی چون احترام

به ماه رجب، و استفاده از فرصت‏‌های آن، در پیامی انتقادی می‏‌فرمایند: «این ماه،

ماه استغفار و ماه عبادت و روزه است و این سنت‏‌ها در میان ما، در حال فراموشی

است. بچه‌‏های ما کم کم حتی نام ماه‌‏های قمری را هم از یاد می‏‌برند و

نمی‏‌توانند آن‏ها را ذکر کنند، ولی به هر حال تکلیف (بیان سنت‏‌های اسلامی)

از ما ساقط نمی‌‏شود.

بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت، جوانه زده است!

نام تو، ریشه شر را خشکاند و آتش دوزخ را سر کرد بر پیروان طریقه رستگاری.

خانه وحی، با درخشش نام تو، روشن‏تر شد، تا نشانه‏ای باشد بر حرمت زن،

تا دیگر رنگ چهره‏ ها با شنیدن صدای تولد دختران، کبود نشود؛ تا دیگر سنت‏های

جاهلانه میان دختر و پسر، خطی نکشد به نشانه سعد و نحس.

«عاص بن وائل سهمی» بداند که سهمی از میراث حقیقت و ماندگاری نخواهد برد.

هرچه بهره‏ای از نور نداشته باشد، تا صبح بیشتر نخواهد پایید. پنجه‏های عداوت و

گمراهی، به زودی بریده و دریچه‏های هدایت، یکی پس از دیگری گشوده خواهد شد.

لبخند تو

در سرزمین قبیله‏ها و طوایف، انس و شفقت را نشانی نیست.

در سرزمین بیابان‏ها و تشنگی، اسم زن، جایی در دفتر زندگی ندارد؛ زنان، زهرا جان!

در سرزمین زنده به گور کردن دختران، در روزگار جاهلیت، لبخند تو، پایان گریه‏ های مرگ

بود. لبخند تو، آغاز خنده‏های حیات بود بر لب‏های دختران عرب.

در سرزمین آفت‏های شوم و روزگار شرور، لبخند تو، «خیر کثیر» بود و تداوم سلسله خوبی‏ها

در خاندان رسالت.

لبخند تو، طلیعه مهر بود، در بادیه‏های تاریکی؛ شریعه عشق بود در بیابان‏های سوخته.

به قلم میثم امانی

مثل هرروز، روز خانه ما
با قنوت تو می‌شود آغاز
بعد آغوش می‌گشایی و ما
به هوای بهشت در پرواز

جدّمان گفته بود بوی بهشت
از پَر چادرت گرفته وجود
راست می‌گفت، صبح‌ها پیداست
که بهشت برین نگاه تو بود

دل مظلوم حضرت مولا
شور می‌زد در این مدینه تو
یادمان هست جدّمان احمد
بوسه می‌زد به دست و سینه تو

مثل هرروز زندگی جاری است
تو و دستان نازک و دستاس
با سرانگشت خود بیا و شانه بزن
به سر دختران پراحساس

ناگهان در سکوت خانه ما
با صدای مهیبِ دقُّ الباب
به خودم آمدم . . . و ترسیدم . . .
مادرم رفت سمت در بی‌تاب

کیست آن سوی در . . . نمی‌داند
خانه مرتضی است این خانه
با غلاف غضب که می‌کوبد؟
بر شکوه و جلال کاشانه

نعره می‌زد که تازیانه کجاست؟
مادرم پشت در سپر شده بود
آتش از خانه‌مان زبانه گرفت
باز هم مادرم پدر شده بود

ناگهان لحظه در سکوت شکست
چشم‌ها را به‎سمت ماه کشید
میخ آتش گرفته و پهلو
رنگ مادر پرید و آه کشید

فضه! آغوش درد را بگشا
رفت انگار مادرم از دست
فضه! . . . آرام‌تر . . . تو را به‌خدا
به‎گمانم که پهلویش بشکست

کاش آتش گرفته بود تنم
تا نمی‌دیدم ماجرای تو را
ریسمان بر دو دست بابا بود
تازه می‌فهمم دردهای تو را

مثل هرروز نیست امروزم
تا همیشه پُر است از هجران
با دو دستش قنوت . . . نه یک دست
آه در بازویش نمانده توان

رنگ توفان گرفت بغض پدر
اشک می‌آمد از دو چشم ترم
تا کبودی صورتت را دید
رو گرفتی دوباره از پدرم

گفته بودی که داغ تو تلخ است
قصه‌ام هرم و دود دارد و من
مخزن ‌العشق فاطمه انگار
داغ‌های کبود دارد و من
عطر چادر نماز مادر من
بوی پس‎کوچه‌های بارانی است
این نماز نشسته‌ات مادر
چقدر بی‌قرار توفانی است

آستین در دهان گرفته‌ام و
گریه‌هایم امان نمی‌دهد امشب
بعد این چند سال می‌فهمم
که چرا زود پیر شد زینب

ارث بردم من از تو داغت را
کربلا انتهای کوچه توست
آه آتش گرفته پهلویم
روی نی کربلای کوچه توست

کربلا داغ‌ها مکرّر شد
آمدم کربلا شهید شدم
روی نیزه بلند می‌گویم
پیش داغ تو روسپید شدم

« حامدحجتی »

تو ، از کجاوه ی بلند ماه ، والاتری

و از ترجمه ی عمیق عشق ، برتر

با کدامین لغزش قلم می توان تفسیرت کرد .ای بلندای نورانی .

و ما غرق در دردهایی که همیشه می سوزاندمان ،

تو را در لحظه هایمان می کاویم .

ای همیشه نام تو بر جهان تابان ،

صدای زنگ  کاروان توست ، که می لرزاندمان

وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ أَمواتاً بَلْ أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یرزقونَ

حکم اعدام شیخ نمر توسط وهابیهای ظاهرا مسلمان هشداری است به تمام فرقه های

اسلامی - اگر همه مسلمانان نسبت به این حکم ظالمانه بی تفاوت باشند فردا همه ی

مسلمانان به دست وهابیون صهیونیسم به قربانگاه خواهند رفت.

اما شیخ نمر باقر النمر کیست؟ این روحانی  برجسته شیعی عربستاني، در سال 1379

هجري قمري مصادف با 1968 ميلادي، در شهر “العواميه” در استان القطيف در شرق

عربستان در خانواده‌‌اي اهل علم و دين به دنيا آمد که از آن علمايي چون “آيت‌الله شيخ

محمد بن ناصر آل نمر” (قدس سره) و خطباي حسيني چون جدش حاج “علي بن ناصر

آل نمر” سر بر آورده بودند.

تحصيلات مقدماتي و هجرت براي تحصيل علوم ديني

تحصيلات مقدماتي خود را در همان شهر العواميه به پايان رساند و در سال 1400 هجري

قمري مصادف با 1989 ميلادي، براي آشنايي نزديک‌تر با انقلاب اسلامي ايران و تحصيلات

حوزوي ابتدا به ايران مهاجرت کرد تا در تهران در حوزه علميه حضرت قائم(عج) حضور پيدا

کند که در همان سال توسط آيت‌الله سيد محمدتقي مدرسي در تهران تأسيس شده بود.

شيخ نمر پس از 10 سال تحصيل در حوزه علميه حضرت قائم(عج)، عازم سوريه شد و

در حوزه علميه حضرت زينب(ع) براي ادامه تحصيلات حوزوي و علوم ديني نام نوشت

و در حضور اساتيد اين حوزه به تحصيل پرداخت.

وي دوره کتاب‌هاي اصولي از جمله “اصول” المظفر، “رسائل” شيخ انصاري و “کفاية”

آخوند خراساني را گذراند و در علم فقه نيز “اللمعة الدمشقية” نوشته شهيد اول،

“جامع المدارک” خوانساري، “مکاسب” شيخ انصاري و “مستمسک العروة الوثقى”

سيد حکيم و ديگر کتاب‌هاي فقهي را مطالعه کرد.

شيخ نمر در طول مدت تحصيل علوم حوزوي خود در تهران و سوريه در محضر اساتيد

مختلفي حضور يافت، از جمله:

- بحث خارج نزد آيت الله سيد محمدتقي مدرسي در تهران

- بحث خارج نزد آيت الله سيد عباس مدرسي در سوريه

- بحث خارج نزد آيت الله خاقاني در سوريه

- دروس عالية نزد علامة شيخ صاحب الصادق در تهران

- درس “لمعة” نزد علامة شيخ وحيد افغاني

به اين ترتيب به درجات بسيار بالايي در اجتهاد دست يافت و اجازه تدريس در مراکز

علوم ديني و مذهبي را پيدا کرد.

شيخ نمر سال‌ها اداره حوزه علميه حضرت قائم(عج) در تهران و سوريه را برعهده داشت

و تلاش بسياري براي توسعه و پيشرفت اين مراکز انجام داد.

پس از بازگشت به عربستان مرکز مذهبي “الإمام القائم(عج)” را نيز در العواميه تأسيس

کرد که در واقع سنگ‌بناي “مرکز اسلامي” در سال 1422 هجري قمري مصادف با

2011 ميلادي بود.

آیا وحدت بین شیعه و سنی پشتوانه روایی دارد؟

ویژه نامه هفته وحدت و ولادت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم)را

می توانید از لینک های زیر دریافت کنید:

صفحه اول

صفحه دوم

يكى از شاخصه هاى پر اهميت در پيشرفت اسلام اخلاق نيك و كلام‏دلاويز و پرجاذبه پيامبر

اكرم (ص) با انسان‏ها بود، اين خلق نيكو تا بدان حدى بود كه معروف شد سه چيز در

پيشرفت اسلام نقش به‏ سزايى داشت:

1- اخلاق پيامبر (ص)2- شمشير و مجاهدات حضرت على (ع)3- انفاق ثروت حضرت خديجه

(س)در قرآن مجيد، به نقش اخلاق پيامبر (ص) درپيشرفت اسلام و جذب ‏دل‏ها تصريح شده

است، آن جا كه مى‏ خوانيم: «فبما رحمة من الله‏لنت لهم و لو كنت فظا غليظ القلب لانفضوا

من حولك فاعف عنهم‏و استغفر لهم و شاورهم فى الامر; اى رسول ما! به خاطر لطف و

رحمتى كه از جانب خدا، شامل حال تو شده، با مردم مهربان‏ گشته‏ اى، و اگر خشن و سنگدل

بودى، مردم از دور تو پراكنده‏ مى‏ شدند، پس آن‏ها را ببخش، و براى آن‏ها طلب آمرزش كن، و

دركارها با آن‏ها مشورت فرما.»

ازاين آيه استفاده مى‏شود كه : 1- نرمش و اخلاق نيك، يك هديه الهى است، كسانى كه

نرمش ندارند،از اين موهبت الهى محرومند; 2- افراد سنگ‏دل و سخت‏گير نمى ‏توانند مردم‏دارى

كنند، و به جذب‏ نيروهاى انسانى بپردازند; 3- رهبرى و مديريت صحيح با جذب و عطوفت

همراه است; 4- بايد دست‏ شكست‏ خوردگان در جنگ و گنهكاران شرمنده را گرفت وجذب

كرد (با توجه به اين كه شان نزول آيه مذكور در موردندامت فراريان مسلمان در جنگ احد

نازل شده است); 5- مشورت با مردم از خصلت‏هاى نيك و پيوند دهنده است كه موجب‏

انسجام مى ‏گردد.پيامبر اسلام (ص) علاوه بر اين كه ارزش‏هاى اخلاقى را بسيار ارج

‏مى‏ نهاد، خود در سيره عملى‏ اش مجسمه فضايل اخلاقى و ارزش‏هاى والاى‏انسانى

بود، او در همه ابعاد زندگى با چهره ‏اى شادان و كلامى‏ دلاويز با حوادث برخورد مى‏ كرد.

به عنوان مثال، درتاريخ آمده ‏است:در سال نهم هجرت هنگامى كه قبيله سركش

طى بر اثر حمله ‏قهرمانانه سپاه اسلام شكست ‏خوردند، عدى بن حاتم كه از سرشناسان

‏اين قبيله بود به شام گريخت، ولى خواهر او كه «سفانه‏» نام ‏داشت‏ به اسارت سپاه

اسلام درآمد.سفانه را همراه ساير اسيران به مدينه آوردند و آنان را درنزديك مسجد

در خانه‏اى جاى دادند، روزى رسول خدا (ص) از آن‏اسيران ديدن كرد، سفانه از موقعيت

استفاده كرده و گفت: «يا محمد هلك الوالد و غاب الوافد فان رايت ان تخلى عنى،

و لا تشمت ‏بى احياء العرب، فان ابى كان يفك العانى، و يحفظ الجار، و يطعم ‏الطعام،

و يفشى السلام، و يعين على نوائب الدهر;اى محمد!پدرم (حاتم) از دنيا رفت، و

نگهبان و سرپرستم (عدى) ناپديد شدو فرار كرد، اگر صلاح بدانى مرا آزاد كن،

و شماتت و بدگويى‏ قبيله ‏هاى عرب‏ها را از من دور ساز، همانا پدرم (حاتم) بردگان‏ را آزاد

مى ‏ساخت، از همسايگان نگهبانى مى‏ نمود، و به مردم غذامى‏ رسانيد، و آشكارا

سلام مى‏ کرد، و در حوادث تلخ روزگار، مردم‏را يارى مى‏نمود.»پيامبر اكرم (ص) كه

به ارزش‏هاى اخلاقى، احترام شايان مى‏نمود، به‏سفانه فرمود: «يا جارية هذه صفة

المؤمنين حقا، لو كان ابوك مسلما لترحمناعليه; اى دختر! اين ويژگى‏ هايى كه برشمردى،

از صفات مؤمنان‏ راستين است، اگر پدرت مسلمان بود، ما او را مورد لطف و رحمت‏ قرار

مى‏ داديم.» آنگاه پيامبر (ص) به مسؤولين امر فرمود:«خلوا عنها فان اباها كان يحب

مكارم الاخلاق; اين دختر را به‏پاس احترامى كه پدرش به ارزش‏هاى اخلاقى مى‏ نمود،

آزاد سازيد.».آن گاه پيامبر (ص) لباس نو به او پوشانيد، و هزينه سفر به شام‏را در

اختيار او گذاشت، و او را همراه افراد مورد اطمينان به ‏شام نزد برادرش رهسپار كرد.

به قلم محمد محمدی اشتهاردی

ماه «ربیع الاول» همان گونه كه از اسم آن پیداست بهار ماه ها می باشد؛ به جهت اینكه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه ذخایر بركات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است؛ زیرا میلاد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در این ماه است. 1
ربیع در لغت از ریشه ر ب ع به معنای بهار و خوش و خرم است و سومین و چهارمین ماه از ماه های قمری ربیع نامیده شده اند، «ربیع الاول و ربیع الثانی» و همان طور که از ظاهر ترکیبات برمی آید، به این جهت ربیع الاول و ربیع الثانی نامیده ش ده اند، ک ه فصل روییدن گیاهان و نباتات و همه جا سبز و خرم بوده است. «از سالیان دراز ، این ماهها را به علت خوش یمن بودن به این نامها که به معنی بهار است، نامیده اند.» 2
ربیع در لغت از ریشه ر ب ع به معنای بهار و خوش و خرم است و سومین و چهارمین ماه از ماه های قمری ربیع نامیده شده اند، «ربیع الاول و ربیع الثانی» و همان طور که از ظاهر ترکیبات برمی آید، به این جهت ربیع الاول و ربیع الثانی نامیده ش ده اند، ک ه فصل روییدن گیاهان و نباتات و همه جا سبز و خرم بوده است. «از سالیان دراز ، این ماهها را به علت خوش یمن بودن به این نامها که به معنی بهار است، نامیده اند
مناسبتهای ماه

ماه ربیع الاول سرور و حزن را با هم در خود جای داده است. روزهای این ماه ایام پر خاطره ای از شادی و اندوه اهل بیت علیهم السّلام است که ذیلاً به تفصیل آنها می پردازیم.
خبرهای خوشی همچون ولادت پیامبر(صلّی اللَّه علیه و آله)3 ، لیلة المبیت 4و هجرت پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله 5، شب معراج 6، ورود حضرت به مدینه 7، ولادت امام جعفر صادق علیه السّلام 8، آغاز امامت حضرت ولی عصر علیه السّلام 9 پس از مسمومیت 10 و شهادت امام حسن عسکری علیه السّلام 11، روزهای بیاد ماندنی این ماه است.
ازدواج پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله با حضرت خدیجه سلام اللَّه علیها 12 و ورود حضرت معصومه سلام اللَّه علیها به قم13 روزهای دیگری است که خاطره های خوشی را بر جای گذاشته است. آغاز وجوب نماز 14، عمود دین اسلام روز دیگری است که هیچگاه فراموش نخواهد شد.
از سوی دیگر واقعه وحشتناکی در این ماه رخ داده که سر آغاز همه مصائب اهل بیت علیهم السّلام است و آن هجوم به خانه وحی پس از دفن15 بدن مطهر پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله است.
ورود اهل بیت امام حسین علیه السّلام به شام بنا بر نقلی بعد از 66 روز 16 تخریب کعبه 17 ، نیز از آثار شوم سقیفه است که در این ماه رخ داده است. شهادت امام عسکری علیه السّلام 18، وفات حضرت سکینه سلام اللَّه علیها 19 نیز از حوادث این ماه است.
از جنگهای پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله جنگ بنی النضیر 20 و جنگ دومه الجندل 21 در این ماه بوده است. همچنین صلح امام حسن علیه السّلام 22 در این ماه اتفاق افتاده است.
اعمال ماه ربیع الاول 23

روز اوّل: علماء گفته اند: مستحبّ است که برای تشکّر نعمت سلامتی رسول خدا و امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیهما روزه بدارند و زیارت آن دو بزرگوار در این روز مناسب است.
روز هشتم: زیارت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام و حضرت صاحب الأمر
روز نهم: روایتی نقل شده که: هر کس در این روز چیزی انفاق کند گناهانش آمرزیده شود و گفته اند که: مستحبّ است در این روز اطعام برادران مؤمن و خشنود گردانیدن ایشان و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن جامه های نو و شکر و عبادت حق تعالی کردن و این روز روز برطرف شدن غم ها است و روز بسیار شریفی است. به مناسبت روز اوّل امامت حضرت صاحب الزّمان أرواح العالمین فداه
روز دوازدهم: به قول مشهور اهل سنت و برخی از شیعه ولادت با سعادت حضرت رسول صلی الله علیه و آله است و مستحبّ است در آن دو رکعت نماز، در رکعت اوّل بعد از حمد سه مرتبه قُلْ یَا أیُّها الکَافرونَ و در دوّم سه مرتبه توحید.
روز هفدهم: چند عمل مستحب است:
روز نهم: روایتی نقل شده که: هر کس در این روز چیزی انفاق کند گناهانش آمرزیده شود و گفته اند که: مستحبّ است در این روز اطعام برادران مؤمن و خشنود گردانیدن ایشان و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن جامه های نو و شکر و عبادت حق تعالی کردن و این روز روز برطرف شدن غم ها است و روز بسیار شریفی است. به مناسبت روز اوّل امامت حضرت صاحب الزّمان أرواح العالمین فداه

اوّل: غسل.
دوّم: روزه و از برای آن فضیلت بسیار است و روایت شده که: هر کس این روز را روزه بدارد ثواب روزه یک سال، خدا برای او بنویسد و این روز یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است.
سوم: زیارت حضرت رسول صلی الله علیه و آله از نزدیک و دور.
چهارم: زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام.
پنجم: در وقتی که روز بلند شود دو رکعت نماز کند، در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه إنَّا أنزلناه و ده مرتبه توحید بخواند و بعد از سلام در مُصَلّای خود بنشیند و این دعا را بخواند: اللَّهُمَّ أنْتَ حَیٌّ لا تَموت إلی آخره؛ و این دعای مبسوطی است و چون سَندش را منتهی به معصوم ندیدم مراعات اختصار را أهم دیدم، هرکه طالب است رجوع به زاد المعاد نماید.
ششم: آنکه مسلمانان این روز را تعظیم بدارند و تصدّق و خیرات بنمایند و مؤمنین را مسرور کنند و به زیارت مشاهد مشرّفه روند. سیّد در اقبال شرحی از لزوم تعظیم این روز ذکر نموده و فرموده که: من یافتم طایفه نصارا و جمعی از مسلمین را که تعظیم بزرگی از روز ولادت عیسی علیه السلام می نمایند و تعجّب کردم که چگونه مسلمانان قانع شدند که روز مولود پیغمبرشان که اعظم از همه پیغمبران است به این مرتبه از تعظیم باشد که ادون از تعظیم نصارا است مولد عیسی علیه السلام را.

پی نوشت ها:

1. المراقبات. ص 71.
2 . 9- المنجد، ص 428.
3. 17 ربیع الاول به قول شیعه و 12 ربیع الاول به قول اهل سنت.
4. شب اول ربیع الاول سال سیزدهم بعثت مبدأ هجرت حضرت رسول صلی الله علیه و آله بود از مکّه معظّمه به مدینه منوّره و در آن شب در غار ثور مختفی شد و حضرت امیر علیه السلام جان خود را فدای جان شریف او نمود و در جای آن حضرت خوابیده از شمشیرهای قبایل مشرکین پروا نکرد و فضل خود و مواسات و برادری خود را با حضرت رسول صلی الله علیه و آله بر جمیع عالم ظاهر گردانید و آیه کریمه وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضَاةِ اللَّهِ (سوره بقره: 2/ 207) در شأنش نازل شد.
5 . شب اول ربیع الاول سال 13 بعثت.
6 . شب 17 ربیع الاول.

7. غروب 12 ربیع الاول.
8. 17 ربیع الاول.
9. 9 ربیع الاول.
10. اول ربیع الاول.
11. 8 ربیع الاول.
12. 10 ربیع الاول.
13. 23 ربیع الاول.
14. 2 ربیع الاول.
15. در نیمه شب اول ربیع الاول.
16. 6 ربیع الاول.
17. 3 ربیع الاول.
18. 8 ربیع الاول.
19. 5 ربیع الاول.
20. 22 ربیع الاول.
21. 25 ربیع الاول.
22 . 5 ربیع الاول.
23 . مفاتیح الجنان. فصل نهم. در اعمال ماه ربیع الأّوّل.

منابع:
كتاب شریف کلیات مفاتیح الجنان در پایان باقیات الصالحات/ تالیف عباس قمی.
كتاب تقویم شیعه / عبد الحسین نیشابوری.
کیهان فرهنگی، دی و بهمن 1384 - شماره 231 و 232.
سایت پرسمان.

سایت تبیان

شهيد دستغيب در كتاب داستانهاى شگفت انگيز   نقل مى كند: حيدر آقا تهرانى

گفت : در چند سال قبل ، روزى در رواق مطهر حضرت رضا عليه السلام مشرف بودم

پيرمردى را - را كه از پيرى حميده و موى سر و صورتش سفيد و ابروهايش بر چشمانش

‍ ريخته بود - ديدم ؛ حضور قلب و خشوعش ‍ مرا متوجه او ساخت .

وقتى كه خواست حركت كند ديدم از حركت كردن عاجز است ؛ او را در بلند شدن يارى

كردم ؛ آدرس منزلش را پرسيدم تا او را به منزلش رسانم ؛ گفت : حجره ام در مدرسه

خيرات خان است او را تا منزل همراهى كردم و سخت مورد علاقه ام شد؛ به طورى كه

همه روزه مى رفتم و او را در كارهايش يارى مى كردم نام و محل و حالاتش را پرسيدم .

گفت : نامم ابراهيم و از اهل عراقم و زبان فارسى را هم خوب مى دانم ؛ ضمن بيان

حالاتش گفت : من از سن جوانى تا حال هر سال براى زيارت قبر حضرت رضا عليه

السلام مشرف مى شوم و مدتى توقف كرده ، باز به عراق بر مى گردم ؛

در سن جوانى كه هنوز اتومبيل نبود دو مرتبه ، پياده مشرف شده ام ؛ در مرتبه اول سه

نفر جوان ، كه با من هم سن و رفاقت ايمانى بين ما بود و سخت به يكديگر علاقه داشتيم

؛مرا تا يك فرسخى مشايعت كردند و از مفارقت من و اين كه نمى توانستند با من مشرف

شوند، سخت افسرده و نگران بودند؛ هنگام وداع با من مى گريستند و گفتند: تو جوانى

و سفر اول پياده و به زحمت مى روى ؛ البته مورد نظر واقع مى شوى ؛ حاجت ما از

تو اين است كه از طرف ما سه نفر هم سلامى تقديم امام عليه السلام نموده ،در آن

محل شريف ، يادى هم از ما بنما.

پس آنها را وداع نموده ،به سمت مشهد حركت كردم . پس از ورود به مشهد مقدس

با همان حالت خستگى و ناراحتى به حرم مطهر مشرف شدم . پس از زيارت ، در

گوشه اى از حرم ، و حالت بيخودى و بى خبرى به من عارض شد؛ در آن حالت ديدم

حضرت رضا عليه السلام به دست مباركش رقعه هاى بيشمارى بود كه به تمام زوار،

از مرد و زن ، حتى به بچه ها هم رقعه اى مى داد؛ چون به من رسيدند، چهار رقعه

به من مرحمت فرمود: پرسيدم چه شده  است كه به من چهار رقعه داديد؟

فرمود: يكى از براى خودت و سه تاى ديگر براى سه رفيقت ؛عرض كردم اين كار،

مناسب حضرتت نيست خوب است به ديگرى امر فرمائيد تا اين رقعه ها را تقسيم كند.

حضرت فرمود: اين جمعيت همه به اميد من آمده اند و خودم بايد به آنها برسم .

پس از آن يكى از رقعه ها را گشودم ديدم چهار جمله در آن نوشته شده بود.

« برائة من النار و امان من الحساب و دخول فى الجنة و انا بن رسول الله صلى الله

عليه و آله»

«خلاصى از آتش جهنم و ايمنى از حساب و داخل شدن در بهشت منم فرزند رسول خدا

صلى الله عليه و آله»

منبع :  ۵۳داستان از كرامات حضرت رضا عليه السلام. اثر موسی خسروی

نام بسيج يادآور خاطره عزيزترين نهاد و بزرگترين مردان تاريخ ما است. نهادي كه به تعبير

امام راحل تشكيل آن «يقينا از بركات و الطاف جليه خداوند تعالي بود.» و «شجره طيبه و

درخت تناور و پرثمري است كه شكوفه هاي آن بوي بهار وصل و طراوت يقين و حديث عشق

 مي دهد.

نام بسيج يادآور خاطره عزيزترين نهاد و بزرگترين مردان تاريخ ما است. نهادي كه به تعبير

امام راحل تشكيل آن «يقينا از بركات و الطاف جليه خداوند تعالي بود.» و «شجره طيبه و

درخت تناور و پرثمري است كه شكوفه هاي آن بوي بهار وصل و طراوت يقين و حديث عشق

مي دهد. بسيج مدرسه عشق و مكتب شاهدان و شهيدان گمنامي است كه پيروانش بر

گلدسته هاي رفيع آن، اذان رشادت و شهادت سرداده اند. بسيج ميقات پا برهنگان و معراج

انديشه پاك اسلامي است كه تربيت يافتگان آن نام و نشان در گمنامي و بي نشاني

گرفته اند. بسيج لشكر مخلص خدا است كه دفتر تشكيل آن را همه مجاهدان، از اولين

تا آخرين امضا نمودند.»

اين واژه ها و تعبيرهاي بي نظير و ملكوتي، اوصافي است كه مراد و مرشد بسيجيان،

امام خميني (رض) در آخرين پيام خود به مناسبت هفته بسيج ( ۲/۹/۱۳۶۷) صادر

فرموده اند؛ امامي كه دوست و دشمن صداقت او در گفتار و دوري اش از مداهنه و

مبالغه را تصديق كرده و مي كنند و اين همه نشان از آن دارد كه هيچ نهادي والاتر و

عزيز تر از بسيج در نگاه آن پير روشن ضمير نبوده است.

حق هم همين است؛ به ويژه آنگاه كه دشوارترين شب ها و روزهاي پر خطر هشت

سال دفاع مقدس را به ياد آوريم و نقش بسيج و بسيجي ها را در خلق حماسي ترين

صحنه هاي تاريخ ايران و جهان مرور كنيم.

در آن صورت است كه ما نيز همگام با رهبر سفر كرده اين امت، مي پرسيم:

«حقيقتا اگر بخواهيم مصداق كاملي از ايثار و خلوص و فداكاري و عشق به ذات مقدس

حق و اسلام را ارايه دهيم، چه كسي سزاوارتر از بسيج و بسيجيان خواهد بود؟!»

نوجوانان، جوانان و پيران جوانمردي كه داوطلبانه و بي هيچ ادعا روزهاي سخت جنگ

را مردانه پشت سر نهادند و بدون درخواست پاداش و سپاس، فقط براي اداي تكليف،

در برابر بي رحم ترين دشمنان اين آيين و سرزمين سينه سپر كردند و البته «فمنهم

من قضي نحبه و منهم من ينتظر.»

هفته بسيج فرصت خوبي براي بازخواني آن روزها و روزهاي پس از آن است؛ روزهايي

كه بسيجيان بازمانده كه نه، بازگشته از معراج، نه تنها قدر نديدند و بر صدر ننشستند،

كه گاه طعنه هم شنيدند و به حاشيه نيز رانده شدند. اما اين فرزند و جانشين فرزانه

امام بود كه بسيجي را هميشه حاضر در ميدان مي خواست و مي خواهد. بسيجي

گرچه مرد ميدان هاي خطر و فداكاري است، اما فقط براي آن روزها نيست. هر روز

و هر هفته از آن بسيج است و راه نجات نيز حضور جانانه آنان در ميدان. باور بايد كرد

كه تنها راه نجات كشور بازگشت به فرهنگ بسيج و حاكميت تفكر بسيجي بر همه

عرصه ها است؛ چرا كه «اگر بر كشوري نواي دل نشين تفكر بسيجي طنين انداز

شد، چشم طمع دشمنان و جهان خواران از آن دور خواهد شد و الا هر لحظه بايد منتظر

حادثه ماند.»

تكريم بسيج، احترام به مردانگي و مروت است، پاسداشت جوانمردي و تضمين آينده

است. بسيجيان نيازي به احترام و تجليل ما ندارند. ما هستيم كه به آنان و به حضور

فعالشان براي هميشه نيازمنديم. جنگ آزمون خوبي براي جدا شدن صف مدعيان و

مردان حقيقت بود. شعار امروز اگر پشتوانه و سابقه اي در ديروز نداشته است، بسان

همه شعارها است و نيازمند امتحان در روز مبادا.

خدا را سپاس كه رويش هاي بسيج همچنان پر ثمر و بركت خيز است، اما مباد كه نام

آوران روزهاي سخت از ياد بروند و در گرد و خاك بازي هاي روزگار ديده نشوند؛ چه رسد

به آنكه خداي ناكرده كم لطفي و جفا ببينند. امام در پايان همان پيام فرمودند:

« من دست يكايك شما پيشگامان رهايي را مي بوسم و مي دانم كه اگر مسوولين نظام

اسلامي از شما غافل شوند به آتش دوزخ الهي خواهند سوخت.»

سلام و صلوات خدا بر شهيدان بسيج و درود و بركات او بر زنان و مرداني كه سنگر آنان

را همچنان پاس داشته اند. اين روزها بر همه آنان و بر رهبر بسيجيان جهان مبارك باد.

يا ليتني كنت معهم فافوز فوزا عظيما

منبع: سایت پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس

جمعه مصادف با آغاز ماه صفر دومین ماه قمری است؛ ماهی که به نحوست معروف است.

ماه صفر که بنا به روایتی ، روز اول آن روز واردشدن کاروان اسرای کربلا به شام است و

حوادث تلخ دیگری از جمله شهادت دختر 3 ساله امام حسین (ع)،رحلت جانگداز پیامبر

اکرم (ص) در روز 28 این ماه  واقع شده و پایان ماه نیز مصادف با شهادت هشتمین

پیشوای شیعیان امام رضا (ع) می باشد.

 در نامگذاری این ماه، دو وجه ذکر کرده ‏اند:

1. از «صُفْرَة (زردی)» گرفته شده؛ زیرا زمان انتخاب نام، مقارن فصل پاییز و زردی برگ

درختان بوده است.

2.از «صِفْر (خالی)» گرفته شده؛ زیرا مردم پس از پایان ماه‏های حرام، رهسپار جنگ

می‏ شدند و شهرها خالی می‏ شد.

این ماه، معروف به شومی و بدشگونی است. از پیامبر اکرم (ص) درباره ماه صفر،

چنین نقل شده است:

هر کس خبر تمام شدن این ماه را به من دهد، بشارت بهشت را به او می‏دهم.

برخی اعمال ماه صفر

1-در این ماه، به دادن صدقه اهتمام بیشتری شود

پیامبر اکرم (ص) در باب صدقه دادن می فرمایند : ” لبخند تو بر روی برادرت صدقه است ،

امر به معروف و نهی از منکر کردنت صدقه است ، رهنمایی کسی که راه را گم کرده

صدقه است و دور کردن سنگ و خا ر و استخوان از راه صدقه است . “

2-برای ایمنی از بلاها، دعای زیر هر روز ده مرتبه خوانده شود:

یا شَدیدَ الْقُوی‏ وَیا شَدیدَ الْمِحالِ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ

فَاکْفِنی‏ شَرَّ خَلْقِکَ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ

اِنّی‏ کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ وَصَلَّی

اللَّهُ عَلی‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ‏ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ! (مفاتیح الجنان)

ای سخت نیرو، و ای سختگیر! ای عزیز، ای عزیز، ای عزیز! خوارند از بزرگی‏ات همه

خلقت. پس کفایت کن از من شرّ خلق خودت را، ای احسان بخش! ای نیکوکار!

ای نعمت بخش! ای عطا دِه! ای که معبودی جز تو نیست! منزّهی تو! به راستی

من از ظالمانم. اجابت کردیم برایش و نجاتش دادیم از غمّ و همچنین نجات دهیم

مؤمنان را، و رحمت کند خدا بر محمّد و آل پاک و پاکیزه‏اش!

3-ـ «سیّد بن طاووس» نقل کرده است: در روز سوم ماه صفر، دو رکعت نماز

بخوان که در رکعت اوّل سوره «حمد» و سوره «انّا فتحنا» (فتح) و در رکعت دوم

سوره «حمد» و سوره «توحید» قرائت شود و پس از سلام نماز، صد بار صلوات

بفرست و صد بار آل ابى سفیان را لعنت کن و صد مرتبه استغفار نما و آنگاه حاجت

خویش را از خداوند بخواه. (ان شاء اللّه به هدف اجابت مى رسد).

( اقبال، صفحه 587)

4ـ در روز اربعین (بیستم ماه صفر) زیارت امام حسین(علیه السلام) مستحبّ است

و مورد تأکید قرار گرفته. در روایتى که «شیخ طوسى» از امام حسن عسکرى

(علیه السلام) نقل کرده، چنین آمده است: نشانه هاى مؤمن پنج چیز است:

به جاى آوردن پنجاه و یک رکعت نماز (17 رکعت نماز واجب و 34 رکعت نافله)

و زیارت اربعین (امام حسین(علیه السلام)) و انگشتر را بر دستِ راست نهادن،

و پیشانى را به هنگام سجده بر خاک گذاردن و بسم الله الرّحمن الرّحیم را

در نماز بلند گفتن.

روز چهارشنبه مصادف با 13 آبان طلاب مدرسه علمیه زینبیه همصدا با ملت ایران همیشه در صحنه در راهپیمایی شرکت کردند.

در راهپیمایی 13 آبان  1394، مهندس چمران سخنرانی داشتند و حضار از سخنان ایشان بهره بردند.

مهندس چمران تاکید کرد: رهبر و  ملت ما به آمریکا هیچ اعتمادی ندارند و این بی اعتمادی به این دلیل است که خود

دولت آمریکا به سخنان  و عقاید خودشان پایبند نیستند.

وی اذعان کرد: دولت و ملت ایران برای خود خط قرمزهایی دارد  و آمریکا  از آن جهت که  خود را قدرت جهان می داند از

لحاظ فرهنگی ، سیاسی، نظامی  و ….. علیه ایران  اقدام می کند.

چمران افزود : آمریکا حلّال مشکلات ما نیست بلکه خودش مشکل اصلی خاورمیانه  است  بعضی  فکر می کنند که اگر

با آمریکا دست بدهیم مشکلات ما حل می شود با اینکه چنین نیست.

در ادامه با این نکته اشاره کرد که ما با صدای رسا  و بدون بیم از دشمن علیه ظلم و ستم فریاد مرگ بر آمریکا

سر می دهیم و هیچ واهمه ای نداریم.

ایشان در خاتمه  گفت : ملت و دولتمردان ما  باید بصیرت داشته باشند و بیشتر از پیش متحد باشیم  و دنباله رو خط

رهبری و امام  شهدا باشیم.

این دسته جاتی که در ایام عاشورا راه می‌افتند خیال نکنند ما این را تبدیل کنیم

به راهپیمایی. راهپیمایی است خودش. اما راهپیمایی با یک محتوای سیاسی.

همان‌طوری که سابق بود بلکه بالاتر. همان سینه‌زنی، همان نوحه‌خوانی، همان‌ها

رمز پیروزی ماست. گر سرتاسر کشور مجلس روضه باشد. همه روضه بخوانند.

و همه گریه بکنند.

- شما گمان نکنید که اگر این مجالس عزا نبود و اگر این دستجات سینه‌زنی و نوحه‌

سرایی نبود، 15 خرداد پیش می‌آمد. هیچ قدرتی نمی‌توانست 15 خرداد را آن طور

کند ، مگر قدرت خون سیدالشهدا. و هیچ قدرتی نمی‌تواند این ملتی که از همه

جوانب به او هجوم شده است و از همه قدرت‌های بزرگ برای او توطئه چیده‌اند،

این توطئه‌ها را خنثی کند، الا همین مجالس عزا.

- راهپیمایی، عزاداری را از شما نگیرد. عزاداری کنید و با عزاداری راه بروید. همه

با هم مجتمع بشوید به عزاداری. وقتی کلمه راهپیمایی پیش می‌آید، خیال نکنید

که معنایش این است که عزاداری نمی‌خواهیم. ما از همین اسلام و مظاهر اسلام

و شهدای اسلام می‌توانیم کارهایمان را انجام بدهیم، و الا نه توپ ما و نه تانک

ما مقابله با تانک و توپ امریکا ندارد، شوروی ندارد.

- ملت ما قدر این مجالس را بدانند، مجالسی است که زنده نگه می‌دارد ملت‌ها را.

در ایام عاشورا زیاد و زیادتر و در سایر ایام هم غیر این ایام متبرکه، هفته‌ها هست

و جنبش‌های این طوری هست. اگر بعد سیاسی این‌ها را این‌ها بفهمند، همان

غربزاده‌ها هم مجلس به پا می‌کنند و عزاداری می‌کنند، چنان چه ملت را بخواهند

و کشور خودشان را بخواهند. من امیدوارم که هر چه بیشتر و هرچه بهتر این

مجالس برپا باشد.

- تقریباً ما به این مرتبه رسید‌ه‌ایم که ملت ما یک‌دفعه یک انقلابی کرد و یک انفجاری

درش حاصل شد که نظیر آن در هیچ جا نبود. یک ملتی که همه چیزش وابسته بود

و این رژیم سابق همه چیز این را از دست داده بود و همه شرافت انسانی این کشور

را از دست داده بود و همه چیز ما را وابسته کرده بود، یکدفعه یک انفجاری حاصل شد

که این انفجار در برکت همین مجالسی  بود  که همه کشور را، همه مردم را دور

هم جمع می‌کرد و همه به یک نقطه نظر می‌کردند.

- این‌ها چنانچه ملی هستند -ما کار نداریم که آیا به خدا هم کار دارند یا نه- اگر ملی

هستند، اگر کشورشان را می‌گویند می‌خواهیم، اگر ملت را می‌گویند که ما می‌خواهیم،

این‌ها باید دامن بزنند به این روضه‌خوانی‌ها این ملت شما را حفظ کرده، این روضه‌

خوانی‌ها و مصیبت و گریه است که کشور شما را حفظ کرده.

- عاشورا را زنده نگه دارید که با نگه داشتن عاشورا کشور شما آسیب نخواهد دید.

- همین مساجد و همین روضه‌ها و همین روضه‌های هفتگی، همین‌ها توجه مردم را

و همان هماهنگی را ایجاد می‌کند.اگر دولت‌های دیگر بخواهند هماهنگی بین تمام

قشرها پیدا کنند میسور نیست به رایشان. با صدها میلیارد تومان هم برایشا ن  

میسور نیست.

- ما را سیدالشهداء این طور هماهنگ کرده. ما برای سیدالشهدایی که این طور

هماهنگ کرده اظهار تأسف نکنیم، ما گریه نمی‌کنیم؟ همین گریه‌ها نگه داشته ما را.

گول این شیاطینی که می‌خواهند این حربه را از دست شما بگیرند گول این‌ها را

نخورند جوان‌های ما. همین‌ها هست که ما را حفظ کرده.همین‌ها هست که مملکت

ما را حفظ کرده.

- حق پیروز است. حق پیروز است. منتها ما رمز پیروزی را باید پیدا بکنیم که رمز پیروزی

ما چه بوده است. و رمز بقای شیعه در این طول زمان –از زمان امیرالمؤمنین-سلام

الله  علیها - تا حالا…

- یکی از رمزهای بزرگی که بالاترین رمز است، قضیه سیدالشهداء است.

برگرفته از كتاب قيام عاشورا

نرم افزار زیارت عاشورا مخصوص اندروید

زیارت عاشورا با صدای استاد فرهمند

غدیر از دیدگاه امام خمینی (ره) پیام غدیر، ولایت و حکومت

 من درباره شخصیت حضرت امیر(ع) چه می توانم بگویم و کی چه می تواند بگوید. ابعاد مختلفه ای که

این شخصیت بزرگ دارد، به گفت و گوی ماها و به سنجش بشری در نمی آید. کسی که انسان کامل است

و مظهر جمیع اسماء و صفات حق تعالی است، ابعادش به حسب اسماء حق تعالی باید هزار باشد و ما از

عهده بیان حتّی یکی اش نمی توانیم برآییم. این شخصیت که جامع تضاد است، امور متضاده در او جمع

است، کسی نمی تواند در حول و حوش او سخن بگوید؛ از این جهت، من در این موضوع بهتر می دانم،

که ساکت باشم. لکن مسئله ای را که بهتراست ما بگوییم، انحرافاتی است که برای ملت ها و خصوصاً

برای شیعیان این حضرت پیش آمده است در طول تاریخ و دست هایی که این انحرافات را از اول به

وجود آورده اندو توطئه هایی که بوده است در طول تاریخ و اخیراً در این سال های اخیر، سده های

اخیرپیش آمده است، آن ها را عرض کنم. مسئله غدیر،مسئله ای نیست که بنفسه برای حضرت امیر

(ع) یک مسئله ای پیش بیاورد، حضرت امیر مسئله غدیر را ایجاد کرده است. آن وجد شریف که منبع

همه جهات بوده است، موجب این شده است که غدیر پیش بیاید. غدیر برای حضرت امیر(ع) ارزش

ندارد؛ آن که ارزش دارد خود حضرت است که دنبال آن ارزش، غدیرآمده است. خدای تبارک و تعالی

که ملاحظه فرموده است که در بشر بعد از رسول الله کسی نیست که بتواند عدالت را به آن طوری

که باید انجام بدهد، آن طوری که دلخواه است انجام بدهد. مأمور می کند رسول الله را که این شخص

را که قدرت این معنا را دارد که عدالت را به تمام معنا در جامعه ایجاد کند و یک حکومت الهی

داشته باشد، این را نصب کن. نصب حضرت امیر به خلافت این طور نیست که از مقامات معنوی

حضرت باشد؛ مقامات معنوی حضرت و مقامات جامع او این است که غدیر پیدا بشود.

و این که در روایات ما از آن زمان تا حالا این غدیر آن قدرازش تجلیل کرده اند، نه از باب این که

حکومت یک مسئله ای است، حکومت آن است که حضرت امیر به ابن عباس می گوید که به

«قدراین کفش بی قیمت هم پیش من نیست» آن که هست اقامه عدل است. آن چیزی که حضرت امیر

(ع) و اولاد او می توانستند درصورتی که فرصت بهشان بدهند، اقامه عدل را به طوری که خدای

تبارک و تعالی رضا داد، انجام بدهند، این ها هستند، لکن فرصت نیافتند. زنده نگه داشتن این عید،

نه برای این است که چراغانی بشود و قصیده خوانی بشود و مداحی بشود، این ها خوب است، اما

مسئله این نیست. مسئله این است که یاد بدهند که غدیر منحصر به آن زمان نیست. غدیر در همه

اعصار باید باشد و روشی که حضرت امیر(ع) در این حکومت پیش گرفته است باید روش ملت ها

و دست اندرکاران باشد. قضیه غدیر، قضیه جعل حکومت است، این است که قابل نصب است و

الا مقامات معنوی قابل نصب نیست. یک چیزی نیست که با نصب آن مقام پیدا بشود؛ لکن آن مقامات

معنوی که بوده است و آن جمعیتی که برای آن بزرگوار بوده است، اسباب این شده است که او را به

حکومت نصب کنند و لهذا، می بینیم که در عرص صوم و صلوة و امثال این ها می آورد و ولایت

مجری این هاست. ولایتی که در حدیث غدیر است به معنای حکومت است، نه به معنای مقام معنوی.

و حضرت امیر (ع) را همان طوری که من راجع به قرآن عرض کردم که قرآن -در روایات است

این- نازل شده است به منازل مختلف، کلیاتش سبع و الی سبعین و الی زیادتر، تا حالا رسیده است به

دست ماها به صورت یک مکتوب، حضرت امیر هم این طوراست. رسول خدا هم این طور است.

مراحل طی شده است، تنزل پیدا کرده است. از وجود مطلق تنزل پیدا کرده است، از وجود جامع

تنزل پیدا کرده است و آمده است پایین تا رسیده است به عالم طبیعت، در عالم طبیعت این وجودمقدس

و آن وجود مقدس و اولیای بزرگ خدا. بنابراین، این که حدیث غدیر را ما حساب کنیم که می خواهد

یک معنویتی را برای حضرت امیر یا یک شأنی برای حضرت امیر(ع) درست کند، نیست. حضرت

امیر است که غدیر را به وجود آورده است، مقام شامخ اوست که اسباب این شده است که خدای تبارک

و تعالی او را حاکم قرار بدهد.

منبع : صحیفه امام، ج20، صص 111-113

شمس هدى پادشه بحرو بر

هادى دین، زاده ‏ى خیرالبشر

مژده ز میلاد شه ملک دین

نور خدا سرور اهل یقین

ولادت امام هادي(عليه السلام) مبارك باد

بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

فاجعه‌ی مصیبت‌ بار امروز در منا که در آن جمع کثیری از ضیوف‌ الرحمان و مومنانِ مهاجر الی‌الله

از کشورهای گوناگون، جان باختند، اندوهی بزرگ در جهان اسلام پدید آورده و عید آنان را عزا کرده

است. در میهن عزیز ما نیز دهها خانواده که مشتاقانه در انتظار عزیزان حج‌گزار خود بودند، اکنون به

عزای آنان نشسته‌اند. اینجانب با قلبی سرشار از غم و همدردی با مصیبت‌دیدگان، این حادثه اندوهبار

را به روح مطهر حضرت رسول اعظم (صلی الله علیه و آله) و به ساحت مقدس ولی الله الاعظم حضرت

صاحب‌الزمان (اروحنا فداه) که صاحب‌عزای اصلی است، و به همه بازماندگان و عزاداران در سراسر

جهان اسلام به ویژه در ایران عزیز تسلیت عرض می‌کنم و رحمت خاصه‌ی خداوند غفور و رحیم و شکور

را برای این میهمانان گرامیش و شفای عاجل آسیب‌دیدگان و مجروحان را از درگاه عطوفتش مسألت

می‌نمایم و یادآور می‌شوم:

۱. مسئولان نمایندگی اینجانب و سازمان حج تلاش طاقت‌فرسای خود در شناسایی جان‌باختگان و معالجه

مجروحان و اعزام به کشور و خبررسانی سریع را که سراسر امروز بدان مشغول بودند همچنان ادامه

دهند و همه کسانی که توانایی دارند به آنان کمک کنند.

۲. هر گونه کمک ممکن را به حجاج دیگر کشورها نیز تعمیم دهند و حق برادری اسلامی را به

انجام رسانند.

۳. دولت سعودی موظف است مسئولیت سنگین خود را در این حادثه‌ی تلخ پذیرفته و به لوازم آن به

قاعده‌ی حق و انصاف عمل کند. مدیریت غلط و اقدامات ناشایسته که عامل این فاجعه بوده نباید

از نظر دور بماند.

۴. جان‌باختگان این حادثه انشاالله مشمول این کلام نورانی قرآن‌اند که: «و من یخرج من بیته

مهاجرا الی الله و رسوله ثم یدرکه الموت فقد وقع اجره علی الله» این برای بازماندگان، تسلای

بزرگی است. آنان پس از طواف و سعی و پس از ساعات پربرکت عرفات و مشعر و در حال

انجام مناسک حج به دیدار معبود شتافته‌اند، و انشاالله مورد لطف و رحمت ویژه احدیتند. اینجانب

با تسلیت دوباره به عزاداران، سه روز عزای عمومی در کشور اعلام میکنم.

والسلام علی عباد الله الصالحین

سیّدعلی خامنه‌ای

علامه مجلسي در کتاب «بحارالانوار» در باب شهادت امام رضا (ع) نقل کرده است که برخي از افراد

معتقدند آن حضرت در روز 23 ذي‌القعده به شهادت رسيده است اما در جامعه  ما روز آخر ماه صفر به

عنوان روز شهادت ايشان مطرح است. بايد گفت اين روز، روز زيارتي مخصوص ايشان ناميده شده است

تا مردم با توجه به ذات آن حضرت، به نقشي که ايشان در ايجاد مدينه رضوي داشتند پي ببرند.امام رضا(ع)

با آمدن به سمت مرو، يک مدينه دوم براي نشر معارف اسلامي ايجاد کردند که به اصطلاح مدينه رضويه

گفته مي شود، براي اين که مردم اين معنا را در نظر بگيرند و نسبت به زحمات ايشان حالت شکر داشته باشند

و شايد اين عنوان را مطرح کرده اند تا در اين روز مخصوص به وجود مبارک امام رضا (ع) بيش از پيش

توجه کنيم.مجلسي هم چنين با اشاره به تقارن روز ديگر زيارتي امام رضا (ع) 25 ذي القعده با روز دحوالارض

مي گويد: بزرگان دين بهترين اعمال را در اين روز، زيارت امام رضا (ع) مي دانند.

 
زیارت شما قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید، اگر حال داشتید به حرم بروید. هنگامی که از

حضرت رضا(ع) اذن دخول می‌طلبید و می‌گویید: « أأدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟ »

به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در

شما بود، حضرت(ع) به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهدا (ع) گریه است، اگر اشک

آمد امام حسین(ع) اذن دخول داده‌اند و وارد شوید.

اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست،

بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره

از حضرت اجازه ورود بخواهید.

زیارت امام رضا (ع) از زیارت امام حسین(ع) بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام

حسین(ع) می‌روند.

ولی فقط شیعیان اثنی‌عشری به زیارت حضرت امام رضا (ع) می‌آیند.

پیام عید فطر وحدت و همبستگی جهان اسلام است.

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما نماینده ولی فقیه در استان البرز امروز در خطبه های نماز ، عید فطر را

روز جایزه گرفتن مومنان از خداوند دانست و گفت: در این روز همه مسلمانان جهان پس از یکماه روزه داری،

نماز عید بپا میدارند.

حجت الاسلام والمسلمین حسینی همدانی افزود: غیبت امام عصر (عج) مایه حسرت و حزن ما در این روز است

و از این رو خواندن دعای ندبه و دعا برای ظهور ایشان در این روز بسیار سفارش شده است.

وی تاکید کرد : همه تلاش دشمنان این است که مسلمانان را سلطه پذیر کنند و روحیه غیوری، شجاعت و دشمن

ستیزی را از مسلمانان بگیرند.

حجت الاسلام و المسلمین حسینی همدانی همچنین اشنایی با دین و معارف دینی را وظیفه اصلی مسلمانان دانست

و گفت: باید هر مسلمانی بکوشد بصیرت دینی داشته باشد.

اینکه شب قدر، بین سه یا دو شب عنوان شده یا هر سه شب، شب قدر عنوان شده است براى این است

که عبادت شب قدر افضل از عبادت هزار ماه است که هشتاد و سه سال و چهار ماه است.

شب قدر، شب رحمت خاص خداوند است. ویژگی‏‌هایی که شب قدر دارد، شب‏‌های دیگر ندارد، مانند

نزول فرشتگان رحمت و «روح» (که فرشته بزرگ و با عظمت الهی است). همچنین برتری آن بر

هزار ماه. به واسطه این ویژگی‌‏ها، اعمال انسان در این شب از عظمت خاصی برخوردار می‌‏شود.

عبادات در قالب‏‌های گوناگون، واسطه‌‏های فیض الهی‌اند. بشر توسط عبادت مستحق پاداش می‌شود و

به خاطر گناه سزاوار عذاب می‌‏شود.

خداوند دارای صفات کمال است و براساس صفات کمال، فیض او بر تمام موجودات هستی و از جمله

انسان نازل می‌شود. یکی از صفات خداوند، رحمت است. چون هر یک از صفات الهی از طریق

اسباب و واسطه سرازیر می‌شود، صفت رحمت او نیز از راه‏‌های خاص بر انسان و موجودات

نازل می‌شود.

شب قدر یکی از مجاری فیض رحمت الهی است. در این شب خداوند رحمت خود را بر بندگان جاری

نموده است، همان گونه که در بسیاری اوقات دیگر مانند ماه مبارک رمضان، اعیاد و روزهای خاصی

که به عنوان «ایام الله» ذکر می‏‌شوند، رحمت بی شمار نازل می‌شود و یا توبه و وجود پیامبران و

امامان معصوم، مجاری فیض و رحمت الهی شناخته می‌شوند.

خدا بنا به حکمت و مصلحت و از همه مهم‏تر لطف خود، هر ساله چنین شبی را در مسیر انسان‏‌ها قرار

داد تا به خود آیند و فرصت توبه کردن و جبران گناهان را داشته باشد.

ز طرف دیگر چون رحمت الهی بی‌پایان است، کسی که متصل به آن شود، از فواید و برکات آن

برخوردار می‌شود. یکی از فواید آن محو تمام گناهان است، چرا که رحمت نامتناهی و بی‌پایان می‏‌تواند

گناهان انسان را که مطمئناً به اندازه رحمت خداوند نیست، از بین ببرد.

اما «شب قدر» چه شبی است؟ شب قدر در ماه رمضان واقع شده است. طبق روایات یکی از شب‌های

نوزدهم، بیست و یکم یا بیست و سوم است. در روایت وارد شده که تقدیر در نوزدهم و ابرام

(محکم کردن) در بیست و یکم و امضا در شب بیست و سوم است.

طبق روایات و گفتار بزرگان شب بیست و سوم ماه رمضان به واقع نزدیک‌تر است و اگر معینش

نکرده‌‏اند، به منظور تعظیم امر آن بوده است.

در عین حال مشخص نبودن این شب به طور کامل می‌‏تواند رحمت و لطف دیگری از خداوند باشد

که انسان بتواند در سه شب با خداوند ارتباط برقرار کرده و راز و نیاز کند و از دریای رحمت الهی

هر چه بیشتر بهره‏‌مند باشد یا اگر در یک شب نتوانست رابطه حقیقی را برقرار کند، مأیوس نباشد

و در شب‏‌های بعد جبران نماید و یا اینکه در شب‌های اوّل، مقدمات ارتباط واقعی و حقیقی را با خداوند

برقرار کرده و در شب آخر متصل به دریای با عظمت و بیکران و فیض الهی شود. در هر حال از

هر طرف که نگاه کنیم، جز رحمت و لطف خداوند نیست.

بسیاری معتقدند مخفی بودن شب قدر میان شب‌های سال یا در میان شب‌های ماه مبارک رمضان ‌برای

این است که مردم به همه این شب‌ها اهمیت دهند، همان‌گونه که خداوند رضای خود را در میان انواع‌

طاعات پنهان کرده، تا مردم به همه طاعات روی آورند و غضبش را میان معاصی پنهان کرده، تا از

همه ‌بپرهیزند. دوستانش را میان مردم مخفی کرده، تا همه را احترام کنند.

برخی از بزرگان اهل تفسیر در این باره گفته‌اند:

هر سه شب در قدر بودن مدخلیت دارد، زیرا در شب نوزده تقدیر امور می‌شود، بیست و یکم حکم

می‌شود، بیست و سوم مبرم و حتمی می‌شود.

برخی دیگر برآنند که گرچه طبق روایات متعدد، شب بیست و سوم  شب قدر است، اما اینکه در بعض

اخبار بین سه یا دو شب بیان فرموده یا هر سه شب را مدخلیت داده، براى این است که عبادت شب قدر

افضل از عبادت هزار ماه است که هشتاد و سه سال و چهار ماه است. در عبادت اول باید تخلیه کرد.

سپس تحلیه. در شب نوزده و بیست و یک شب تخلیه است که باید از گناهان و معاصى و صفات خبیث

و عقاید فاسد توبه کرد. قلب را پاک و پاکیزه نمود. خود را آماده کرد. اگر گناهان جبران دارد، جبران

کند که در شب بیست و سوم عبادات به درجه اعلى قبول برسد.

نزول فرشتگان در شب قدر به محضر امام عصر حقیقتی غیر قابل تردید است. این مسأله خاستگاه و

حیانی دارد. عرفی نیست. در قرآن کریم در این باب به روشنی سخن گفته شده: «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ

فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ»؛ در شب قدر ملائکه و روح به فرمان پروردگارشان با هر چیزى نازل مى‏‌شوند.

منابع :1.  تفسیر المیزان

2. أطیب البیان فی تفسیر القرآن

امام علی بن الحسین زین العابدین «ع» در صحیفه سجادیه  در دعای خویش هنگام ورود به ماه رمضان،

این ماه را «شهر القیام » نامیده اند . توفیق قیام در ماه مبارك رمضان خواسته معصومین (ع) بوده است

و شیعیان را هم به سوی چنین دعایی دعوت می كرده اند . پیامبر گرامی «ص » هنگام ورود ماه رمضان

می فرمود:

«حمد و ستایش خدایی را سزاست كه ما را به وسیله تو ای ماه مبارك گرامی داشت ، بار خدایا ما را به روزه

و قیام در این ماه ، نیرومند و توانا بگردان »

همچنین ایشان در خطبه ای در فضلیت ماه رمضان فرموده اند : ای مردم به تحقیق ماهی شما را فرا گرفت كه

در آن ماه شبی است كه بهتر از هزار ماه است و این ماه ، ماه رمضان است . خداوند در این ماه روزه را

واجب كرده و ثواب قیام برای نماز مستحبی در شبی از این ماه را به اندازه نماز مستحبی هفتاد شب در غیر

این ماه قرار داده است.(1)

امام زین العابدین (ع ) فرموده اند : “خدایا روزه داری در این ماه رسیدن به آرزوی قیام در این ماه را

نصیب من بگردان .(2)

قیام در این ماه آنقدر ارزشمند و مهم است كه امام زین العابدین (ع) در پایان ماه هنگام وداع با آن از خدا

می خواهد توفیق قیام در ماه رمضان آینده را نیز به ایشان عنایت كند. اینكه ماه رمضان در بیان ائمه

معصومین (ع) ماه قیام نامیده شده احتمال دارد به خاطر یكی از این موارد باشد .

1 ـ برای آن كه نمازهای مستحبی در شبهای آن بسیار خوانده می شود و سفارش زیاد بر خواندن آنها شده است .

چنانكه بسیاری از علما فرموده اند خواندن هزار ركعت نماز در شبهای آن مستحب است

پیامبر گرامی ( ص) هنگام ورود به ماه رمضان می فرمودند : ” بار خدایا برای ما در ماه رمضان بركتی

قرار ده . ما را بر روزه آن و نمازهای آن یاری فرما و آنها را از ما بپذیر ” (3)

مرحوم علامه مجلسی در جلد 97 بحار الانوار بابی جداگانه به همین نمازهای مستحبی ماه رمضان

اختصاص داده

2ـ از آن جهت كه چون سحور و خوردن سحری مستحب است و عموم مردم در دل شب برای تصمیم بر روزه

و اجابت دعوت حق بر می خیزند مرحوم شیخ صدوق در من لا یحضره الفقیه هم بابی تحت عنوان

( ثواب السحور ) آورده  كه در بر دارنده هفت روایت از معصومین ( ع)‌ است .

3 ـ از آن جهت كه به طور كلی این ماه ماه قیام برای مبارزه با نفس و وسوسه های شیطانی و حركت در

طریق سیر و سلوك معنوی و خود سازی است ـ‌كه مناسب ترین راه بركشاندن انسان به سوی مبارزات

مخلصانه و فعالیتهای سیاسی اجتماعی برای خدا و در راه خداست ـ زمینه خودسازی انقلابی در این

ماه بیشتر فراهم است .

استاد شهید مرتضی مطهری (ره ) در ارتباط با امتیاز بزرگ و ویژگی انحصاری نهضتهای الهی می گوید .

اگر ما تاریخ را بررسی كنیم به این حقیقت می رسیم كه در نهضت های مذهبی و دینی ،  در نهضت های

آسیا چنین چیزی بوده كه انبیا فرد را علیه خودش بر می انگیزند . اصلا توبه همین است توبه كه واقعا یك

حالت عالی انسانی است عبارت است از قیام انسان علیه  خودش ، یك قیام اصلاحی . من مخصوصاً یك

وقت تعبیرات قرآن در مورد توبه را جمع كردم دیدم تعبیرات خیلی عالی و عجیبی است . قراینن مكرر

می گوید : تاب و اصلح یك قیام اصلاحی از درون انسان ، قیام وجدان انسان علیه خودش ، علیه اسراف

كاریها و افراط كاری های خویش(4)

پی نوشت:

1.وسائل ج7 ص 227 بحار ج96 ص 359 ـ

2.كافی ج4 ، ص 76

3.مفاتیح الجنان ص 300

4.اسلام و مقتضیات زمان اثر استاد مطهری ـ چاپ انتشارات صدرا ج 2 ص 165

یكى از خدمات ارزشمند امام سجّاد(علیه السلام)، رسیدگى به درماندگان، یتیمان، تهیدستان و بردگان بوده است.

روایت شده است كه آن حضرت، هزینه زندگى صد خانواده تهیدست را عهده دار بود.

گروهى از اهل مدینه، از غذایى كه شبانه به دستشان مى رسید، گذران معیشت مى كردند، امّا آورنده غذا

را نمى شناختند.

پس از در گذشت على بن الحسین (علیه السلام)متوجّه شدند كه آن شخص، امام زین العابدین

(علیه السلام) بوده است.

شبانه به صورت ناشناس، انبان نان و مواد غذایى را خود به دوش مى كشید و به در خانه فقیران و

بینوایان مى برد و مى فرمود: صدقه پنهانى آتش خشم خدا را خاموش مى سازد.

اهل مدینه مى گفتند: ما صدقه پنهانى را هنگامى از دست دادیم كه على بن الحسین در گذشت.

او در طول سالها به قدرى انبان حاوى آرد و دیگر مواد غذایى را به دوش كشیده و به در خانه فقیران

برده بود كه شانه اش پینه بسته بود، به طورى كه پس از شهادت او، هنگام غسل دادن جنازه اش ،

جلب توجّه مى كرد.

على بن طاووس در كتاب اقبال الاعمال، ضمن بیان اعمال ماه رمضان مى نویسد: على بن الحسین

(علیه السلام) شب آخر ماه رمضان، بیست نفر برده را آزاد مى كرد و مى فرمود: «دوست دارم خداوند

ببیند كه من در دنیا بردگان خود را آزاد مىكنم، بلكه مرا در روز رستاخیز از آتش دوزخ آزاد سازد.»

او هیچ خدمتكارى را بیش از یك سال نگه نمى داشت، وقتى كه برده اى را در اوّل یا وسط سال به خانه

مى آورد، شب عید فطر او را آزاد مى ساخت.

بردگان سیاه پوست را مى خرید و آنان را در مراسم حجّ، به عرفات مى آورد و آن گاه به سوى مشعر كوچ

مى كرد، آنان را آزاد مى كرد و جوایز مالى به آنان مى داد.

تا آنجا كه در شهر مدینه گروه عظیمى از بندگان و كییزان، آزاد شده آن حضرت بودند و آنان هم بعد از

آزادى، پیوند معنوى خود را با امام(علیه السلام)قطع نمى كردند.

اعتکاف در اسلام یک اصل مقدس و عبادتی مستقل است و همچون نماز، حج و عمره اهمیت دارد

مهمانان خدا زمانی که معتکف می شوند هدایایی از خدا دریافت می کنند، بنابراین باید در جایی

باشند که دیگران نیز از این هدایا بهره مند شوند نه اینکه در خلوتی معتکف شوند وکسی از آنها

خبر نداشته باشد

ملت و مملکتی که اعتکاف دارد باید سرآمد جهان باشد، چون در اعتکاف هم پیام ا… به مردم

می رسد و هم پیام مردم به ا… خواهد رسید

اعتکاف برای رفع مشکلات مردم و جامعه است نه اینکه از جامعه جدا شوند، پس پیام اعتکاف

حل مشکلات جامعه است

معتکفان پس از 3 روز نه بیراهه می روند و نه راه کسی را می بندند و همین موضوع فضای

جامعه را عطرانگیز می کند، این پیام فرهنگی اعتکاف است

مسأله حجاب و عفاف و مسایل اخلاقی جامعه در همین اعتکافها حل می شود و البته همه

نسبت به امر به معروف ونهی از منکر مسؤول هستیم، ولی اعتکاف چون آب پاکی است که

مطهر جامعه است و طهارت روح می آورد و جامعه از نظر اخلاقی ایمن می شود

خداوند به ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل دستور داد 3 گروه از مهمانانش که وارد حرم

می شوند، احترام کنند و حرم را برای آنها تطهیر نمایند، آن مهمانان حجاج، نمازگزاران و

معتکفان هستندکه خدا حرم امن خود را برای این سه گروه تطهیر کرده است

جریان اعتکاف در کنار حج و عمره و نماز است و زیر پوشش هیچ یک نیست، بلکه صوم

و صلاه زیر پوشش اعتکاف است و یکی از شرایط آن محسوب می شود

اعتکاف از هدایای الهی است؛ همان طور که پیامبر اکرم (ص) تسبیح صد ذکری را

به دخترش هدیه داد، خداوند اعتکاف را به امت اسلامی هدیه داد، پس باید از آن بهره

برداری نماییم

اعتکاف چنان عظمتی دارد که یکی از شرایط و اجزای آن روزه است، این درحالی

است که روزه از زیربناهای اسلام است

اعتکاف دارای آثار مثبت و خوب اجتماعی است و این مراسم معنوی باید به گونه ای

برپا شود که جوانان زمانی که از این مراسم بیرون می آیند بدانند در نظام اسلامی

باید چگونه باشد

هر موقع روزه صحیح باشد، اعتکاف صحیح است، ولی در هر جایی نمی توان

معتکف شد و باید مساجد 4 گانه یا مسجد جامع یا مسجد جماعت باشد، البته منظور

از مسجد جماعت جایی نیست که نماز جماعت خوانده می شود، بلکه جایی است که

مورد رجوع جامعه و اکثریت مردم است و جماعتی در آن حضور دارند

اگر مسؤولان، اعتکاف سه روز ماه رجب را به ده روز ماه مبارک ارتقا دهند

فضای معنوی جامعه دو چندان و معطر می گردد

کوه صفا کنار صفای شما کم است
ذبح منا به پای منای شما کم است

من از تو پادشاهی عالم نخواستم
این چیزها برای گدای شما کم است

آماده ام که دعبل دربارتان شوم
بر شانه ام هنوز عبای شما کم است

در ثبت اسم نوکریم گیر کرده ام
وقتی که مهر کرب و بلای شما کم است

دیگر نمی شود نفس راحتی کشید
این جا چقدر حال و هوای شما کم است

ماها کجا و دست علمدارتان کجا
سرها به خیر مقدم پای شما کم است

زخم شما که خوب نشد خاک بر سرم
این گریه ها چقدر برای شما کم است

در قتلگاه لحظه ی تقطیع جسمتان
معلوم شد که چند هجای شما کم است

شعر از حسین رستمی

در پی ارتحال عالم مجاهد و پارسا حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی رضوان‌الله‌علیه، رهبر

معظم انقلاب اسلامی در پیام تسلیتی با اشاره به نقش‌آفرینی شجاعانه‌ی این یار

صادق و وفادار امام بزرگوار در همه عرصه‌های مهم کشور تأکید کردند: این انسان

بزرگ و پرهیزگار، همه جا و همه وقت در موضع یک عالم دینی و یک سیاستمدار

صادق و یک انقلابی صریح ظاهر شد و همه‌ی وزن وزین خود را در همه‌ی حوادث

این سال‌ها

در کفه‌ی حق و حقیقت نهاد.

متن پیام به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

با تأسف و تأثر اطلاع یافتیم که عالم مجاهد و پارسا حضرت آیت‌الله آقای حاج شیخ

محمدرضا مهدوی کنی رضوان‌الله‌علیه دار فانی را وداع گفته و دوستان و ارادتمندان

خود را داغدار کرده است. این عالم بزرگوار از جمله‌ی نخستین مبارزان راه دشوار

انقلاب و از چهره‌های اثرگذار و یاران صمیمی نظام جمهوری اسلامی و از وفاداران

غیور و صادق امام بزرگوار بود و در همه‌ی عرصه‌های مهم کشور در دوران انقلاب

شجاعانه و با صراحت تمام نقش‌‌آفرینی کرد. از عضویت در شورای انقلاب و سپس

تشکیل کمیته‌های انقلاب در آغاز تأسیس نظام اسلامی تا تصدی وزارت کشور

و سپس قبول نخست وزیری در یکی از سخت‌ترین دوران‌های جمهوری اسلامی،

و تا ورود درعرصه‌ی تولید علم و تربیت جوانان صالح و تأسیس دانشگاه امام

صادق(علیه‌السلام) و تا امامت جمعه تهران و سرانجام ریاست مجلس خبرگان،

همه جا و همه وقت در موضع یک عالم دینی و یک سیاستمدار صادق و یک

انقلابی صریح ظاهر شد و هرگز ملاحظات شخصی وانگیزه‌های جناحی و

قبیله‌ئی را به حیطه‌ی فعالیت‌های گسترده و اثرگذار خود راه

نداد. این انسان بزرگ و پرهیزگار، همه‌ی وزن وزین خود را در همه‌ی

حوادث این دهها سال در کفه‌ی حق و حقیقت نهاد و دردفاع از راه و سیره‌ی

انقلاب و نظام، کوتاهی نورزید.

رحمت و رضوان الهی بر روان پاک او باد.

اینجانب به خاندان گرامی و برادر عالیقدر ایشان، و به مردم ایران و روحانیت

عظیم الشأن و همه‌ی ارادتمندان و شاگردان و دست‌پروردگان آن مرحوم صمیمانه

تسلیت می‌گویم و علو درجات وی را از خداوند متعال مسألت می‌نمایم.

سید علی خامنه‌ای

۹۳/۷/۲۹

درعربستان پیش از اسلام، زن هیچ جایگاهی نداشت. زن به عنوان كنیزی كه در

خدمت مرد قرار می گرفت تا كارهای خانه اش را انجام دهد، ایفای وظیفه

می نمود.

زن در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و غیره حق دخالت و اظهارنظر نداشت.

در چنین شرایطی بود كه اسلام ظهور نمود، دیگر به جنس انسان اهمیتی نمی داد

بلكه انسانیت وی حائز اهمیت بود. زنان صاحب حق و حقوقی شدند و دیگر كمتر مورد

ظلم قرار می گرفتند. در چنین شرایطی كه دختران زنده به گور می شدند و برای زنان

در جامعه هیچ شخصیتی قائل نبودند. حضرت زهرا علیهاالسلام پا به عرصه هستی

نهاد و همگان از كارهای پیامبر(ص) نسبت به ایشان تعجب می نمودند. پیامبراكرم(ص)

با آن مقام مادی و معنوی، خم شده و دستان دختر خود را می بوسید و به او احترام

ویژه می گذاشت. البته خیلی ها به اشتباه تصور می كنند كه ارزش حضرت به خاطر

این بوده است كه ایشان دختر نبوت، همسر ولایت و مادر امامت بوده اند. حال آنكه

باید در نظر داشت كه ایشان شایستگی و ارزش آن را داشته كه در این مسندها

جای گرفته است.

با بررسی تاریخ روز مباهله پی می بریم كه خود حضرت زهرا(س) آن قابلیت را داشته

و از مقام والای معنوی برخوردار بودند كه به همراه پیامبر(ص) به مباهله می روند.

چرا كه در درگاه الهی قرب داشته و دعا یا نفرین ایشان به استجابت می رسید.

مباهله با مسیحیان نجران كار ساده ای نبود كه با هر زن و مرد عادی بتوان آن را به

اجرا درآورد بلكه افراد شركت كننده در مباهله باید به درجه ای از حق و یقین رسیده

باشند كه خدای  متعادل درخواست آنان را پاسخ گوید.

این كه حضرت صدیقه طاهره علیهاالسلام در مراسم مباهله شركت داشته، حاكی از

عظمت شخصیت ایشان می باشد.

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای:

در مجالس عزاداری ماه محرّم، این سه ویژگی باید وجود داشته باشد:

۱ ) عاطفه را نسبت به حسین‌بن‌علی و خاندان پیغمبر، (ع) بیشتر کند.

۲ ) نسبت به حادثه عاشورا، باید دیدِ روشن و واضحی به مستمع بدهد.

۳ ) نسبت به معارف دین، ولو به نحو کمی، هم ایجاد معرفت و هم ایجاد ایمان کند.

اي شيعه بزن ناله و فرياد امشب

از غربت آن غريب کن ياد امشب

مسموم شد از زهر، جواد بن رضا

در حجره ي در بسته ي بغداد امشب

ای بالانشین كه دریچه های آسمان به سمت رواقهای بارگاه تو باز می شود! تشنه شفاعت خویش

را پیاله رضایتی ببخش ودر سایه زیارت خوانی اش رضایش كن!

ای آبروی آسمان و زمین كه همه منظومه ها گرد گنبد طلایی تو در طوافند! دلهای شب زده ما را به

نور ایمان شكوفا كن و با حرف و حدیث خلوت خدا آشنا!

ای تمنای روشن آسمان! كمتر از آهوی بی پناه نیستم، مرا هم ضمانت كن! به سرا پرده خویشت

بخوانم و هم صحبت كبوتران آستانه ات كن!

ای غریب نواز! زخمهای بی شماره ام به دستهای نوازش تو محتاج است. ای تكیه گاه هشتمین كه

دقیقه ها با آهنگ نقاره خانه تو كوك می شوند!

بی پناه خویش را دریاب!

سلام من به مدينه ، به غربت صادق

سلام من به بقيع و به تربت صادق

سلام من به مدينه ، به آستان بقيع

سلام من به بقيع و کبوتران بقيع

سلام من به مزار مطهر صادق

که مثل ماه درخشد به آسمان بقيع

سلام من به تو اي ماه فاطمي بقيع

سلام من به تو اي ياس هاشمي بقيع

وصايای امام صادق عليه السلام هنگام فوت

او در لحظه  مرگ وصايایي چندي می نماید که برخي در امر امامت

برخي در زمينه مسائل خانوادگي و بخشي در مورد عامه است.

به فرزندان خود گفت: فَلا تَمُوتُنَّ اِلاُّ وَاَنتُم مُسلِموُن بکوشيد که

جز مسلمان نميريد. به کسان و خويشان فرمود: اِنَّ شَفاعَتَنَا

لاتَنالُ مَستَخِفّاَ بِالصَّلاةِ. شفاعت ما به کسي که نماز را کوچک

بشمارد نمي رسد. به خانواده خود وصيت کرد که پس از مرگش

تا چند سال در موسم حج در مني براي او مراسم عزاداري بر پا کنند.

دستور داد براي خويشان و کسان هديه اي بفرستند، حتي هفتاد

دينار براي حسن افطس از خويشان او. و حسن افطس همان

کسي است که با خنجر به امام حمله کرده بود و مي فرمود

مي خواهد آيه قرآن را در مورد صله رحم اجرا کند. درباره امام

پس از خود،امام كاظم عليه السلام را براي چندمين بار منصوب

کرد که او در آن هنگام بر اساس سندي بیست سال داشت.

بخشي از سفارش هاي  وي درباره  غسل و  كفن و قبر خود بود

که احکام اسلامي در اين زمينه وجود دارد. و بالاخره بخشي از

وصيت راجع به مردم بود که رئوس آن دعوت به وقار و آرامش،

حفظ زبان، پرهيز از  دروغ و  تهمت و دشمني، دوري از تجاوز کار،

پرهيز از حسادت و ترک معاصي و… بود.

امام صادق عليه السلام در آخرين لحظات حيات که مرگ را نزديک

ديد، دستور داد که تمام خانواده و خويشان نزديکش بر سر بالينش

جمع گردند و پس از آن که همه آنان در کنار امام حاضر شدند،

چشم بگشود و به صورت يکايک آن ها نظر افکند و فرمود:

«ان شفاعتنا لاتنال مستخفاٌ بالصلوة».

فاطمه زهرا علیهاالسلام به عنوان برترین زنان عالم هستی همواره به عنوان الگویی برتر مطرح

بوده وهست که ابعاد وجودی آن بزرگوار فراتر از حضور در زمان و مکانی خاص است .

از آنجایی که فضایل اخلاقی انسان هرگز اسیر زمان و مکان نمی‏شود ، این الگوی فضیلت‏برای

همیشه تاریخ، شایستگی پیروی و متابعت را داراست . فراگیری درس زندگی در مکتب انسان ‏ساز

این بانوی نمونه، توفیقی بس ارجمند و بزرگ است که هرکس را نصیب نمی‏شود و تنها کسانی

لیاقت‏ حضور در این وادی عشق را دارند که جان خویش را سرشار از محبت او و فرزندانش کرده باشند.

مقدم داشتن همسر بر خود

وقتی زن و مرد به عقد یکدیگر در آمدند خداوند محبت آن دو را به دل یکدیگر می‏اندازد . گویی یک

روح در دو بدن می‏شوند . و از این پس، برای گرم‏ تر کردن کانون خانواده به نکات فراوانی می‏بایست

توجه شود . از جمله آن‏ها ایثار و از خودگذشتگی است; به این معنا که برای تامین و تداوم سعادت

خانواده، دیگری را بر خود مقدم داشته، برخی از حقوق خود را نادیده بگیرد .

در یکی از روزها، صبحگاهان امام علی ‏علیه السلام به همسر عزیزش فرمود:

«فاطمه جان! آیا غذایی داری ؟

فاطمه علیها السلام پاسخ داد: نه . به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت ‏برگزید سوگند،

دو روز است که در منزل غذایی کافی نداریم، نچه بود به شما و فرزندانم دادم و خود از غذای اندک موجود،

استفاده نکردم .

امام علیه السلام با تاسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من اطلاع ندادی تا به دنبال تهیه غذا بروم؟

فاطمه ‏علیهاالسلام فرمود: «یا ابا الحسن انی لاستحیی من الهی ان اکلف نفسک ما لا تقدر علیه؛

ای اباالحسن! من از پروردگار خود حیا می‏کنم که چیزی را که تو بر ن توان و قدرت نداری، از تو درخواست نمایم .

تقسیم کار در زندگی

یکی از عوامل شادابی و تکامل خانواده‏ها تعیین حدود مسؤولیت افراد در خانواده است . البته، تعیین این

مسؤولیت‏ها بنا بر شایستگی ‏ها و توانمندی ‏هایی است که خداوند در انسان به ودیعه نهاده است .

با تقسیم کار، عدالت اجتماعی در محیط خانواده سعادت می‏فریند و زن را از دخالت در اموری که سزاوار

نیست ‏باز می‏دارد .

امام باقر علیه السلام فرمود:

«حضرت فاطمه علیها السلام کارهای منزل را با حضرت علی ‏علیه السلام این‏گونه تقسیم کردند:

خمیر کردن رد و تمیز کردن و جارب زدن منزل به عهده فاطمه باشد و کارهای بیرون منزل از قبیل جمع‏ آوری

هیزم و مواد اولیه غذایی را علی‏ علیه السلام انجام دهد» .

در این باره امام صادق ‏علیه السلام فرمود:

«این تقسیم کار با اشاره رسول خدا صلی الله علیه وآله انجام گرفت، آن‏گاه که رسول خدا صلی الله

علیه وآله فرمود: کارهای داخل منزل را فاطمه و کارهای بیرون منزل را علی ‏انجام دهد .

حضرت زهراعلیها السلام با خوشحالی فرمود: «فلا یعلم ما داخلنی من السرور الا الله باکفائی رسول الله

تحمل رقاب الرجال ؛ جز خدا کسی نمی‏داند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم; زیرا رسول خدا مرا از انجام کارهایی

که مربوط به مردان است ‏بازداشت .»  و  شاید خوشحالی آن حضرت از این جهت ‏بود که از برخورد با نامحرم به دور

خواهد ماند، چه این‏که کار کردن غیرضروری زنان و اختلاط زنان با مردان با روح تقوا بیگانه است .

رعایت ادب و احترام نسبت ‏به همسر

در روایتی آمده است آن حضرت ملاک و معیار ارزشمندی انسان را در مهربانی با همسر و نرمی

با دیگران ذکر کرده است:

«بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم ‏تر و مهربان ‏تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی

هستند که با زنان خود مهربان و بخشنده‏ است .»

تحمل مشکلات و سختی‏ها

همسرانی که امور رفاهی فراوانی به شوهران خود تحمیل می‏کنند، غافلند از این‏که توانایی‏های انسان

حد و مرزی دارد و اگر شخص نتوانست از راه مشروع توقعات همسرش را برآورده کند به ناگزیر از راه‏ های

نامشروع ن‏ها را تامین می‏نماید و چه خسارتی از این بزرگ‏تر که زن با توقعات نابجای خود، پای اموال

شبهه‏ناک و حرام را به خانه خود باز نماید . البته، فلسفه این ساده ‏زیستی را در حکایت زیر به خوبی

می ‏توان دریافت:

سلمان فارسی می‏گوید: روزی حضرت زهرا علیها السلام را دیدم که چادری وصله ‏دار و ساده بر سر دارد .

در شگفتی ماندم و گفتم: عجبا دختران پادشاه ایران و قیصر روم بر کرسی ‏های طلایی می‏نشینند و

پارچه‏ های زرین‏ به تن می‏کنند، و این دختر رسول خداست که نه چادرهای گران ‏قیمت‏بر سردارد و

نه لباس‏های زیبا!

حضرت فاطمه ‏علیها السلام پاسخ داد: «ای سلمان! خداوند بزرگ، لباس‏های زرین و تخت‏های طلایی

را برای ما در روز قیامت ذخیره کرده است .»

منابع : بحارالانوار، ج 37، ص 103 و ج 93، ص 147.

وسایل‏الشیعه، ج 14، ص 123.

نهج‏الحیاه، ص 157.

نهم ربیع الاول فرا می رسد و همه خودشان را برای جشن آماده می کنند. ما هم به تبع جامه ای که در آن زندگی می کنیم، منتظریم که این روزفرا برسد تا همرنگ و هم صدا با دیگر محبّان اهل بیت(ع)، کوچه ها را چراغانی کنیم، حجله ی امام زمان برپا کنیم، در جشن هایی که مولودی خوانده می شود شرکت کنیم و شاد باشیم از اینکه در جشن آغاز امامت اماممان شرکت کرده ایم. در سال های اخیر به خاطر رغبت فراوان و احساس مسئولیت نسبت به اینکه من هم باید برای امامم کاری انجام بدهم و دستی بر آتش داشته باشم، با چند نفر از دوستانم در هیئت متوسلین به حضرت فاطمۀالزهرا(س) هر سال در حیاط مسجد جامع حجله ی امام زمان برپا می کردیم، برای طرح سیصد و سیزده هزار صلوات ثبت نام می کردیم، اطراف مسجد را آزین بندی می کردیم و برای شب میلاد و آغاز امامت ، سخنران و مداح دعوت می کردیم. در پایان مراسم هم به همه شربت و شیرینی تعارف می کردیم و می گفتیم الحمدلله که امسال هم جشن با شکوهی برپا شد و به اصطلاح در حریم اهل بیت(ع) آبروداری کردیم.

اما آخرین سالی که در چنین حال و هوایی سیر می کردم ، بعد از اینکه با کمک دوستان، وسایل را جمع و جور کردیم، اصلاً درون خودم احساس شادی و رضایت نمی کردم و مدام یک نهیب درونی آزارم می داد. احساس می کردم تنها راهی که می تواند نجاتم دهد، تفکر و تعقل پیرامون این موضوع است که آیا آنچه را که انجام داده ایم مورد رضایت و خواست امام(ع) بوده است؟ با خودم فکر کردم که اگر امام روی این برنامه ها نظر دارند، چرا حتی اختلافات بین دوستان برطرف نشد؟ چرا مردمی که هر سال در این جشن شرکت می کردند، قبل و بعد از این برنامه ها هیچ تغییری نکردند؟ اگر به قائم آل محمد(ص) می پرداختند، چرا هیچ قیامی درون وجودشان به پا نشد؟ چرا در این مدت هیچ تحولی در من ایجاد نشد و اگر نسبت به سال گذشته ام بدتر نشده باشم، بهتر نشده ام؟ چرا هنوز رفتارهایم تغییر نکرده است؟ چرا عطش ظهور مولایم هر لحظه درون وجودم شعله نمی کشد؟ و چندین چرایی دیگر… .

هر چه با فطرتم دنبال می کردم، اصلاً رضایت و خواست امام را در این کارها نمی دیدم. تا اینکه دوستی مرا متوجه این موضوع کرد که بجای کوچه و خیابان محلّه و شهرمان، بیائیم کوچه و خیابان دلهایمان را برای امام چراغانی کنیم! تا کی می خواهیم برای امام زمان(عج) جشن آغاز امامت بگیریم و آنطور که خودمان می خواهیم و دوست داریم، در قبال ایشان رفتار کنیم؟! کی می خواهیم رفتار شیعی را جایگزین رفتار محبّانه کنیم؟! آنقدر با فهم و خواست خودمان پیش رفتیم، تا اینکه افسار حبّمان را نیز به دست شیطان سپردیم و او ما را به هرسمتی که می خواهد می کشاند! در حالی که برای امام جشن می گیریم، از امام غافلیم! در حالی که برای امام شادی می کنیم، از امام غافلیم! در حالی که به زعم خودمان داریم به اماممان می پردازیم، حجابهای درون وجودمان را در مقابل نور امام(ع) قطورتر می کنیم! به جای اینکه به اصلاح ایمانیّات، تفکرات و اخلاقیات و رفتارهایمان بپردازیم، خودمان را مشغول انجام یکسری رفتارهای کم قیمت کرده ایم! شیعه کسی است که به دنبال برپایی ظهور مولایش باشد، نه اینکه دست به زانو بنشیند به امید اینکه روزی مولایش ظهور کند. شیعه ی حقیقی کسی است که آنچنان ابعاد وجودی اش بر اساس خواست امامش شکل گرفته، که هیچ تاریکی و حجابی در مقابل نور امام درون وجودش نیست؛ مانند سلمان(ره) که امام(ع) به ایشان می فرمایند: « یا سلمان إنّ غائبنا لم یَغب » ؛ یک شیعه ی حقیقی اول به دنبال ظهور امام درون وجود خودش می گردد!

با خودم فکر کردم که چگونه می توانم کوچه های دلم را برای امام چراغانی کنم! مگر می شود بدون اتصال به منبع نور، چراغی را روشن کرد؟! مگر بجز امام در عالم نوری هست که بتوانم با اتصال به آن ، وجودم را نورانی کنم؟! اگر حتی یکی از ایمانیّات من جزء ایمانیات مهدوی باشد، همان یک ایمان می شود چراغی که وجودم را روشنی خواهد بخشید! پس تا ایمانیاتم، تفکراتم، اخلاقیاتم و رفتارهایم مهدوی نباشد، هیچ چراغی درون وجودم روشن نخواهد شد و هیچ تاریکی و ظلمتی از وجودم رخت بر نخواهد بست !!!….

خدایا ایمانیّاتمان را ایمانیّات مهدوی قرار بده!

خدایا تفکراتمان را تفکرات مهدوی قرار بده!

خدایا اخلاقیاتمان را اخلاقیات مهدی قرار بده!

خدایا ما را جزء برپا کنندگان ظهور مولایمان قرار بده!

اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم

آقا جان چه قدرغریبانه به شهادت رسیدید.آقا جان روز شهادت شما شیعه یک مصیبت ندارد بلکه دو مصیبت همزمان دارد یکی از آن مصیبتها شهادت جانسوز و غریبانه ی شماست و دیگری غیبت فرزند بزرگوارتان که سالهاست پشت پرده ی غیبت  منتظر یارانش مانده است.

آقا جان شرمنده ام که فقط حرف می زنیم در حالیکه فرزند دلبندتان غریبانه هنوز در پس پرده ی غیبت هستند و این همه تقصیر ماست

تقصیر ماست غیبت طولانی شما

بغض گلو گرفته ی پنهانی شما

بر شوره زار معصیتم گریه می کنی

جانم فدای دیده ی بارانی شما

یا امام حسن عسگری(ع) از روی شما شرمنده ایم

که فرزندتان سالها منتظر 313 یار است اما ما…

به خدا شرمنده ایم اما نمی دانیم این شرم تا کی ادامه دارد؟!!

پیامبر خدا^(ص)فرمود:اُطلبواالعلم؛فانّه السّبب بَینکُم وبین الله عَزّوجلّ.

علم بیاموزید؛ زیرا علم، رشته پیوند میان شما و خداوند عزوجل است.

الامالی للمفید:1/29

امام حسن مجتبی^{(علیه  السلام)} فرمود: مَن عَبدالله عَبد الله لَه کُلَّ شَیءٍ.

هرکه خدا را بندگی کند خداوند همه اشیاء را بنده او گرداند.

تنبیه الخواطر:108/2

امام رضا^{(علیه السلام)} فرمود:علیکم بسلاح الانبیاء،فقیل:وما سلاح

الانبیاء؟قال:الدعاء.

بر شما باد به سلاح پیامبران، عرض شد سلاح پیامبران چیست؟ فرمود: دعا

الکافی،5/468/2

لبخند فریب‌گرانه دشمن نباید کسی را دچار خطا کند/ ملت متکی به قدرت درونی از اخم و تحریم دشمن متلاطم نمی‌شود/ دولت و کنگره امریکا تحت تسلط سرمایه‌داران و کمپانی‌های رژیم نامشروع صهیونیستی هستند (۱۳۹۲/۰۸/۱۲ - ۱۱:۲۲)

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (یکشنبه) در آستانه روز ملی مبارزه با استکبار در دیدار پرشور هزاران نفر از دانشجویان و دانش آموزان، با بیان تحلیلی مهم از ریشه های دشمنی استکبار با ملت ایران ضمن اعلام حمایت جدی و محکم از مسئولان پرتلاش مذاکرات جاری تأکید کردند: سوابق عملکرد امریکا نشان می دهد موضوع هسته ای تنها بهانه ای برای ادامه دشمنی با ایران است. لبخند فریب گرانه دشمن کسی را دچار خطا نکند. اگر از مذاکرات نتیجه گرفته شود چه بهتر اگر نه، اثبات این توصیه مکرر است که برای حل مشکلات باید نگاه به درون داشته باشیم.
حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به سه حادثه تاریخی روز 13 آبان، گفتند: تبعید امام (ره) در سال 1343 به دلیل سخنرانی ایشان بر ضد کاپیتولاسیون که به مأموران و نظامیان امریکایی در ایران، مصونیت قضایی می بخشید، کشتار بیرحمانه دانش آموزان در تهران به دست مأموران رژیم دیکتاتورِ مورد حمایت امریکا در سال 1357 و حرکت متقابل و شجاعانه دانشجویان در تسخیر سفارت امریکا در سال 1358، هر سه، به نحوی به دولت امریکا مربوط است، و به همین علت روز 13 آبان روز ملی مبارزه با استکبار نامگذاری شده است.
ایشان سخنان خود را با تبیین واژه قرآنی استکبار ادامه دادند اما پیش از آن یک نکته را متذکر شدند و افزودند: جوانان مؤمن و شجاع دانشجو که در سال 1358، سفارت امریکا را تسخیر کردند، حقیقت و هویت واقعی این سفارتخانه را که در واقع لانه جاسوسی بود، کشف کردند و در مقابل دیدگان مردم دنیا قرار دادند.
رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: در آن روز، جوانان ما نام سفارت امریکا را لانه جاسوسی گذاشتند و امروز بعد از گذشت بیش از سه دهه، سفارتخانه های امریکا در کشورهای اروپایی که شرکای امریکا هستند، لانه جاسوسی نامگذاری می شود که این موضوع نشان می دهد جوانان ما بیش از سی سال، از تقویم تاریخ دنیا جلوتر بودند.
رهبر انقلاب اسلامی، همه جوانان را به تحلیل صحیح و دقت در موضوع مبارزه با استکبار توصیه کردند و افزودند: جوانان اول انقلاب نیازی به تحلیل در مورد مبارزه با امریکا نداشتند زیرا ظلم و ستم امریکا و حمایت آن از رژیم بی رحم طاغوت را دیده بودند اما جوان امروز باید با تحقیق و تحلیل درست دریابد که چرا ملت ایران با استکبار و رویکردهای امریکا مخالف است و دلیل بیزاری ملت ایران از امریکا چیست؟
رهبر انقلاب اسلامی سپس به بیان چند نکته مهم و اساسی درباره مسائل جاری با امریکا، پرداختند. ایشان، ضمن حمایت از مجموعه مسئولان و مذاکره کنندگان با پنج به علاوه یک، تأکید کردند: اینها فرزندان انقلاب و مأموران جمهوری اسلامی هستند که با تلاش فراوان در حال انجام دادن مأموریت سخت خود می باشند و «هیچ کس نباید آنها را تضعیف کند، مورد توهین قرار دهد یا سازشکار بداند».
ایشان تفاوت وضع هسته ای امروز ایران با یک دهه قبل را تفاوت از زمین تا آسمان خواندند و ضمن اعلام حمایت جدی و محکم از مسئولان مسائل جاری با امریکا افزودند: به مذاکرات جاری خوش بین نیستم چرا که معلوم نیست نتایجی را که ملت انتظار دارد به همراه بیاورد اما معتقدیم این تجربه ایرادی ندارد به شرط اینکه ملت بیدار باشد و بداند چه اتفاقی دارد می افتد.
رهبر انقلاب با انتقاد شدید از برخی عناصر «تبلیغات چیِ ساده لوح یا مغرض» افزودند: بعضی با خط گیری از رسانه های بیگانه در تلاشند با گمراه کردن افکار عمومی، اینگونه القا کنند که اگر در مسئله هسته ای تسلیم شویم، همه مشکلات اقتصادی و غیر اقتصادی حل می شود.
ایشان در اثبات بطلان این ترفند تبلیغاتی، به توطئه ها و طرحهای ضد ایرانی امریکا قبل از مطرح شدن بحث هسته ای ایران استناد کردند و از همه ملت بویژه جوانان دانشجو و دانش آموز خواستند که در این زمینه تفکر و تأمل کنند.
رهبر انقلاب اسلامی تأکید کردند: دشمنی امریکایی ها با جمهوری اسلامی به این علت است که ملت ایران با رد خواستهای آنها، معتقد است امریکا علیه ایران هیچ غلطی نمی تواند بکند.
ایشان افزودند: امریکا با موجودیت جمهوری اسلامی و با «نفوذ و اعتبار و اقتدار نظام منتخب ملت ایران»، مخالف است. همانگونه که اخیراً یکی از سیاستمداران و عناصر فکری امریکا به صراحت اعلام کرد ایران چه اتمی باشد چه نباشد خطرناک است چرا که دارای نفوذ و اقتدار است و به قول خودشان هژمونی ایران بر منطقه حاکم شده است.
حضرت آیت الله خامنه ای در جمع بندی این بخش از سخنانشان تأکید کردند: مسئله هسته ای بهانه است و امریکاییها زمانی از خصومت دست بر می دارند که ملت ایران، به ملتی منزوی، بی اعتبار، و بی احترام تبدیل شود.
رهبر انقلاب اسلامی در عین حال گفتند: توصیه قبلی خود را یک بار دیگر تکرار می کنم؛ نباید به دشمنی که لبخند می زند، اعتماد کرد.
حضرت آیت الله خامنه ای خاطرنشان کردند: توصیه من به مسئولین عرصه دیپلماسی و مذاکره این است که مراقب باشید، لبخند فریب گرانه دشمن، شما را دچار اشتباه و خطا نکند.
رهبر انقلاب اسلامی گفتند: ما از روز اول گفتیم، اکنون هم می گوییم و در آینده نیز خواهیم گفت که ما رژیم صهیونیستی را یک رژیم نامشروع و حرام زاده می دانیم.
ایشان با اشاره به هوشیاری ملت و مسئولان خاطرنشان کردند: ما از هر اقدام مسئولان که در جهت مصلحت کشور باشد، حمایت می کنیم اما این توصیه را هم به مردم و مسئولان و بویژه جوانان، داریم که چشم های خود را کاملاً باز کنید زیرا تنها راه رسیدن به اهداف ملت، حفظ آگاهی و هوشیاری است.
رهبر انقلاب اسلامی در پایان گفتند: امیدواریم با لطف و عنایت الهی، جوانان با روحیه شاداب خود، کشور را تحویل بگیرند و با ابتکارهای خود، آن را به قله ها برسانند.

دین، چیزی کم داشت و فاصله‌اش تا کامل شدن، علی (علیه‌السلام) بود…

وقتی دستان محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و علی (علیه‌السلام) در آسمان اوج گرفت و به هم رسید، برکه کم‌جان غدیر،

اشک شوق جاری کرد.غدیر، همه‌ی همهمه‌ها را می‌شنید: «بیعت می‌کنیم با دل‌های خود و جان‌های خود و دست و

زبان خود…گیسوان بلند نخلستان‌ها در هوای علی (علیه‌السلام) وزیدن گرفت.گل ازروی گل شکفت و دل‌های خسته

و بی‌رمق روزگار،سرشار از شادمانی شد.

پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند تاجایگاهی فراهم کنند تا حتی کوته‌ بین‌ترین انسان‌ها،قامت آسمانی ودل‌انگیزحضرت

راببینند؛ تا آن‌گاه که دست نورانی حضرت، امانت ولایت را به دستان با کفایت امامت می‌سپارد، همه شاهد باشند.

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بازوی علی (علیه‌السلام) را گرفت و بالا برد. آسمان، هم‌پای او قد کشید…

سروها، خودشان را بالا کشیدند…

رسول خاتم، در گوش جهانیان زمزمه می‌کرد: «هر کس من پیشوای اویم، علی (علیه‌السلام) پیشوای اوست…»

جبرئیل فرود آمد. بوی خوش پیامش، زمین را عطرآگین کرد. خدا، او را با عهد بزرگی فرستاده بود؛ عهد ولایت.

زیرا كه هیچ‌گاه، زمین، بی‌حجت نمی‌ماند…

خجسته باد پیوند «نبوت» و «امامت» در نقطه اوجی به نام غدیرخم که غدیر، گره محکمی است برای رشته دیانت.

غدیر خم، عید تکمیل رسالت مبارک…

عيد قربان كه پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهي و شعور) و منا (سرزمين آرزوها، رسيدن به عشق) فرا مى رسد، عيد رهايى از تعلقات است. رهايى از هر آنچه غيرخدايى است. در اين روز حج گزار، اسماعيل وجودش را، يعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنيوى پيدا كرده قربانى مى كند تا سبكبال شود.
صداي پاي عيد مي آيد. عيد قربان عيد پاك ترين عيدها است عيد سر سپردگي و بندگي است. عيد بر آمدن انساني نو از خاكسترهاي خويشتن خويش است. عيد قربان عيد نزديك شدن دل هايي است كه به قرب الهي رسيده اند. عيد قربان عيد برآمدن روزي نو و انساني نو است.
… و اكنون در منايي، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي. اسماعيل تو كيست؟ چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ موقعيتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاكت؟ … ؟
اين را تو خود مي داني، تو خود آن را، او را - هر چه هست و هر كه هست - بايد به منا آوري و براي قرباني، انتخاب كني، من فقط مي توانم ” نشاني ها “يش را به تو بدهم:
آنچه تو را، در راه ايمان ضعيف مي كند، آنچه تو را در “رفتن"، به “ماندن” مي خواند، آنچه تو را، در راه “مسئوليت” به ترديد مي افكند، آنچه تو را به خود بسته است و نگه داشته است، آنچه دلبستگي اش نمي گذارد تا “پيام” را بشنوي، تا حقيقت را اعتراف كني، آنچه ترا به “فرار” مي خواند، آنچه ترا به توجيه و تاويل هاي مصلحت جويانه مي كشاند، و عشق به او، كور و كرت مي كند، ابراهيمي و “ضعف اسماعيلي” ات، ترا بازيچه ابليس مي سازد.
… و اكنون در منايي، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي. اسماعيل تو كيست؟ چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ موقعيتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاكت؟ … ؟ در قله بلند شرفي و سراپا فخر و فضيلت، در زندگي ات تنها يك چيز هست كه براي به دست آوردنش، از بلندي فرود مي آيي، براي از دست ندادنش، همه دستاوردهاي ابراهيم وارت را از دست مي دهي، او اسماعيل توست، اسماعيل تو ممكن است يك شخص باشد، يا يك شيء، يا يك حالت، يك وضع، و حتي، يك ” نقطه ضعف"!هرچه هست مراقب باش اگر در راه خدا قربانی  نگردد، خدای نکرده در راه غیر دین قربانی نشود.

خدایا یاری مان کن اسماعیل وجودمان را در راهت قربانی کنیم.

امام محمد باقر(علیه السلام) فرمود: من أحَبِّ عِبادِ اللهِ إلَي اللهِ المُحسِنُ التَّوَّابُي

یکی از محبوبترین بندگان خدا در نزد خداوند کسی است که نیکوکار وبسیار توبه کننده باشد.
(جهاد با نفس، ح 836)

علی جان!
شریک زندگی‏ ام
زهرایت آمده است تا دستانش را وقف نوازش روح زخمی‏ات کند تا آثار رنج‏های زندگی از خاطرات محو شود.
او از طرف خدا آمده است تا در تنهایی‏های مردانه‏ ات، با تو هم گریه شود.
مگر نه آنکه فرموده‏ اند «جهاد زن، خوب همسرداری است».
زهرای تو، نیت خیر کرده است تا در این جهاد الهی، توفیق شهادت بیابد و نزد خدای عشق روسپید شود.
او هرگز از تو چیزی نخواهد خواست که تو را به سختی بیندازد و یا از توانت فراتر باشد تا فاطمه‏ ات علیهاالسلام هست، اجازه نخواهد داد که شانه‏های مهربانت از اندوه بلرزد و چشمان نازنینت به اشک، تر شود.
زهرا علیهاالسلام در کنارت می‏ماند، تا وقتی که تازیانه‏ ها میان دست او و تو فاصله بیندازد.

“مفقودین عزیز محور دریای بیکران خداوندی اند.فقرای ذاتی دون در

حسرت مقام والایشان در حیرتند.از شهدا که نمی توان چیزی گفت شهدا

در قهقهه مستانه شان ودر شادی وصولشان عند ربهم یرزقونندوازنفوس

مطمئنه ای هستند که مورد خطاب: « فأدخلی فی عبادی وأدخلی جنتی

پروردگارند.»شهادت در راه خدا مسئله ای نیست که بشود با پیروزی

درصحنه های نبرد مقایسه کرد.مقام شهادت خود اوج بندگی وسیرو

سلوک درعالم معنویت است.سربازان اسلام اگر چه نامدار باشند،در

این جهان گمنامند.نامدارترین سربازفداکاراسلام،امیرالمؤمنین علی^(ع)

است و اوگمنام ترین سرباز اسلام است.” امام خمینی(ره)

گمنامی یک انتخاب است نه یک اتفاق! انتخاب یک روش! که در این انتخاب،کوثر قرآن حضرت زهرا(س) الگویی

برای تمامی شهدای گمنام این سرزمین قرار گرفتند…گفتند:ای رسول خدا تو ما را از بدبختی وفلاکت نجات دادی. و

ما را به سرمنزل مقصود رساندی.اجر مزد ورسالت تو چیست؟ فرمود: من اجر ومزدی از شما نمی خواهم.فقط اهل

بیت من…!دوستی وپیروی از آنها شما را نجات خواهد داد.قرآن واهل بیت را ازخود به یادگارمی گذارم.بارها جلوی

درب خانه دخترش می ایستاد و می فرمود:السلام علیکم یا اهل بیت النبوه،امتش این کلمات رامی شنیدند و بازگو می

کردند.اما…پس چه شد آن هنگامی که نیمه های شب به همراه ولی خود امیرالمؤمنان علیه السلام راه افتادند.با آنها اتمام

حجت کردند.مگرنبودید در غدیر خم.مگر بیعت نکردید.مگر…چه جوابی داشتند؟! مگر دنیاطلبی و عدالت خواهی در

یک دل جمع میشود.به راستی اگر رسول خدا(ص) اینقدر سفارش کوثر خود را نکرده بود چه می کردند؟!سال هاست

که آن دوران گذشته اما غاصبین ولایت امیرالمؤمنین (ع) با این سؤال مواجه هستند:چرا مزار کوثر قرآن ،تنها دختر

رسول خدا(ص) فاطمه زهرا(س) مخفی است؟

براستی گمنامی عصمت کبرای الهی پرچمی است که تا ابد برافراشته خواهد ماند. تا

زمانی که فرزندعزیزش حضرت بقیة الله الاعظم(عج) از پرده غیبت خارج شده وانتقام

مظلومیت او را بستاند.

ان شاءالله

ماهنامه داخلی مؤسسه غدیر پژوهی

سلام بر تو ای ملکوت فروتن خداوند در سرزمین من ؛ سلام بر تو ای پاره ی پیکر پیامبر^(ص) ؛

سلام برتوای سلطان سرزمین مهر؛ سلام بر توای مولای مهربان و بیکران؛ آقا جان! نامت برای

من همواره قرین خاطراتی است که از نور آکنده است. رواق های دل گشای مزارت وکاشی هایی

که نور آفتاب جمالت درآن ستاره های درخشان تلالو می باشد و سنگ هایی که پرسخن ترین سنگ

های عالمند و با تمام زائران تو رازمی گویند وحوض هایی که فواره های معرفت آدمیان در آن می

جوشند و گلدسته هایی که اشاره ی همیشه ی توست به آسمان الهی

شهيد آيه الله دستغيب در كتاب داستانهاي شگفت‌انگيز  خود مي‌نويسد:

مرحوم حاج شيخ محمد جواد بيد آبادي نقل كرد كه وقتي آن بزرگوار به قصد زيارت حضرت رضا ^{عليه‌السلام}

و توقف چهل روز در مشهد مقدس به اتفاق خواهرش از اصفهان حركت نموده و به مشهد مشرف شدند.

چون هجده روز از مدت توقف، در آن مكان شريف گذشت، شب، آن حضرت در عالم واقعه به ايشان امر

فرمودند :فردا بايد به اصفهان برگردي؛ عرض مي‌كند:

مولاي من! قصد توقف چهل روزه در جوار حضرت ^{عليه‌السلام} كرده‌ام و هنوز هجده روز بيشتر نگذشته

است.امام عليه‌السلام فرمود:

چون خواهرت از دوري مادرش دلتنگ است و از ما مراجعتش را به اصفهان خواسته براي خاطر او بايد

برگردي.آيا نمي‌داني كه من زوارم را دوست مي‌دارم؟

چون مرحوم حاجي بيدار مي‌شود، از خواهرش مي‌پرسد كه از حضرت رضا ^{عليه‌السلام} روز گذشته چه

خواستي؟

گفت:چون از مفارقت مادرم سخت ناراحت بودم،به آن حضرت شكايت كرده،درخواست مراجعت نمودم.

گفت: خواهرم! غمگين مباش؛ حضرت رضا عليه‌السلام به من دستور دادند كه فردا به اصفهان برگرديم.

ناراحت نباش.

برگرفته از کتاب ۵۳ داستان از كرامات حضرت رضا عليه‏السلام

حضرت سيد امير احمد^{(علیه السلام)} ملقب به شاهچراغ و سيدالسادات الاعاظم، فرزند بزرگوار امام موسي كاظم^{(علیه السلام)} است. در فضیلت احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} سخن بسیار است. به طور کلی از آنچه نسب شناسان، علمای رجال، محدثان، محققان، مورخان،‌ مولفان و نویسندگان در خصوص احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} و فضایل وی نوشته اند،‌ بر می آید که او کریم، شجاع، فاضل،‌ صالح، پرهیزگار، صاحب ثروت و منزلت، بزرگوار و با عزت بوده و نزد پدرش منزلتی خاص داشته است. شب ها تا صبح به عبادت مشغول بود، با قلم خود، ‌قرآن بسیار نوشت و شخصی موثق و راوی احادیث زیادی از نیای خود بود.

شیخ مفید علیه الرحمه در کتاب خود بنام ((ارشاد)) در شرح حال حضرتش می فرماید:حضرت احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} جلیل القدر،‌ کریم و پرهیزگار بود و حضرت موسی بن جعفر^{(علیهما السلام)} او را دوست و مقدم می داشت و مزرعه خود که معروف بود به «بسیره»، به او بخشید و گویند حضرت احمد بن موسی رضی الله عنه هزار بنده خرید و در راه خدا آزاد نمود. حسن بن محمد بن یحیی برای من حدیث کرد از جدش که گفت: شنیدم از اسماعیل فرزند حضرت موسی بن جعفر^{(علیهما السلام)} که می گفت: پدرم با فرزندان خود از شهر مدینه بسوی برخی از اموال خود بیرون رفت و با احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} بیست مرد از خدمتگزاران و خادمین پدرم همراه بودند و چنان مراسم احترام و ادب نسبت به آنجناب بجای می آوردند که هرگاه احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} می نشست آن بیست تن می نشستند و چون برمی خاست بپا می ایستادند. در چنین شرایطی پدرم احمد را قلباً چنان دوست می داشت و باطناً به وی مهر می ورزید که چون احمد از پدر غافل می گردید پدرم مخفیانه با گوشه چشم بر او نگاههای گرم و محبت آمیز می نمود و چشم از وی برنمی داشت و ما متفرق نمی شدیم تا اینکه احمد از جمع ما خارج نمی گشت.محمد کشی در کتاب خود، احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} را یکی از فضلای عصر خود نام می برد و او را از محدثانی می شمارد که احادیث زیادی از پدر و اجداد بزرگوارش نقل کرده و می نویسد که: احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} به دست مبارک خویش، قرآن کریم را نوشته است.سید محسن امین، در اعیان الشیعه به نقل از محمد بن هارون موسی نیشابوری(محدث نیشابوری) در کتاب لُبّ الانساب، ضمن شرح فضایل احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} می نویسد:… و گفته می شود که احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} سه هزار بنده داشت و هزار بنده را آزاد کرد و هزار قرآن با دست مبارکش نوشت و او با عزت و بزرگوار و دارای منزلتی بزرگ بود. و احادیث بسیاری از پدر و اجدادش حکایت کرده است.

نهالى كه در بوستان امامت برويد و از آب عفاف و نور فضيلت سيراب شود و توان بگيرد و با گذشت زمان خود به

شاخه اى پربار وزيبا از ” شجره طيبه ” دودمان رسول تبديل گردد ،اگر ” كريمه اهل بيت ” نام نگيرد،پس چيست؟

اين دختر فرزانه كه به ” فاطمه معصومه ” مي شناسيمش ، در روز اول ذي القعده سال 183 هجرى در مدينه ديده

به دنيا گشوده است د رخانه اي كه پدرى چون “امام كاظم ” (ع) و برادري چون رضا (ع) در آن مي زيسته،بزرگ

مي شود . نام مادرش را ” خيزران ” ، يا ” نجمه ” يا ” اروي” دانسته اند ، كه كنيزي است لايق و پاك ، و چون

حضرت رضا (ع)را به دنيا مي آورد،” طاهره ” ناميده مي شود. فاطمه معصومه دردامان ايمان و پاكي رشد مي كند

و در چشمه عفاف و عصمت و علم و حكمت،به طهارت روح و جان مي رسد.نسب وتبارش نبوي وفاطمي وعلوي

است.از طرف مادر به امام مجتبي (ع) واز طرف پدر به امام حسين (ع) مي رسد عبادت وادب،شاخ وبرگ روييده

براين ” سروِ پاكدامني ” است.ويژگيهاي روحي و خصايص فردي سبب شده كه با لقب ” كريمه اهل بيت ” درزبان

عالمان وفقيهان شيعه ياد شود.لقبي كه ازميان بانوان اهل بيت،تنها به اواختصاص يافته است.لقبهاي ديگرش نيز،

هر يك گوياي كمالات والاي اوست ؛ از جمله ” محدّثه ” ، ” عابده ” ،‌ ” مقدامه” و ” معصومه ” ،كه هم نامها و

لقبهايش و هم ارزشها وفضايلش ، يادآور مادر والا قدرش ،عصمت هستي و حبيبه خدا،حضرت زهرا (س) ست.

از ميان دختران امام كاظم (ع) اين بانو با فضيلت ترين آنان به شمار مي رود .از جمله فضيلت هاي اين بانو ، ”

مقام شفاعت ” است . در روايتي از امام صادق (ع) تصريح شده است كه با شفاعت آن حضرت ، عدّه بسياري از

شيعيان وارد بهشت مي شوند .

دوست‏ خوب يكى از سرمايه‏ هاى بزرگ زندگى و از عوامل خوشبختى آدمى‏ است و انسان در انس با

دوست احساس مسرت مى‏ كند وشادمانى ونشاط را درگروهمنشين با رفيق مى ‏داند.«رفيق شايسته‏»،

براى جوان جايگاه خاص خويش را دارد و اهميت ‏آن به گونه‏اى است كه در شكل دهى شخصيت او

نقش بزرگى ايفا كرده،اولين احساسات واقعى نوع دوستى را در وى ايجاد مى‏ كند.جوان از يك سو به

كشش طبيعى و خواهش دل،عاشق دوستى ورفاقت‏ است و به ايجاد عميق‏ترين روابط دوستانه با يك يا

چند نفر ازهمسالان خود هست و از طرف ديگر براثراحساسات ناسنجيده وعدم ‏نگرش عقلانى ممكن

است دردام رفاقت ‏با دوستان نادان و تبهكارافتد;ازاين روخطروجود دوستان بد و ناپاك، اين نگرانى

‏ را در جوان ايجاد مى‏ كند كه «چگونه يك دوست‏ خوب و يكدل راانتخاب كنم؟»

امام صادق(ع) رفقا را سه نوع مى ‏داند:

1- كسى كه مانند غذا به آن نياز هست و آن «رفيق عاقل‏» است.

2- كسى كه وجود او براى انسان به منزله بيمارى مزاحم و رنج‏آور است و آن «رفيق احمق‏» است.

3- كسى كه وجودش به منزله داروى شفا بخش است و آن «رفيق روشن‏بين و اهل خرد» است.

شيوه انتخاب دوست در نگاه پيشواى ششم، اين گونه است:

«رفاقت، حدودى دارد، كسى كه تمام آن حدود را دارا نيست، كامل‏ نيست، و آن كس كه داراى هيچ

يك از آن حدود نيست، اساسا دوست‏ نيست:

1- ظاهر و باطن رفيق، نسبت‏ به تو يكسان باشد.

2- زيبايى و آبروى تو را جمال خود بيند و نازيبايى تو را نازيبايى خود بداند.

3- دست‏ي افتن به مال يا رسيدن به مقام، روش دوستانه او رانسبت‏ به تو تغيير ندهد.

4- در زمينه رفاقت، از آنچه در اختيار دارد، نسبت‏ به تومضايقه ننمايد.

5- تو را در مواقع گرفتارى و مصيبت ترك نگويد.»

«دوست آينه تمام نماى دوست‏» است و دو دوست مثل دو دست‏ اند كه آلايش يكديگر را مى ‏شويند

و به فرموده امام صادق(ع): «كسى كه ‏ببيند دوستش روش ناپسندى دارد واورا بازنگرداند، با آنكه

توان ‏آن را دارد، به او خيانت كرده است.»

امام صادق(ع) ضمن تاكيد فراوان به‏ انتخاب دوست ‏خوب و پايدارى ‏در اين دوستى، جوانان را از

رفاقت‏ با نادان و احمق پرهيزمى ‏دهد:«كسى كه از رفاقت ‏با احمق پرهيز نكند، تحت تاثير

كارهاى‏ احمقانه وى قرار مى‏ گيرد و اخلاقش همانند اخلاق ناپسند اومى ‏شود.»

در فرهنگ نورانى حديثى ما، جوانان را از رفاقت‏ با «بدنامان‏»برحذر داشته، آنان را به دورى از

دوستان خائن و متجاوز وسخن چين ترغيب مى ‏سازند، امام صادق(ع) مى ‏فرمايد:«از سه طائفه

مردم كناره‏ گيرى كن و هرگز طرح دوستى و رفاقت‏ با آن مريز; خائن، ستمكاروسخن چين. زيرا

كسى كه براى تو به ‏ديگرى خيانت كند، روزى نيز به تو خيانت‏ خواهد كرد و كسى كه ‏براى تو به

ديگران ظلم و تجاوز كند، به تو نيز ظلم خواهد كرد وكسى كه از ديگران نزد تو سخن چينى كند،

عليه تو نيز نزد ديگران ‏نمامى خواهد نمود.»

راه و «رسم رفاقت‏» در ثبات و پايدارى دوستى مؤثر است، گوشه‏ ای از شيوه آن را در

كلام امام صادق(ع) مى‏ نگريم:

«كمترين حق آن است كه: دوست‏ بدارى براى او چيزى كه براى خود دوست مى ‏دارى. كراهت

داشته ‏باشى در حق او، از آن‏چه براى خود كراهت دارى. از خشم اوبپرهيزى، به دنبال رضا و

خشنودى او باشى. باجان ومال وزبان ودست و پايت اورا كمك كنى.مراقب وراهنماى او وآيينه او

باشى.سوگندش را قبول كنى،دعوتش را اجابت نمايى،هرگاه بيمارشد، به عيادتش بروى وهرگاه

فهميدى حاجتى دارد، قبل از اين كه ‏بگويد، آن را انجام دهى، و وى را ناگزير نكنى كه انجام كار

رااز تو درخواست كند…»

منبع: ماهنامه كوثر، تیر 1379، شماره 40

روزی حضرت امام رضا علیه السّلام رو به حضرت عبدالعظیم علیه السّلام فرمود وچند توصیۀ

راهگشای اخلاقی به او آموخت تا به شیعیان و یاران ابلاغ کند .متن فرمایش چنین بود :

ای عبدالعظیم ،سلام مرا به دوستان برسان و به آنها بگو :

* شیطان را به دلهای خویش راه ندهند .

* درگفتار خویش ، راستگو باشند و امانت را ادا کنند.

* از جدال و نزاع بیهوده ای که سودی برایشان ندارد دوری کنند و خاموشی را پیشه خود سازند .

* به همدیگر روی آورند و به دیدار و ملاقات هم بروند « فان ذلک قربة الیَّ» زیرا اینکار موجب

نزدیکی به من است .

* آنان خود را به دشمنی و بدگویی با یکدیگر مشغول نسازند ، زیرا با خود عهد کرده ام که اگر کسی

چنین کاری انجام دهد و دوستی ازدوستانم را ناراحت کند یا به خشم آورد ، خداوند را بخوانم تا او را

در دنیا با شدیدترین عذابها مجازات کند و در آن سرا نیز از زیانکاران خواهد بود.

* به ایشان بگو : همانا پروردگار نیکوکارانشان را آمرزیده و از خطای گنهکارانشان درگذشته است ،

مگر کسانی که به خدا شرک ورزیده یا دوستی از دوستانم را آزرده ، یا کینه آنها را با دل بگیرد .

بدرستی که خداوند او را نخواهد بخشید تا آنکه از کردار ناشایست خویش دست بکشد ، هر گاه از

این اعمال نادرست دوری گزیند ، آمرزش خدا را شامل خود گردانیده است وگرنه ، روح ایمان از

قلبش بیرون رفته و از ولایت ما خارج گشته است و بهره ای از ولایت ما نخواهد برد « و اعوذبک

من ذلک »

رازها داری درون سینه پنهان ای بقیع

نیست چشمی که نباشد بر تو گریان ای بقیع

گر شود روزی سکوت خویشتن را بشکنی

هستی از غم می شود بی تاب و حیران ای بقیع

لاله و یاس و شقایق پرپر از باد خزان

خفته در آغوش تو از باغ جانان ای بقیع

مجتبی^(ع) دلبند زهرا^(س) با دل صد چاک او

گشته از زهر جفا نزد تو مهمان ای بقیع

باقرالعلم النبی^(ع) و صادق^(ع)و سجاد^(ع) را

همچو جان بنموده ای در خویش پنهان ای بقیع

خلق می گویند زهرا^(س) خفته در آغوش تو

ریخته بر روی تو اشک فراوان ای بقیع

ای زمین مهمان نوازی کن شکسته پهلویش

پشت درب خانه از بیداد عدوان ای بقیع

بازوی او زخمی و رخساره اش باشد کبود

رحم کن قلب پیغمبر^(ص) را مسوزان ای بقیع

حضرت پیغمبر^(ص) از نزدیک باشد ناظرت

بیش از این هرگز مکن او را پریشان ای بقیع

روزگاری گنبد و گلدسته هایی داشتی

آب بستند و تو را کردند ویران ای  بقیع

درب های تو برروی زائرانت بسته است

نیست راحت بهر دیدار تو مهمان ای بقیع

کاش می شد مهدی زهرا^(عج) زغیبت می رسید

تا که می شد جلوه گر آن قبر پنهان ای بقیع

عالم امکان رها می شد زجور ناکسان

خاک کویت می شد از نو چون گلستان ای بقیع

گرچه داری قلبی از آتش فروزانتر ولی

می شود هر قلب سوزان در تو درمان ای بقیع

ای نگین حلقه ی عالم زغربت غم مخور

عاقبت روزی شود رنج تو پایان ای بقیع

خداوندا !ما به سویت توبه می کنیم در روز عید فطر که آن

را برای اهل ایمان،روز عید وشادی قرار دادی وبرای اهل

دین خودروزاجتماع وهمیاری مقررنمودی،توبه از گناهانی

که مرتکب شده ایم واز کارهای ناپسند که انجام داده ایم یا نیّتهای بدی که دردل داشته ایم،توبه کسی که

اراده ی رجوع به گناه را نداردوپس از توبه،بار دیگر به خطا برنمی گردد توبه ای خالص از هر گونه

شک واضطراب. پس خداوندا توبه را از ما بپذیر واز ما راضی شو وما را بر این توبه ثابت وپایدار بدار.

صحیفه سجادیه،فرازی از دعای وداع ماه مبارک رمضان

خدایا با گذشتن این ماه از گناهان ما درگذر وبا خروج آن ما را از منجلاب

گناهان خارج کن وما را در زمره ی سعادتمند ترین افراد به وسیله ی این ماه وبهرهمند

ترین اشخاص در این ماه ونصیب ترین افراد از این ماه قرار ده.خدایا ! کسی که به طور

شایسته رعایت حق این ماه را نموده وحرمت آن را به خوبی حفظ کرده و به شایستگی

حدود واحکام این ماه را بجای آورده واز گناهان در این ماه خودداری نموده ویا به گونه ای

به قرب تو راه یافته که حتما از او راضی شده ای ورحمت خودت را شامل حالش گردانیده ای

،پس ازخزانه ی دارائیت مثل آن را به ما هم عطا فرما وچندین برابر آن را از فضل خویش بر

ما ببخشای ،که به راستی بخششهای تو، عطایی است خوش گوار،خدایا ! برمحمد وآلش درود

فرست وبرای ما پاداش روزه داران ویا اجر کسانی که این ماه را تا روز قیامت به عبادت

مشغولند ثبت فرما.

صحیفه کامله سجادیه،فرازی از دعای وداع ماه مبارک رمضان

امام خميني (ره) روز قدس، روز اسلام است.

روز قدس، روز حيات اسلام است.

روز قدس، روزي است که اسلام را بايد احيا کرد.

روز قدس، روزي است که بايد سرنوشت ملت هاي مستضعف معلوم شود.

روز قدس، يک روزجهاني است؛ روزي نيست که فقط اختصاص به قدس داشته باشد، روز مقابله مستضعفين

با مستکبرين است.

روز قدس که هم جوار شب قدر است، لازم است که در بين مسلمانان احيا شود و مبدأ بيداري و هشياري آنان باشد.

مسلمانان جهان بايد روز قدس را روز همه مسلمين، بلکه مستضعفين بدانند.

روز قدس که درآخرين روزهاي شهر الله اعظم واقع است، سزاوار آن است که همه مسلمانان جهان، از قيد اسارت

و بردگي شياطين بزرگ و ابرقدرت ها رهاشده و  به قدرت لايزال الله بپيوندند.

ولایت از منظر عرفا یعنی قیام عبد به حق است در مقام فنای نفس خود واین وقتی حاصل می شود که حق عهده دار امور بنده گردد تا اورا به مقام قرب نهایی برسد.امام خمینی (ره) می فرمایند:«بنده ای که با قدم عبودیت به سوی خداوند گام برمی دارد وقتی از خانه طبیعت به سوی خدا هجرت نمود وجذبه های حبی نصیب او شد.خداوند با تجلی فعلی خود بر او جلوه می کند ووقتی که در تجلی ظهوری استقامت نمود وعالم نزد او فانی واو به قرب رسید.صاحب ولایت می شود واین ولایت تجلی وباطن ربوبیت است که کنه وحقیقت بنده،ربوبیت حق تعالی در او تجلی می کند.

علی(ع) ولی مطلق

علی (ع) می فرماید:من نقطه زیر با بسم الله هستم.وهمه قرآن در من جمع است.اکنون پرسش این است که مقصود از نقطه چیست که علی(ع) خود را آن معرفی می کند؟برخی معتقدند که حرف باء حرف سببیت بوده ونقطه سر آن سببیت وعلی سر سببیت است.حرف باءدر اصطلاح عرفا نیز ظهور مطلق معنا شده است. ونخستین تعین آن ظهور وتجلی عبارت از مرتبه اعلای وجود است که از آن به مرتبه ولایت مطلقه یاد می شود پس ممکن است مراد از سر توحیدی همان نخستین ظهور وجود یعنی ولایت مطلقه محمدی وعلوی باشد.

با توجه به تعاریف وتوضیحاتی که از ولایت شد.به معنای قرب ونزدیکی و… وهمچون فنای عبد در حق و… به راستی کجا می توان مصداقی غیرازعلی (ع) بر این اوصاف یافت؟! او چنان شیفته محبوب می شد که در دعای کمیل عرضه می دارد:«الهی وسیدی ومولای وربی صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک»

آتش جهنم به تعبیر قرآن آتشی است که به دلها نیزمی رسد. امام علی (ع) این آتش را سهل وآسان از فراق یار می بیند وچنان به خدا نزدیک شده وفانی در او گشته بود که می فرماید:«اگر نبینم عبادتش نمی کنم» آیا این همان ولی مطلق نیست .او چنان در حق ذوب گشته بود که متوجه خروج تیر از پای مبارکش نمی شود. زیرا خودی نمی دید که درد را احساس کند. سرانجام این عشق وفنای در حق،او را به محراب عبادتی می کشاند که محل شهادت اوست آنسان که شمشیر دشمن بر فرق مبارکش فرود آمد تبسمی بر لبانش نقش بست گویی تشنه ای است که پس از مدتها به چشمه آب رسیده است این نه تعبیر من  بلکه تعبیر خود مولی است.

این تبسم،تبسم وصال به حق وفراق از دیار طبیعت بوده که برایش زندانی بیش نبوده است. در خطبه متقیان مولی می فرماید:«اگر نبود مدتی که خدا بر اهل تقوا مقدر نموده در دنیا بماند هر آن روح از بدنشان جدا می شود» وچگونه ممکن است اهل تقوا چنین باشد امام تقوا جز این؟! سر انجام ندای« فزت ورب الکعبه »د رمحراب نماز مولی متقیان علی ابن ابیطالب (علیه السلام) طنین انداز شد.

حضرت علی^{علیه السلام} فرمود:همانا پس ار من روزگاری بر شما فرا خواهد رسید که چیزی پنهان تر از حق و

آشکار تر از باطل وفراوان تر از دروغ به خدا وپیامبرش نباشد.ونزد مردم آن زمان کالایی زیانمندتر از قرآن نیست

اگر آن را درست بخوانند وتفسیر کنند،ومتاعی پر سود تر از قرآن یافت نمی شود آنگاه که آن را تحریف کنند ومعانی

دلخواه خود را رواج دهند.در شهرها چیزی ناشناخته تر از معروف،وشناخته تر از منکر نیست.حاملان قرآن ،آن را

واگذاشته وحافظان قرآن آن را فراموش می کنند،پس در آن روز قرآن وپیروانش از میان مردم رانده ومهجور

می گردند،وهر دو غریبانه د ریک راه ناشناخته سرگردانند،وپناهگاهی میان مردم ندارند.پس قرآن وپیروانش در میان

مردمند اما گویا حضور ندارند؛با مردمند ولی از آنها بریده اند،زیرا گمراهی وهدایت هرگز هماهنگ نشوند گر چه در

کنار یکدیگر قرار گیرند.مردم درآن روز،در جدایی وتفرقه هم داستان، ودر اتحاد ویگانگی پراکنده اند،گویی آنان

پیشوای قرآن بوده و قرآن پیشوای آنان نیست.پس از قرآن جز نامی نزدشان باقی نماند،وآنان جز خطی از قرآن

نشناسند، ود ر گذشته نیکوکاران را کیفر داده،وسخن راست آنان را بر خدا دروغ پنداشتند،وکار نیکشان را پاداش

بد دادند.وهمانا آنان که پیش از شما زندگی می کردند،به خاطر آرزوهای دراز، وپنهان بودن زمان اجل آنها،نابود

گردیدند،تا ناگهان مرگ وعده داده شده بر سرششان فرود آمد،مرگی که عذرها را نپذیرد، ود رهای باز توبه را ببندد،

وحوادث سخت ومجازات های پس از مردن را به همراه آورد.

نهج البلاغه،خطبه 147،ص269

می گویم چه حقیقت تلخی؛ قرآن وپیرو واقعی آن امام زمان (عج)،در میان ما چقدر مهجور وغریب

مانده اند؟ آیا جزنامی از ایشان چیزی در نزد ما هست؟آیا با رفتار وکردارخود آنها را مهجورتر

کرده ایمیا محبوبتر؟چقدر به عنوان یک طلبه برای رفع این مهجوریت گام برداشتهایم؟ بیایید کمی

تامل کنیم؟

شب قدر از شب‌های مقدس و متبرک اسلامی است. خداوند در قرآن مجید از آن به بزرگی یاد کرده و سوره‌ای نیز به نام

«سوره قدر» نازل فرموده است. در تمام سال، شبی به خوبی و فضیلت شب قدر نمی‌رسد. این شب، شب نزول قرآن، شب

فرود آمدن ملائکه و روح نیز نام گرفته است. عبادت در شب قدر برتر از عبادت هزار ماه است. در این شب، مقدرات یک

سال انسان‌ها و روزی‌ها، عمرها و امور دیگر مشخص می‌شود. ملائکه در این شب بر زمین فرود می‌آیند، نزد امام زمان^(عج)

می‌روند و آنچه را برای بندگان مقدر شده بر ایشان عرضه می‌دارند. شب‌زنده‌داری و تلاوت قرآن و مناجات و عبادت در این

شب، بسیار توصیه و تأکید شده است

عظمت و فضیلت این شب بر سایر شبها را از این امور می‌توان به دست آورد

آمرزش گناهان

پیامبر خدا(ص) در تفسیر سوره «قدر» فرمودند

«هر کس شب قدر را احیا بدارد و مؤمن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد، تمامی گناهانش آمرزیده میشود.»

قلب رمضان: امام صادق(ع) فرمودند

«از کتاب خدا استفاده می‌شود که شماره ماههای سال نزد خداوند، دوازده ماه است و سرآمد ماهها ماه رمضان است و قلب ماه رمضان لیلة القدر است.»

نزول قرآن: طبق روایات، مجموع قرآن در شب قدر دفعی و یکباره بر پیامبر (ص) نازل شده است. این نزول دفعی و

یکباره قرآن است، اما نزول تدریجی قرآن طی 23 سال دوران نبوت پیامبر گرامی(ص) به صورت الفاظ نازل شده است.

برتر از هزار ماه: نزول همه‌ی ملائکه و روح در شب قدر بر زمین و سلام دادن بر بندگان خدا نشانه شرافت آن بر

هزار ماه است.

امام باقر(ع) فرمودند:«عمل صالح در شب قدر از قبیل نماز، زکات و کارهای نیک دیگر بهتر است از عمل در هزار

ماهی که در آن شب قدر نباشد.»

فرصت شب قدر را غنیمت بدانیم

شب قدر فرصتی است زرین و طلایی برای شستشوی آینه دل. این شب بهترین فرصت است تا خوبی‌ها را جایگزین بدیها،

صلح و صفا را جایگزین اختلاف و تفرقه، احسان و نیکی را جایگزین ظلم و ستم، احسان به والدین را جایگزین عاق والدین

و صله رحم را جایگزین قطع رحم نماییم. نیکو و شایسته است با صدقات قدمی در جهت آبادانی خانه آخرت برداریم و با

اعمال نیک و خیر، ثواب دو چندان ببریم.
در شب قدر که شب‌زنده‌داری می‌کنیم، خداوند نام ما را در گروه نیک‌بختان ثبت می‌کند و آتش جهنم را بر ما حرام می‌سازد.

آیا توفیقی بالاتر از این هست که آتش جهنم بر ما حرام شود و به خدا نزدیک‌تر شویم؟
دعاهای شبهای رمضان مجموعه‌ای است روشنی‌بخش که با تکرار تلاوت آنها، آموزش‌های آن‌ها به صورت هدف‌هایی برای

ما در می‌آیند. پس هنگام خواندن این ادعیه شایسته و بهتر است مفهوم آنها را نیز همواره مدنظر داشته باشیم و با تلاش و کوشش

به سوی این هدف‌های مطرح‌شده در دعاها گام برداریم.

در این شبها برای ظهورامام زمان(عج) بسیار دعا کنیم.

ابودرداء نقل مى كند: در يكى از شبهاى ظلمانى از لابلاى نخلستان بنى نجار در مدينه مى گذشتم.

ناگهان نواى غم انگيز و آهنگ تاءثرآورى به گوشم رسيد و ديدم انسانى است كه دردل شب با خداى

خود چنين سخن مى گويد:

- پروردگارا! چه بسيار از گناهان مهلكم به حلم خود درگذشتى و عقوبت نكردى و چه بسيار از گناهانم

را به لطف و كرمت پرده روى آنها كشيده و آشكار نكردى . خدايا! اگرچه عمرم در نافرمانى و معصيت

تو گذشته و گناهانم نامه اعمالم را پر كرده است . اما من به جز آمرزش تو اميدوار نيستم و به غير از

معرفت و خوشنودى تو به چيز ديگرى اميدندارم.

اين صداى دلنواز چنان مشغولم كرد كه بى اختيار به سمت آن حركت كرده ، تا به صاحب صدا رسيدم .

ناگهان چشمم به على بن ابى طالب عليه السلام افتاد. خود را در ميان درختان مخفى كردم تا از شنيدن

راز و نياز محروم نمانده و مانع دعا و مناجات آن حضرت نشوم .على بن ابى طالب عليه السلام در آن خلوت

شب دو ركعت نماز خواند و آنگاه به دعا وگريه و زارى و ناله پرداخت باز از جمله مناجاتهاى على عليه

السلام اين بود:

- پروردگارا! چون در عفو و گذشت تو مى انديشم ، گناهانم در نظرم كوچك مى شود وهرگاه در شدت

عذاب تو فكر مى كنم ، گرفتارى و مصيبت من بزرگ مى شود. آنگاه چنين نجوا نمود:

- آه !  اگر در نامه اعمالم گناهانى را ببينم كه خود آن را فراموش كرده ام ولى تو آن راثبت كرده باشى ،

پس فرمان دهى او را بگيريد. واى به حال آن گرفتارى كه خانواده اش نتوانند او را نجات بدهند و قبيله و

طايفه او را سودىندهند و فرشتگان به حال وى ترحم نكنند.

سپس گفت : آه ! از آتشى كه دل و جگر آدمى را مى سوزاند و اعضاى بيرونى انسان را ازهم جدا مى كند.

واى از شدت سوزندگى شراره هاى آتش كه از جهنم بر مى خيزد.

ابودرداء مى گويد: باز حضرت به شدت گريست . پس از مدتى ديگر نه صدايى ازاو به گوش مى رسيد و

نه حركت و جنبشى از او ديده مى شد. با خود گفتم : حتما در اثرشب زنده دارى خواب او را فرا گرفته .

نزديك طلوع فجر شد و خواستم ايشان را براى نماز صبح بيدار كنم . بر بالين حضرت رفتم . يك وقت ديدم

ايشان مانند قطعه چوبخشك بر زمين افتاده است . تكانش دادم ، حركت نكرد. صدايش زدم ، پاسخ نداد.

گفتم : انالله و انا اليه راجعون به خدا على بن ابى طالب عليه السلام از دنيا رفته است . ابودرداء در ادامه

سخنانش اظهار مى كند:

- من به سرعت به خانه على عليه السلام روانه شدم و حالت او را به اطلاع آنان رساندم فاطمهعليها

السلام گفت : ابودرداء! داستان چيست ؟

من آنچه را كه از حالات على عليه السلام ديده بودم همه را گفتم . فرمود:ابودرداء! به خدا سوگند اين

بيهوشى است كه در اثر ترس از خدا بر او عارض شده، سپس با ظرف آبى نزد آن حضرت برگشتم و

آب به سيمايش پاشيديم . آن بزرگواربه هوش آمد و چشمانش را باز كرد و به من كه به شدت مى گريستم ،

نگاهى كرد و گفت:

- ابودرداء! چرا گريه مى كنى ؟

گفتم : به خاطر آنچه به خودت روا مى دارى گريه مى كنم، فرمود:

- اى ابودرداء! چگونه مى شود حال تو، آن وقتى كه مرا براى پس دادن حساب فراخوانند و در حالى

كه گناهكاران به كيفر الهى يقين دارند و فرشتگان سخت گير دور وبرم را احاطه كرده اند و پاسبانان

جهنم منتظر فرمانند و من در پيشگاه خداوند قهارحاضر باشم و دوستان ، مرا تسليم دستور الهى كنند

واهل دنيا به حال من ترحم ننمايند.

البته در آن حال بيشتر به حال من ترحم خواهى كرد، زيرا كه در برابر خدايى قرارمى گيرم كه هيچ چيز

از نگاه او پنهان نيست.

داستانهايي از بحارالانوار،ج2

ميانجي

ابوسفيان براي بستن پيمان با پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم به مدينه آمد، ولي پيامبر او را به حضور نپذيرفت.

آن‏گاه او پيش علي عليه‏السلام رفت و از ايشان خواست تا او را نزد پيامبر شفاعت كند.

علي عليه‏السلام نزد پيامبر رفت و موضوع را در ميان گذاشت، ولي حضرت نپذيرفت. امام مجتبي عليه‏السلام

كه در آنهنگام نوزادي چهارده ماهه بود، با زباني شيوا فرمود:

اي پسر صخر! شهادتين را بر زبانت جاري ساز تا من تو را نزد جدم رسول خدا شفاعت كنم.

ابوسفيان كه شگفت زده شده بود، با تعجب به امام مجتبي و اميرالمؤمنين عليه‏السلام نگاه مي‏كرد.

آن‏گاه علي عليه‏السلام فرمود:

سپاس خدايي را كه خاندان محمد صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم را هم سان يحيي بن زكريا قرار داده است.

پاداش احسان

امام مجتبي عليه‏السلام به قصد حج، با پاي پياده از مدينه به مكه مي‏رفت. درراه پاهاي حضرت ورم

كرد. به امام گفتند: اگر سواره برويد زخم پاهايتان خوب خواهد شد، ولي امام فرمود: هرگز! به منزلگاه

كه رسيديم، مرد سياه چرده‏اي نزد ما خواهد آمد كه روغني به همراه دارد. آن روغن دواي آن است.

آن را به هر قيمتي از او بخريد. پس از مدتي، آن مرد سياه چهره از دور نمايان شد. امام به غلام خود

فرمود: نزد او برو و آن روغن را از او خريداري كن. مرد سياه به غلام امام گفت: روغن را براي چه

مي‏خواهي؟ غلام گفت براي امام مي‏خواهم. مرد گفت: مرا نزد او ببر. وقتي خدمت امام رسيد،

گفت: اي فرزند رسول خدا، من از دوست‏داران شما هستم و در عوض اين دارو، هرگز از شما پولي

نمي‏گيرم، ولي از شما مي‏خواهم دعا كنيد تا خدا به من پسري سالم هديه فرمايد كه دوست‏دار

شما خاندان پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم باشد؛ زيرا زايمان همسرم نزديك است. امام فرمود:

وقتي به خانه برگردي، خدا به تو پسري سالم و بي عيب هديه داده است. وقتي مرد سياه چرده

به خانه‏اش بازگشت، ديد پسري زيبا در آغوش همسرش است.

رويش زندگي

امام مجتبي عليه‏السلام در يكي از سفرها، با مردي از خاندان زبير كه به امامت زبير معقتد بود، همسفرشد.

آنان شتري را نيز به آن مرد كرايه كرده بودند. در ميان راه به منزلگاهي رسيدند و براي برداشتن آب و

استراحت توقف كردند. آنان در زير نخل خشكيده‏اي فرشي براي امام پهن كردند و امام بر آن نشست.

آن مرد نيز پارچه‏اي كنار امام پهن كرد و بر آن نشست. وقتي چشم مرد به آن نخل خشكيدهافتاد، گفت:

كاش اين نخل خشك خرما مي‏داد و كمي خرما مي‏خورديم. امام مجتبي عليه‏السلام خطاب به او فرمود:

خرما مي‏خواهي؟ پاسخ گفت آري. امام دست به سوي آسمان دراز كرد و دعا فرمود: در اين هنگام،

درخت خرما در عين ناباوري حاضران سبز شد، برگ در آورد و خرماي اعلايي داد. كسي در ميان

كاروانيان با ديدن اين صحنه شگفت زده گفت: اين چيزي جز جادو نيست. امام مجتبي عليه‏السلام

فرمود: نه اين جادو نيست، بلكه حاصل دعاي مستجاب فرزندان پيامبران است. سپس فردي از نخل

بالا رفت و براي همگان از خرماي آن فرو ريخت.

نيايشي پذيرفته

مردم كه از ستم زياد بن ابيه به تنگ آمده بودند، پيش امام مجتبي عليه‏السلام از او شكايت كردند.

امام نيز دست به دعا برداشت و او را نفرين كرد و فرمود:

خدايا! انتقام ما و شيعيانمان را از دست زياد بن ابيه بستان و عذاب خود را به او بنما؛ به راستي كه

تو بر هر چيزي توانا هستي. در آن هنگام، خراشي در انگشت شست دست او پديدار شد و زخم تمام

دستش را تا گردن فراگرفت. سپس ورم كرد و سبب مرگ زياد گرديد.

برگرفته ازکتاب بحارالانوار، ج 43،/ابن شهر آشوب، مناقب، ج 4

«إنا اعطيناک الکوثر فصل لربک و انحر. ان شانئک هو الابتر»

نخستين مظهر و نشانه‏ ي کوثر بر دامان پاک فاطمه‏ زهرای اطهر ^{(سلام الله عليها)} پا به عرصه‏ ي گيتي نهاد.

نشانه‏ ای که از تجلي مقدس‏ترين و خجسته‏ ترين پيوند برين انساني، نصيب حضرت محمد ^{(صلي الله عليه و آله)}،

علي مرتضي ^{عليه السلام} و فاطمه زهرا ^{(سلام الله عليها)} گرديد.

همان لؤلؤي که از برزخ دو اقيانوس نبوت و امامت‏ به ظهور پيوست ومعجزه‏ ي بزرگ

«مرج البحرين يلتقيان، بينهما برزخ لا يبغيان، يخرج

منهما اللؤلوء والمرجان‏» را تجسم بخشيد و کلام خدا در کلمه ‏ي وجود ،چنين ظاهر شد.

میلاد با سعادت امام حسن مجتبی^{(علیه السلام)} کریم اهل البیت را به پیشگاه

حضرت بقیة الله العظم^(عج)وپیروان آن حضرت تبریک عرض می نماییم                                                                        

سالروز وفات حضرت خدیجه کبری(س) ،آن بانوی تصدیقگر حق وعدالت،حامی راستین پیامبر اکرم(ص)،

بانوی پاک سرشت وپاک دامن،بانوی خشنود از مهر ولطف خدا،مادر ارجمند حضرت زهرااطهر(س)وسرمشق راستین

مؤمنان برعموم شیعیان وپیروان حق وحقیقت تسلیت باد.

«رمضان» در لغت از «رمضاء» به معنای شدت حرارت گرفته شده و به معنای سوزانیدن می‏باشد.(1) چون در این ماه گناهان انسان بخشیده می‏شود، به این ماه مبارک رمضان گفته‏اند.

پیامبر اکرم(ص) می‏فرماید: «انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب؛(2) ماه رمضان به این نام خوانده شده است، زیرا گناهان را می‏سوزاند.»

رمضان نام یکی از ماه‏های قمری و تنها ماه قمری است که نامش در قرآن آمده است و یکی از چهار ماهی است که خداوند متعال جنگ را در آن حرام کرده است.(مگر جنبه دفاع داشته باشد.)

در این ماه کتاب‏های آسمانی قرآن‏ کریم، انجیل، تورات، صحف و زبور نازل شده است.(3)

این ماه در روایات اسلامی ماه خدا و میهمانی امت پیامبر اکرم(ص) خوانده شده و خداوند متعال از بندگان خود در این ماه در نهایت کرامت و مهربانی پذیرایی می‏کند؛ پیامبر اکرم(ص) می‏فرماید: «ماه رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است،(4) هر کس همه این ماه را روزه بگیرد بر خدا واجب است که همه گناهانش را ببخشد، بقیه عمرش را تضمین کند و او را از تشنگی و عطش دردناک روز قیامت امان دهد.»(5)

این ماه، در میان مسلمانان از احترام، اهمیت و جایگاه ویژه‏ ای برخوردار و ماه سلوک روحی آنان است و مؤمنان با مقدمه سازی و فراهم کردن زمینه‏ های معنوی در ماه‏های رجب و شعبان هر سال خود را برای ورود به این ماه شریف و پربرکت آماده می‏کنند، و با حلول این ماه با شور و اشتیاق و دادن اطعام و افطاری به نیازمندان، شب‏ زنده‏ داری و عبادت، تلاوت قرآن، دعا، استغفار، دادن صدقه، روزه‏ داری و… روح و جان خود را از سرچشمه فیض الهی سیراب می‏کنند.

فضائل ماه رمضان

گرچه ذکر تمام فضائل ماه مبارک رمضان از حوصله این مقال خارج است؛ ولی پرداختن و ذکر برخی از فضائل آن از نظر قرآن و روایات اسلامی خالی از لطف نیست.

1. برترین ماه سال

ماه مبارک رمضان به جهت نزول قرآن کریم در آن و ویژگی‏های منحصری که دارد در میان ماه‏های سال‏قمری برترین است؛ قرآن کریم می‏فرماید: «ماه رمضان ماهی است که قرآن برای هدایت انسان‏ها در آن نازل شده است.»(6)

پیامبر گرامی(ص) درباره ماه رمضان می‏فرماید: «ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد، ماهی که نزد خدا از همه ماه‏ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب‏هایش بر همه شب‏ها و ساعاتش بر همه ساعات برتر است، ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‏ اید، نفس‏های شما در آن تسبیح و خوابتان در آن عبادت، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است…. بهترین ساعاتی است که خداوند به بندگانش نظر رحمت می‏کند… .»(7)

2. نزول کتب آسمانی در این ماه

تمام کتب بزرگ آسمانی مانند: قرآن کریم، تورات، انجیل، زبور، صحف در این ماه نازل شده است. حضرت امام صادق(ع) می‏فرماید: «کل قرآن کریم در ماه رمضان به بیت المعمور نازل شد، سپس در مدت بیست سال بر پیامبر اکرم(ص) و صحف ابراهیم در شب اول ماه رمضان و تورات در روز ششم ماه رمضان، انجیل در روز سیزدهم ماه رمضان و زبور در روز هیجدهم ماه رمضان نازل شد.»(8)

3. توفیق روزه

در ماه رمضان خداوند متعال توفیق روزه‏ داری را به بندگانش داده است؛ «پس هر که ماه [رمضان] را درک کرد، باید روزه بگیرد.»(9)

انسان افزون بر جنبه مادی و جسمی، دارای بُعد معنوی و روحی هم هست و هر کدام در رسیدن به کمال مطلوب خود، برنامه‏ های ویژه را نیاز دارند، یکی از برنامه‏ ها برای تقویت و رشد بُعد معنوی، تقوا و پرهیزگاری است؛ یعنی اگر انسان بخواهد خودش را از جنبه معنوی رشد و پرورش دهد و به طهارت و کمال مطلوب برسد، باید هوای نفس خود را مهار کند و موانع رشد را یکی پس از دیگری بر دارد و خود را سرگرم لذت‏ها و شهوات جسمی نکند. یکی از اعمالی که در این راستا مؤثر و مفید است روزه‏ داری است، قرآن کریم می‏فرماید: «… ای افرادی که ایمان آورده‏ اید! روزه بر شما نوشته شد، همان گونه که بر پیشینیان از شما نوشته شده، تا پرهیزگار شوید.»(10)

پی ‏نوشت‏ها:

1. مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانی، ص 209، دارالکتاب العربی، بیروت.

2. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 55، ص 341، مؤسسه الوفاء، بیروت.

3. الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، ج 2، ص 628، دارالکتب الاسلامیة، تهران.

4. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 2، ص 628، دارالکتب الاسلامیة، تهران.    5.همان

6. سوره بقره، آیه 185.

7. وسائل الشیعه، همان، ج 10، ص 313.

8.الکافی، همان، ج 2 ،ص 628.

9. سوره بقره، آیه 185.          10.سوره بقره،آیه 183        

ما جوانان به دنبال الگویی هستیم که نخست هم ‏سن و سالمان باشدو همانند ما در توفان جوانی بوده

و در نشیب و فراز حوادث حضورداشته باشد. معصوم نباشد; زیرا با ما فرق خواهد کرد و دربحرانهای اجتماعی

سیاسی و حتی اقتصادی درگیر شده باشد تا به‏ خوبی او را همانند خود بدانیم و از شیوه زندگانی، روش برخورد

او با دیگران، چگونگی سخن گفتن، شهامت، شجاعت، دلیرمردی و بی‏ باکی وی برای خود سرمشق بگیریم و او

را نمونه ‏ای تمام عیار برای ‏امروز و فردای زندگی خود بدانیم.

دفتر زندگانی چنین  الگویی را، که برخی هجده ساله و پاره ‏ای‏ سالهایی بیشتر دانسته ‏اند، می‏ گشاییم و با

یکدیگر به صحیفه صفات‏ و ارزشهای چشمگیر او می‏نگریم. آرام آرام با او همراه شده وبیشتر از گذشته به

ناگفته‏ های گفتنی‏اش که همگی برایمان  مشعلی فروزان خواهد بود، دل می‏سپاریم.

او یازدهم شعبان سال سی و سوم هجری  به دنیای پر غوغای حیات‏ پاگذاشت. پدر در گوش راست او اذان

گفت و دیگر گوش وی را باترنم اقامه آشنا ساخت تا از آغاز با نغمه توحید، نبوت، امامت وولایت آشنا شود

و با چنین سرودهایی راه روشن رستگاری را از عمق‏ جان بیابد. دیری نپایید که در هفتمین روز تولد وی، بنا

به سنت‏ پسندیده دینی، سرش را تراشیدند و هم وزن موهای زیبایش، به‏ مستمندان چشم به راه نقره

صدقه دادند.

آشفتگی اوضاع سیاسی و آتش افروزی حاکمان ستمگر آن عصر بدان ‏حد بود که نام «علی‏» جرمی

نابخشودنی حساب می ‏شد و برزبان‏ راندن این واژه مقدس ممنوع بود. پدر وی، که به خوبی می‏دانست‏ نام 

دیباچه شخصیت و نشان دهنده شرافت، ادب و عظمت انسان است،نام کودک را «علی‏» نهاد تا بهترین برکات

و زیباترین صفات‏بردریای وجود فرزندش ریزان شود و بدسگالان سیه سرشت‏خود را باامواج پاک و زلال غیرت دینی

و شخصیت مذهبی رو به رو ببینند. درپی آن، لقب «اکبر» نیز برای او انتخاب کرد تا «علی اکبر»که به عنوان

پسر نخست‏ خانواده است‏ با دیگر فرزندان، که نام‏ آنان نیز علی خواهد بود، تفاوت یابد.

 علی صفات جد خود را می‏دانست، از این‏رو، هماره در آینه اخلاق ورفتار او نظر می‏کرد و خود را بدان

صفات می ‏آراست. به هنگام‏ جوانی در میان جمع و با دوستان خود، گشاده رو و شادمان بود;

ولی در درتنهایی اهل تفکر و همراه با حزن بود. علاقه فراوانی به‏خلوت با خدای خود و پرداختن

به راز و نیاز و گفتگو باخالق هستی ‏داشت. در زندگی آسان‏ گیر، ملایم و خوش‏خو بود، نگاهش

کوتاه می‏ نمودو به روی کسی خیره نمی‏ شد. بیشتر اوقات بر زمین چشم می‏دوخت و بابینوایان

و فقرا که از نظر ظاهری در جامعه و نگاه دنیا طلبان ‏احترام چشمگیری نداشتند. نشست و

برخاست می‏کرد، با آنان همسفره‏می ‏شد و با دست‏خود دردهانشان غذا می‏گذارد. اصالتهای فکری

واستواریهای روحی، وی را چنان کرده بود که هیچگاه و از هیچ‏ حاکمی هراس نداشت.

«اولی الناس بهذالامر علی بن الحسین بن علی جده رسول الله وفیه شجاعه بنی‏هاشم و سخاه بنی امیه

و رهو ثقیف.» 
شایسته‏ ترین افراد برای امر حکومت، علی اکبر فرزند امام حسین‏است که جدش رسول خدا(ص)است

وجاهت‏ بنی‏ هاشم، سخاوت بنی امیه وزیبایی قبیله ثقیف را در خود جمع کرده است.